مزامیر 137 - Persian Old Version

¹ نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم.

² بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود.

³ زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.»

⁴ چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟

⁵ اگر تو راای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند.

⁶ اگر تو را به یادنیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم رابر همه شادمانی خود ترجیح ندهم.

⁷ ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یادآور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»

⁸ ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ماجزا دادی!

⁹ خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد وایشان را به صخرهها بزند.