اِنجِیل شریف (لُوقا) 6 - Mirpuri-Pahari Bibleعِبادت آلے دیہاڑے نے بارے وِچ تعلِیم 1 اِک ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے حضرت عِیسیٰ باڑیاں وِچوں لنگݨے پئے سݨ۔ اُنہاں نے صحابی کݨکاں نے سِٹیاں کی پہنی کے ہتھاں وِچ مَلی کے داݨے کھاݨ لغے۔ 2 اے تکی کے بعض فریسی لوکاں آخیا، ”تُساں ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے اِیئے جہیا کم کِیئاں کرنے او، جِس نی شرِیعت اِجازت نی دیݨی؟“ 3 حضرت عِیسیٰ جواب دِتا، ”کِیئاں تُساں اے کدے نی پڑھیا کہ جِس ویلے حضرت داؤد تے اُنہاں نے ساتھی پُہکھے سݨ، تے اُنہاں کَے کِیتا سی؟ 4 او بڑے عِبادت خانے وِچ داخِل ہوئے، تے اللّٰہ تعالیٰ نے نائیں نی رخی وی روٹی آپوں وی کھادی سی تے اپݨے ساتھیاں کی وی دِتی سی۔ حالانکہ اے گل شرِیعت نے خِلاف سی، کِیئانکہ صِرف مذہبی پیشوانواں ہی کی او روٹی کھاݨے نی اجازت سی۔“ 5 فِر حضرت عِیسیٰ فرمایا، ”اِبنِ اِنسان یعنی کہ میں ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے نا مالک آں۔“ عِبادت آلے دیہاڑے کُسے نال پَلا کرنا 6 اِسرح فِر اِک واری ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے حضرت عِیسیٰ بنی اِسرائیل نے عِبادت خانے وِچ ٹُری گئے، تے لوکاں کی تعلِیم دیݨ لغے۔ اُتھے اِک بندہ سی جِس نا سَجا ہتھ سُکا وا سی۔ 7 کُجھ شرِیعت نے عُلماں تے فریسی فِرقے نے لوک حضرت عِیسیٰ اپر اِلزام لاݨے نا موقع لوڑنے سݨ۔ اِس واسطے او غور نال تکݨ لغے کہ ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے کُسے کی شِفأ دیسݨ یا نی؟ 8 پر حضرت عِیسیٰ کی اُنہاں نی گندی سوچ نا پتہ سی۔ اُنہاں سُکے وے ہتھے آلے بندے کی آخیا، ”اُٹھ، تے اِتھے ساریاں نے سامݨے آ !“ او اُٹھیا، تے اُتھے جائی کھلتا۔ 9 فِر حضرت عِیسیٰ لوکاں کی مُخاطِب کری کے آخیا، ”تُساں مِکی دَسو! اللّٰہ تعالیٰ نی شرِیعت اَساں کی کِس گل نا حُکم دیݨی اے، نیکی نے کَم کرنے نا، یا کہ بُرے کَم کرنے نا؟ کُسے نی زِندگی بچاݨے نا، یا کُسے کی قتل کرنے نا؟“ 10 حضرت عِیسیٰ اِک واری سارے لوکاں کی تکیا، تے اُس بندے کی آخیا، ”اپݨا ہتھ اگے کر!“ اُس ہتھ اگے کِیتا، تے اُس نا ہتھ بِلکُل ٹھِیک ہوئی گیا۔ 11 حضرت عِیسیٰ نے مخالِف اے گل تکی کے غُصے نال لال پیلے ہوئی گئے، تے اِک دُوئے نال گلاں کرݨ لغے، ”اِس نال کَے سلُوک کراں؟“ باراں صحابۂ کرام نا چُݨیا جاݨا 12 اُنہاں دیہاڑیاں وِچ اِک واری حضرت عِیسیٰ اِک پہاڑ اپر دُعا کرنے واسطے گئے، تے پُوری رات دُعا کرنے رہے۔ 13 صُبح سویرَے اُنہاں اپݨے پیروکاراں کی بُلایا، تے اُنہاں وِچوں باراں کی چُݨی کے اُنہاں کی خاص صحابہ نا لقب دِتا۔ 14 اُنہاں صحابیاں نے ناں سݨ: حضرت شمعُون، اُنہاں نا پَہرآ حضرت اَندریاس، حضرت یعقُوب، حضرت یُوحنّا، حضرت فِلّپُس، حضرت بَرتُلمائی، 15 حضرت متّی، حضرت توما، جناب حلفئی نے پتُر حضرت یعقُوب، تے حضرت شمعُون مُحبِ وطن، 16 جناب یعقُوب نا پُتر حضرت یہُوداہ، تے حضرت یہوداہ اِسکَریوتی جِنہاں بعد وِچ حضرت عِیسیٰ کی دُشمݨاں کولوں پغڑوایا سی۔ حضرت عِیسیٰ بہُوں بڑے ہجُوم وِچ تعلِیم کرنے اݨ تے لوکاں کی شِفأ دیݨے اݨ 17 حضرت عِیسیٰ اپݨے صحابۂ کرام نال پہاڑی اپروں تھلے لَتھے، تے اِک میدان وِچ گئے۔ اُتھے بہُوں سارے پیروکار وی اکھٹے سݨ، تے ہور بہُوں سارے لوک یرُوشلم شہر تے سارے ریاست یہُودیہ، طائر تے صَیدُون نے ساحلی شہراں تُوں وی آئے وے سݨ۔ 18 او سارے لوک حضرت عِیسیٰ نی تعلِیم سُݨنے تے اپݨیاں بیماریاں تُوں شِفأ حاصل کرنے واسطے آئے وے سݨ۔ جِنہاں لوکاں وِچ جِنّات سݨ اُنہاں کی نجات لبھی سی، 19 تے ساریاں لوکاں نی کوشِش سی کہ کُسے طرح حضرت عِیسیٰ کی ہتھ ہی لائی کِہنݨ، کِیئانکہ اُنہاں نی قوت لوکاں اپر اَثر کرنی سی تے ساریاں کی شِفأ لبھݨی سی۔ خُوش نصیبی تے بَد نصیبی 20 حضرت عِیسیٰ اپݨے پیروکاراں کی تکیا تے آخیا، ”خُوش نصیب او تُساں جیہڑے غرِیب او، کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی تُساں واسطے اَے! 21 خُوش نصیب او تُساں جِنہاں کی پُہکھ لغی وی اَے، کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی رَجاسی! خُوش نصیب او تُساں جیہڑے ہُݨ روݨے پئے او، کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی خُوش کری کے ہَنساسی! 22 خُوش نصیب او تُساں جِسلے لوک تُساں نال نفرت کرسݨ، تے قطع تعلقی کرسݨ، جِنہاں نی بے عزتی کرسݨ، تے مَندا آخسݨ۔ اے سارا کُجھ اِس واسطے ہوسی، کِیئانکہ تُساں اِبنِ اِنسان نے یعنی کہ مہاڑے پیروکار او۔ 23 جدُوں تُساں نال اِیئے جہیا سلُوک ہووے، تے خُوش رہو تے جَشَن مناؤ، کِیئانکہ جنّت وِچ تُساں کی بڑا اجر لبھسی۔ جیہڑے لوک تُساں نے خِلاف اݨ، اُنہاں نے دادیاں تے پڑ دادیاں نبیاں نال وی اِیئے جہیا ہی سلُوک کِیتا سی۔ 24 پر افسوس اے تُساں اپر جیہڑے دولتمند او، کِیئانکہ جیہڑے مزّے تُساں چاہݨے سو، تُساں کی پہلے لبھی گئے اݨ! 25 افسوس اے تُساں اپر جیہڑے ہُݨ رَجّے وے او، کِیئانکہ تُساں کی فِر پُہکھ لغی جاسی! افسوس اے تُساں اپر جیہڑے ہُݨ ہسݨے پئے او، کِیئانکہ تُساں ماتم مناسو تے روسو! 26 افسوس اے تُساں اپر جِنہاں کی لوک چنگا آخݨے اݨ، کِیئانکہ اُنہاں نے دادے پڑدادے تے چُوٹھے نبیاں کی وی چنگا آخݨے سݨ۔“ دُشمݨاں نال محبت کرنا 27 پر میں تُساں کی جیہڑے مہاڑیاں گلاں سُݨنے او آخݨا آں، اپݨے دُشمݨاں نال وی مُحبّت کرو۔ جیہڑے تُساں نال نفرت کرنے اݨ، اُنہاں نال وی پَلا کریا کرو۔ 28 جیہڑے تُساں کی بَد دُعا دیݨے اݨ، اُنہاں واسطے دُعائے خیر کریا کرو۔ تے اُنہاں واسطے وی دُعا کریا کرو جیہڑے تُساں نال بَد سلُوکی کرنے اݨ۔ 29 کدے کوئی تُساں نے مُونہے اپر سجّے پاسے چنڈ مارے، تے تُساں اُس کی کَھبّہ پاسہ وی موڑو۔ کدے کوئی تُساں نا کوٹ کِہننے نی کوشِش کرے، تے تُساں اپݨی قمیض وی اُس کی چائی دیو۔ 30 جیہڑا وی تُساں کولوں کُجھ مَنگے، اُس کی دیا کرو۔ کدے وی تُساں نی چِیز کوئی چائی کِہنے، تے اُس کولوں موڑی کے ناں کِہنو۔ 31 قِصّہ مختصر اے اَے کہ دُویاں لوکاں نال اِیئے جہیا ہی سلُوک کرو جِیئے جہیا تُساں چاہݨے او کہ لوک تُساں نال کرݨ۔ 32 جے کدے تُساں صِرف اُنہاں لوکاں نال ہی محبّت کرو جیہڑے تُساں نال کرنے اݨ، تے اِس گلے نا تُساں کی کے ثواب لبھسی؟ اِسرح تے او لوک وی کرنے اݨ جِنہاں کی تُساں غُنہگار آخݨے او۔ 33 اگر تُساں صِرف اُنہاں لوکاں نال ہی پَہلائی کریا کرو جیہڑے تُساں نال کرنے اݨ، تے اِس نا تُساں کی کے ثواب لبھسی؟ اِسرح تے غُنہگار لوک وی کرنے اݨ۔ 34 اگر تُساں صِرف اُنہاں لوکاں کی قرضہ دیو جِنہاں کولوں تُساں کی واپسی نی توقع ہووے، تے اِس نا تُساں کی کے ثواب لبھسی؟ غُنہگار لوک وی اُوئے جہے غُنہگار بندے کی قرضہ چائی دیݨے اݨ جِس کولوں پُوری رقم وصول ہوݨے نی توقع ہووے۔ 35 اِس واسطے میں تُساں کی اے گل آخݨا آں کہ اپݨے دُشمݨاں نال وی مُحبّت کرو، اُنہاں نال پَہلائی کریا کرو، تے اُنہاں کی قرضہ دیݨے ویلے واپسی نا ناں سوچیا کرو۔ اِس چِیز نا اَجر تُساں کی بہُوں لبھسی، تے تُساں اللّٰہ تعالیٰ نے پیارے بندیاں وِچ شامل ہوئی جاسو، کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ تے اُنہاں اپر وی مہربانیاں کرنا اَے جیہڑے اُس نی شُکر گزاری نی کرنے، تے جیہڑے ہمیشہ غُناہ نی دَلدَل وِچ پَھسّے رہݨے اݨ۔ 36 رحمدِل بݨو، کِیئانکہ تُساں نا آسمانی باپ رحمدِل اَے۔ دُویاں اپر اِلزام ناں لاݨا 37 دُویاں اپر اِلزام ناں لایا کرو، تانکہ اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی وی اِلزام لغݨے کولوں بچائے۔ کُسے کی مُجرم ناں آخو، تانکہ اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی مُجرم ہوݨے کولوں بچائے۔ دُویاں نے قصُور مُعاف کریا کرو، تانکہ اللّٰہ تعالیٰ تُساں نے غُناہ مُعاف فرمائے۔ 38 ہوراں کی دیو، تے اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی دیسی۔ بہُوں سوہݨا بَدلہ ناپی تولی کے تُساں کی دیسی، اِیئے جہیا کہ لہائی چہلائی کے پہریا وا ڈُلݨا ڈُلݨا تُساں نی چہولی وِچ باسی۔ یاد رَخو: جیہڑے ناپ نال تُساں ناپی کے ہوراں کی دیسو، اِیئے جہے ناپ نال اللّٰہ تعالیٰ تُساں کی ناپی کے دیسی۔“ 39 فِر حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی اِک مِثال دیئی کے آخیا، ”کَے خیال اَے، اِک اَنّہا دُوئے اَنّہے کی راہ دسی سکݨا؟ اگر اِسرح ہووے، تے او دوئے کَھڈے وِچ ناں ٹہی جاسݨ؟ 40 کدے وی شاگرد اپݨے اُستاد کولوں بڑا مقام حاصل نی کری سکݨا۔ پر اگر کوئی شاگرد صحیح طرح تربیّت حاصل کرے، تے اپݨے اُستاد نی طرح بݨی سکݨا۔ 41 کَے گل اَے، تُساں کی کُسے دُوئے نی اکھی وِچ اِک ککھ وی نظر آئی جاݨا اَے، پر آپوں اپݨی اکھی وِچ لکڑ ہووے، تے اُس نی وی پرواہ نی او کرنے؟ 42 جے تُساں کی اپݨی اکھی وِچ پئی وی لکڑ نی دِسݨی، تے فِر تُساں کیہڑے مونہے نال کُسے کی آخی سکݨے او، ’میں تُہاڑی اکھی وِچوں ککھ کڈھاں‘؟ اَے ریاکارو! پہلے اپݨی اکھی وِچوں لکڑ تے کڈھو، فِر دُوئے نی اکھی وِچوں وی ٹھِیک طرح نال تکی کے ککھ کڈی سکسو۔“ جے جیا بُوٹا، اُوئے جیا اُس نا پھل 43 فِر حضرت عِیسیٰ آخیا، ”بُوٹا چنگا ہووے، تے اُس نا پھل خراب نی ہوݨا۔ تے ناں ہی خراب بُوٹے نا پَھل چَنگا ہوئی سکݨا۔ 44 ہر بُوٹا اپݨے اپݨے پَھل تُوں سیاݨیا جاݨا اَے۔ کَے خیال اَے، کنڈیدار بُوٹیاں تُوں انجِیر یا چہاڑیاں تُوں انگُور حاصل ہوئی سکݨے اݨ؟ بِلکُل ناں! 45 چنگے بندے نا دِل چنگیاں چِیزاں نا خزانہ ہوݨا اَے، جِس وِچوں او ہمیشاں چَنگا چَنگا مال کڈھݨا اَے۔ بُرے بندے نا دِل بُرائی نا ٹہیر ہوݨا اَے، جِس وِچوں او بُرائی ہی بُرائی کڈھݨا رہݨا اَے۔ ظاہر اَے جو کُجھ کُسے نے دِلے وِچ ہوسی، او ہی اُس نی زبان اپر وی اچھسی۔“ مضبُوط بنیاداں آلا کہار 46 فِر حضرت عِیسیٰ فرمایا، ”تُساں مِکی ’آقا، آقا‘ کِیئاں آخݨے او؟ جے مہاڑے آخݨے اپر نی او چلݨے۔ 47 میں تُساں کی دسݨا آں کہ جیہڑا بندہ مہاڑے کول اچھݨا اَے، مہاڑیاں گلاں سُݨنا اَے، تے اُنہاں اپر عمل وی کرنا اَے، اُس نی مِثال کَے اَے؟ 48 او اُس عقلمند بندے نی طرح اَے جِس اپݨا کہار بݨاݨے ویلے بنیاداں بہُوں ڈُونگیاں کھُݨیاں تے سخت پَتھریلی جغہ تُوں مکان بݨاݨا شرُوع کِیتا۔ جیہڑے ویلے سیلاب آیا، تے اُس کہرے نال ٹکرایا۔ پر اُس کی ناں ٹہائی سکیا، کِیئانکہ او کہار بہُوں مضبُوط بݨیا سی۔ 49 پر جیہڑا بندہ مہاڑیاں گلاں سُݨنا تے اَے، پر اُنہاں اپر عَمل نی کرنا، او اُس بیوقُوف بندے نی طرح اَے جِس اپݨا کہار بغَیر بنیاداں تُوں بݨایا۔ جِس ویلے سیلاب آئی کے اُس کہرے نال ٹکرایا، تے او اِک دم ٹہی کے بِلکُل برباد ہوئی گیا۔“ |