اِنجِیل شریف (لُوقا) 7 - Mirpuri-Pahari Bibleرُومی افسر نا اِیمان 1 جیہڑے ویلے حضرت عِیسیٰ اے ساریاں گلاں لوکاں کی باݨیاں ختم کیتیاں، تے او کَفَر نَحُوم شہر وِچ ٹُری گئے۔ 2 اُتھے رُومی فوج نا اِک اَفسر رہݨا سی۔ اُس نا اِک نوکر سی جیہڑا اُس کی بہُوں چنگا لغݨا سی۔ او نوکر سخت بیمار سی، تے موت نے قریب سی۔ 3 جیہڑے ویلے اُس اَفسر حضرت عِیسیٰ نے بارے وِچ گلاں سُݨیاں، تے اُس بنی اِسرائیلیاں نے کُجھ بڑے بَڈیریاں کی اِلتجأ دیئی کے حضرت عِیسیٰ کول پہیجیا کہ او اچھی کے اُنہاں نے نوکرے کی شِفأ دیݨ۔ 4 او لوک حضرت عِیسیٰ کول آئے، تے پُر زور اِلتجأ کِیتی، ”مِہربانی کری کے اُس واسطے کُجھ کرو۔ او چنگا بندہ اَے۔ 5 کِیئاںکہ او ساڑی قوم نا بہُوں ہمدرد اَے۔ اُس اَساں واسطے عِبادت خانہ وی بݨوایا اَے۔“ 6 حضرت عِیسیٰ اُنہاں نال ٹُری گئے۔ جیہڑے ویلے او اُس اَفسر نے کہرے کول پُہنچے، تے اَگوں اَفسر نے پہیجے وے سَنگی اے سنیہا ہِݨی کے آئے کہ اَساں نے سَنگی صُوبیدار آخݨے اݨ، ”حضُور، میں اِس قابل ناں کہ تُساں مہاڑے کہار اچھو۔ 7 میں تے اِس قابل وی ناں کہ آپوں تُساں کول اچھاں۔ اِس واسطے تُساں اُتھوں ہی اپݨی زبان مُبارک نال آخی شوڑو، تے مہاڑے نوکرے کی شِفأ لبھی جاسی۔ 8 کِیئانکہ میں آپوں دُویاں نے ماتحت آں، تے بعض فوجی مہاڑے ماتحت وی اݨ۔ اِس واسطے جدُوں میں کُسے کی حُکم دیاں کہ، ’تُوں جا‘، تے او ضرُور جاݨا اَے۔ کدے کُسے کی آخاں کہ، ’تُوں آ‘، تے او لازمی اچھݨا اے۔ تے جِس ویلے میں اپݨے نوکرے کی آخاں کہ، ’اے کم کر‘، تے او کرݨا اَے۔“ 9 حضرت عِیسیٰ اے سُݨی کے بہُوں حیران ہوئی گئَے، تے اپݨے نال آلے لوکاں کی آخیا، ”یقِین کرو کہ میں اِیئے جہیا پَکّا اِیمان کُسے بنی اسرائیلی وِچ وی نی تکیا!“ 10 جیہڑے ویلے رُومی فوجی اَفسر نے پہیجے وے بندے مُڑی کے کہرے در گئے، تے تکیا کہ او نوکر بِلکُل ٹھِیک ہوئی گیا سی۔ حضرت عِیسیٰ اِک بیوہ مائی نے مُوئے ہُوئے پُترے کی دُوئی واری زِندہ کرنے اݨ 11 کُجھ عرصے بعد حضرت عِیسیٰ نائِین شہر وِچ گئے۔ اُنہاں نال صحابی تے کافی سارے ہور لوک وی سݨ۔ 12 جیہڑے ویلے او شہر نے دروازے کول پُہنچے، تے بہُوں سارے لوک کُسے بندے نا جنازہ چائی کے باہر پئے اچھݨے سݨ۔ او اپݨی ماں نا کَہلا پُتر سی، تے اُس نی ماں بیچاری بیوہ ہوئی وی سی۔ 13 اُس مائی کی تکی کے حضرت عِیسیٰ کی ترس آیا تے اُنہاں فرمایا، ”رو ناں!“ 14 حضرت عِیسیٰ اگے ہوئی گئَے تے میت نی کھٹے کی ہتھ مُبارک لایا۔ لوک رُکی گئے، تے حضرت عِیسیٰ فرمایا، ”اے جوانا! میں تُکی آخݨا، اُٹھی جا!“ 15 او بندہ اُٹھی کے بہی گیا، تے گلاں کرݨ لغا۔ حضرت عِیسیٰ اُس کی اُس نی ماں نے حوالے کری شوڑیا۔ 16 سارے لوک حیران ہوئی گئے، تے اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف کری کے آخݨ لغے، ”اللّٰہ تعالیٰ اَساں پر اپݨی نظرِ کرم کری شوڑی اَے! اُس اَساں پر اپݨا نبی پہیجیا اَے!“ 17 حضرت عِیسیٰ نی اے گل بنی اِسرائیلیاں نے سارے مُلخے وِچ تے نال آلے علاقیاں وِچ وی پھیلی گئی۔ حضرت یحییٰ نا سنیہا آݨنے آلے 18 حضرت یحییٰ نے صحابیاں حضرت عِیسیٰ نیاں اے ساریاں گلاں جیل وِچ اُنہاں تک پُہنچایاں۔ تے حضرت یحییٰ اُنہاں وِچوں دوآں صحابیاں کی بُلایا، 19 تے اُنہاں کی حضرت عِیسیٰ کول اے گل پُچھݨے واسطے پہیجیا کہ، ”اچھݨے آلے مسِیح تُساں ہی او؟ یا اَساں کُسے دُوئے نا اِنتظار کراں؟“ 20 جیہڑے ویلے او حضرت عِیسیٰ کول آئے، تے اُنہاں آخیا، ”حضرت یحییٰ اَساں کی تُساں کول اے گل پُچھݨے واسطے پہیجیا کہ، ’اچھݨے آلے مسِیح تُساں ہی او؟ یا اَساں کُسے دُوئے نا اِنتظار کراں؟‘ “ 21 حضرت عِیسیٰ اُسے دوران بہُوں سارے لوکاں کی مرضاں تے تکلیفاں تُوں شِفأ دِتی، تے جِنہاں وِچ جِنّات سݨ اُنہاں کی وی چھٹکارہ دِتا، تے بہُوں سارے اَنّہے لوکاں کی اکھیاں نی لو وی دِتی۔ 22 فِر اُنہاں حضرت یحییٰ نے صحابیاں کی جواب دِتا، ”جو کُجھ تُساں تکیا تے سُݨیا اے، جائی کے یحییٰ کی دَسو: ’اَنّہیاں کی دِسݨ لغی پیا اے، لنگڑے ٹُرݨ پھِرݨ لغی گئے اݨ، کوہڑ نے مریض پاک ہوئی گئے اݨ، ڈورے سُݨݨ لغی پئے اݨ، مُردیاں کی دوبارہ زِندگی لبھی اے، تے غریباں کی خُوشی نی خبر سُݨائی گئی اَے۔‘ 23 خُوش نصیب اݨ او لوک جیہڑے مہاڑی وجہ تُوں ٹھوکر نی کھاݨے۔‘ “ 24 جیہڑے ویلے حضرت یحییٰ نے صحابی ٹُری گئے، تے حضرت عِیسیٰ لوکاں کی حضرت یحییٰ نے بارے وِچ آخیا، ”تُساں بیابان وِچ کَے تکݨے واسطے گئے سو؟ کُسے اِیئے جہے بندے کی جیہڑا چڑݨے سُورج نی پُوجا کرنا ہووے؟ بِلکُل ناں! 25 تے فِر کَے تکݨے واسطے گئے او؟ سوہݨے سوہݨے، قیمتی کپڑے لائے وے بندے کی، تے عیاشی کرنے آلے کی؟ اِیئے جہے لوک تے شاہی محلاں وِچ رہݨے اݨ۔ 26 کدے ناں! تے فِر کَے تکݨے واسطے گئے سو؟ اِک پیغمبر کی؟ ہاں، بیشک۔ بلکہ میں اے گل آخساں کہ او بندہ پیغمبر تُوں بدی تے اَے۔ 27 حضرت یحییٰ او بندے اݨ جِنہاں نے بارے وِچ کلامِ پاک وِچ لِخیا وا، ’اے مہاڑا او پَیغمبر اَے جِسی میں تہاڑے اگے پہیجساں۔ او تہاڑے اچھݨے تُوں پہلے تہاڑے واسطے راہ تیار کرسی۔‘ 28 یاد رخو کہ دُنیا وِچ اَج تک جِتنے اِنسان وی پیدا ہوئِݨ، اُنہاں وِچوں حضرت یحییٰ تُوں بڑا درجہ کُسے نا وی نی۔ پر اُنہاں لوکاں نا درجہ جیہڑے مہاڑے اپر اِیمان آݨنے اݨ، حضرت یحییٰ کولوں وی بڑا ہوسی۔“ 29 جیہڑے ویلے لوکاں، خاص کر ٹیکس کِہننے آلیاں، حضرت عِیسیٰ نے وعظ سُݨے اُنہاں اللّٰہ تعالیٰ نی گل کی سچا منیا، کِیئانکہ اُنہاں حضرت یحییٰ کولوں پاک غُسل کروایا سی۔ 30 پر فریسی فِرقے آلیاں تے علمأ شرِیعت حضرت یحییٰ کولوں پاک غُسل نی سی کروایا، اِسے واسطے اُنہاں اپݨے بارے وِچ اللّٰہ تعالیٰ نے مقصد کی رد کِیتا۔ 31 فِر حضرت عِیسیٰ آخیا، ”میں اِس زمانے نیاں لوکاں نا کیہڑی چِیز نال مقابلہ کراں؟ 32 اے اُنہاں بچیاں نی طرح اݨ، جیہڑے بازارے وِچ کھیرنے ویلے گروپ بݨائی کے اِک دُوئے اپر آوازاں کسݨے اݨ: اَساں تُساں واسطے شادی بیاہ نے گیت گائے اݨ، پر تُساں کی کوئی خُوشی نی ہوئی۔ فِر اَساں تُساں واسطے بَیݨ وی کِیتے اݨ، پر تُساں روئے نی او۔ 33 کِیئانکہ حضرت یحییٰ ناں تے بہُوں زیادہ کھاݨے سݨ، تے ناں ہی انگُوراں نی شراب پِیݨے سݨ۔ تے تُساں آخݨے او، ’اِس وِچ کوئی جِنّ اَے‘۔ 34 فِر جیہڑے ویلے اِبنِ اِنسان یعنی کہ میں اچھی کے روزہ ناں رخݨاں تے انگُوراں نی شراب پِیݨاں، تے تُساں آخݨے او، ’تکو! اے کھاُؤ تے شرابی بندہ اَے، محصول کِہننے آلیاں تے دُوئے غُنہگاراں نا سَنگی اَے!‘ 35 پر فِر وی اللّٰہ تعالیٰ نی حِکمت اِیمان آلے لوکاں نے ذرِیعے سچی ثابت ہوݨی اَے۔“ اِک غُنہگار عورت نا بخشیا جاݨا 36 فریسی فِرقے نے اِک شمعُون نامی بندے حضرت عِیسیٰ کی روٹی کھاݨے نی دعوت دِتی، تے او اُس نے کہار گئے۔ او کھاݨا کھاݨے واسطے دَسترخوان اپر بیٹھے وے سݨ، 37 تے شہر نی اِک بدنام قِسم نی جناݨی آئی۔ اُس کی پتہ سی کہ حضرت عِیسیٰ اُس فریسی بندے نے کہار دعوت اپر آئے وے اݨ۔ او جناݨی سنگِ مَرمَر نی بوتلاں وِچ بہُوں ہی قیمتی عطر بائی کے ہِݨی آئی، 38 تے حضرت عِیسیٰ نے پَیراں کول کھلی کے روݨ لغی۔ او اِتنی روئی کہ اُس نے اَتھرُوئاں نال عِیسیٰ نے پَیر مُبارک سِجی گئے۔ اے چِیز تکی کے جناݨی اپݨے بالاں نال اُنہاں نے پَیر پُونجہے، تے پَیراں اپر چُمیاں دِتیاں تے اُنہاں اپر عطر لایا۔ 39 جیہڑے ویلے اُس فریسی جِس حضرت عِیسیٰ کی کھاݨے نی دعوت دِتی وی سی، اے گل تکی، تے اپݨے دِلے وِچ آخیا، ”اگر اے بندہ سچا نبی ہوݨا، تے اِس کی پتہ لغی جاݨا چاہی نا سی کہ اے جناݨی جیہڑی اُس کی ہتھ لاݨی پئی کِتنی بدکار تے غُنہگار اَے!“ 40 حضرت عِیسیٰ اُس فریسی بندے کی آخیا، ”شمعُون، مِکی تہاڑے نال کُجھ گل کرنی اَے۔“ اُس آخیا، ”ٹھِیک اے حضُور، فرماؤ!“ 41 حضرت عِیسیٰ اُس کی اِک کہاݨی نے ذرِیعے مِثال دیئی کے آخیا، ”کُسے امِیر بندے دوآں بندیاں کی قرضہ دِتا سی، اِک کی پَنج سو دِینار تے دُوئے کی پَنجاہ دِینار۔ 42 قرض دار پَیسے ناں موڑی سکے، تے اُس امِیر بندے اُنہاں کی مُعاف کری شوڑیا۔ ہُݨ تُوں دس! اُنہاں دوآں بندیاں وِچوں کیہڑا اُس امِیر بندے نا زیادہ احسان مند ہوسی؟“ 43 شمعُون جواب دِتا، ”مہاڑا خیال اَے، جِسی اُس زیادہ مُعاف کِیتا اَے۔“ حضرت عِیسیٰ فرمایا، ”تُوں صحیح آخیا اے!“ 44 فِر او جناݨی دَر مُڑے، تے شمعُون کی آخیا، ”تُوں اِس جناݨی کی تکیا؟ جیہڑے ویلے میں تہاڑے کہار آیا ساں، تے تُوں مہاڑی خاطرداری واسطے پاݨِیئے نال پَیر تہوݨے نی رَسم پُوری نی کِیتی۔ پر اِس جناݨی اپݨے اَتھرواں نال مہاڑے پَیر سیڑی کے اپݨے بالاں نال پُونجہے اݨ۔ 45 تُوں مہاڑے اگے اَچھی کے مِکی نی چُومیا۔ پر اِس جناݨی جِس ویلے تُوں میں آیاں، مہاڑے پَیر نی چھوڑے، تے اِنہاں کی چُومݨی پئی اَے۔ 46 تُوں تے مہاڑے سِرے واسطے تیل وی نی دِتا۔ پر اِس جناݨی مہاڑے پَیراں اپر وی عطر لایا اَے۔ 47 اِس واسطے میں تُکی دسݨا آں کہ اِس جناݨی نی اِتنی زیادہ محبت، اے ثابت کرنی اَے کہ اِس نے بہُوں سارے غُناہ معاف کِیتے گئے اݨ۔ پر جِس نے تھوڑے غُناہ مُعاف ہوئے اݨ، او محبت وی تھوڑی کرنا اَے۔“ 48 فِر حضرت عِیسیٰ اُس جناݨی کی آخیا، ”تہاڑے غُناہ مُعاف ہوئی گئے اݨ۔“ 49 دُوئے مہمان جیہڑے اُتھے دعوت وِچ آئے وے سݨ، اِک دُوئے کی آخݨ لغے، ”اے کُݨ اَے، جیہڑا لوکاں نے غُناہ مُعاف کرنا اَے؟“ 50 پر حضرت عِیسیٰ اُس جناݨی کی آخیا، ”بے فکر ہوئی کے کہرے در جا! تُوں اپݨے اِیمان نی وجہ تُوں بچی گئی ایں۔“ |