اِنجِیل شریف (لُوقا) 5 - Mirpuri-Pahari Bibleحضرت عِیسیٰ نے پہلے صحابۂ کرام 1 اِک واری اِسرح ہویا کہ حضرت عِیسیٰ گَنیسرت نی جھِیل نے کنارے اپر کَھلتے وے سݨ، تے بہُوں سارے لوک اُنہاں اپر ٹہی کے اللّٰہ تعالیٰ نا پَیغام سُݨنے پئے سݨ۔ 2 جھِیل نے کنارے اپر اُنہاں دو بیڑیاں کھلتیاں تکیاں۔ مَچھیاں پوڑݨے آلے اُنہاں وِچوں لہی کے اپݨے جال توہݨے پئے سݨ۔ 3 حضرت عِیسیٰ اِک بیڑی وِچ چڑی گئے جیہڑی حضرت شمعُون نی سی۔ اُنہاں حضرت شمعُون کی آخیا، ”بیڑی کی کنارے تُوں ذرا ہٹائی شوڑ!“ فِر حضرت عِیسیٰ اُس وِچ بہی گئے، تے اُتھوں ہی لوکاں کی تعلِیم دیݨ لغے۔ 4 جِس ویلے اُنہاں اپݨیاں گلاں ختم کِیتیاں تے حضرت شمعُون کی آخیا، ”بیڑی کی ڈُونگے پاݨِیئے وِچ کَھڑ، تے مَچھیاں پوڑݨے واسطے اپݨے جال سٹ!“ 5 حضرت شمعُون جواب دِتا، ”حضُور، اَساں ساری رات بہُوں محنت کِیتی اَے، پر کُجھ وی حاصل نی ہویا۔ پر تُساں نے آخݨے اپر فِر میں جال سٹی شوڑنا آں۔“ 6 جِس ویلے حضرت شمعُون تے اُنہاں نے ساتھیاں جال سٹے، تے اِتنیاں مَچھیاں پغڑیاں کہ اُنہاں نے جال ترُٹݨے شرُوع ہوئی گئے۔ 7 تے فِر اُنہاں اپݨے سَنگیاں کی جیہڑے دُوئی بیڑی وِچ سݨ، اشارہ کری کے آخیا، ”اچھو! اَساں نی مدد کرو!“ اُنہاں ساریاں مِلی کے دوئے بیڑیاں اِتنیاں پہریاں کہ او ڈُبݨ لغیاں۔ 8 جِس ویلے حضرت شمعُون اے گل تکی، تے حضرت عِیسیٰ نے پَیراں وِچ پئی کے آخیا، ”حضُور! تُساں مہاڑے کولوں ہٹی جاؤ، کِیئانکہ میں بہُوں غُنہگار آں!“ 9 اصل وِچ او تے اُنہاں نے سارے سَنگی اِتنیاں ساریاں مَچھیاں تکی کے بہُوں ہی حَیران ہوئی گئے سݨ۔ 10 اُنہاں لوکاں وِچ حضرت زَبدی نے پُتر حضرت یعقُوب تے حضرت یوحناؓ وی سݨ، جیہڑے شمعُون نے کمے وِچ شریک سݨ۔ حضرت عِیسیٰ شمعُون کی آخیا، ”تُوں ناں ڈَر! پہلیں تے تُوں مَچھیاں پغڑنا رہیا ایں، پر ہُݨ تُوں بعد تُوں لوکاں کی بُلائی کے مہاڑے پیروکار بناسیں۔“ 11 اے گل سُݨی کے اُنہاں بیڑی کی کِنارے اپر ہِݨی آندا، تے سب کُجھ اُتھے ہی چھوڑی کے حضرت عِیسیٰ نال ٹُری گئے۔ حضرت عِیسیٰ اِک کوہڑ نے مرِیض کی شِفأ دیݨے اݨ 12 جیہڑے ویلے حضرت عِیسیٰ اِک شہر وِچ سݨ، تے اُتھے اِک اِیئے جہیا بندہ آیا جِسی کوہڑ نی بیماری سی۔ اُس بندے جُوں ہی حضرت عِیسیٰ کی تکیا، تے اُنہاں نے پَیراں وِچ پئی گیا تے مِنت کرݨ لغا، ”حضُور، تُساں چاہو، تے مِکی شِفأ دیئی کے اِس تُوں پاک کری سکݨے او!“ 13 حضرت عِیسیٰ اپݨا ہتھ اگے کری کے اُس کی لایا تے آخیا، ”میں چاہݨا آں۔ تُوں پاک ہوئی جا!“ اُس بندے نا کوہڑ اُسے ویلے ختم ہوئی گیا۔ 14 فِر حضرت عِیسیٰ اُس کی آخیا، ”خبردار! ہُݨ کُسے اگے اِس گل نا ذِکر ناں کریاں! بلکہ پہلے تُوں آپوں مذہبی پیشوا کول جائی کے پیش ہو، تے آپے کی چیک کرا۔ تے جیہڑی قُربانی حضرت موسیٰ دسی اَے، او دیئی شوڑیاں! تانکہ لوکاں نے سامݨے تہاڑے ٹھِیک ہوݨے نی گواہی ہوئی جائے۔“ 15 حضرت عِیسیٰ نے منع کرنے نے باوجُود اُنہاں نی شُہرت پھیلی گئی، تے بیشمار لوک اُنہاں نی تعلِیم سُݨنے واسطے تے بیماریاں تُوں شِفأ پاݨے واسطے اُنہاں کول اچھݨے رہے۔ 16 حضرت عِیسیٰ فِر وی دُعا کرنے واسطے ویلا کڈی کِہننے سݨ، تے کُسے پاسے اِیئَے جہئی جغہ ٹُری جاݨے سݨ جِتھے کُسے نا اَچھݨا جاݨا ناں ہووے۔ حضرت عِیسیٰ فالج ہوئے وے اِک بندے کی شِفأ دیݨے اݨ 17 اِک دیہاڑے حضرت عِیسیٰ تعلِیم پئے دیݨے سݨ، تے فریسی فِرقے نے کُجھ لوک تے بعض عُلمأ لوک وی اُتھے آئے وے سݨ۔ اے لوک ریاست گلِیل تے ریاست یہُودیہ نے مُختلف گرانواں، تے یرُوشلم شہر وِچوں آئے وے سݨ۔ اُس ویلے اللّٰہ تعالیٰ حضرت عِیسیٰ کی بیماراں کی شِفأ دیݨے نی قُدرت وی دِتی وی سی۔ 18 اِس دوران اِسرح ہویا کہ کُجھ لوک اِک اِیئے جہے بندے کی منجھی اپر ہِݨی آئے، جِسی فالج ہوئی گیا سی۔ اُنہاں لوکاں کوشِش کِیتی کہ مفلُوج کی اُس کہرے وِچ اندر حضرت عِیسیٰ کول ہِݨی کھڑݨ۔ 19 پر پہِیڑ زیادہ ہوݨے نی وجہ تُوں اُنہاں کی اندر جاݨے نا راہ ناں لبھا۔ فِر اُنہاں اِسرح کِیتا کہ مفلُوج کی چائی کے چَھتّے اپر ہِݨی گئے۔ چَھت پٹی کے اُس بندے کی منجھی سمیت لوکاں نے بشکار حضرت عِیسیٰ نے کول لاہی شوڑیا۔ 20 حضرت عِیسیٰ اُنہاں نا اِیمان تکیا تے مفلُوج بندے کی آخیا، ”سَنگیا، تہاڑے غُناہ معاف ہوئی گئے اݨ!“ 21 اے گل سُݨی کے شرِیعت نے عالماں تے فریسی فِرقے نے لوک اپݨے دِلاں وِچ آخݨ لغے، ”اے تے پیا کُفر کرنا! اللّٰہ تعالیٰ نے بغَیر کُݨ اَے، جیہڑا کُسے نے غُناہ مُعاف کری سکݨا؟“ 22 جِس ویلے حضرت عِیسیٰ کی اُنہاں نے بارے وِچ پتہ چَلیا کہ او کَے آخݨے پئے اݨ، تے اُنہاں آخیا، ”تُساں لوک اپݨے دِلاں وِچ کِیئاں اِیئے جیاں گلاں کرنے او؟ 23 تُساں نا کَے خیال اَے، اے آخݨا آسان اَے کہ، ’تہاڑے غُناہ معاف ہوئی گئے اݨ‘؟ یا اے گل آخݨا کہ، ’اُٹھ تے ٹُری جا‘؟ 24 پر اِبنِ اِنسان یعنی کہ میں اے گل اِس واسطے کِیتی اَے کہ تُساں کی پتہ چلےکہ اللّٰہ تعالیٰ نی طرفوں مِکی دُنیا وِچ غُناہ معاف کرنے نا اختیار اَے۔“ فِر اُنہاں اُس مفلُوج کی آخیا، ”اُٹھ، اپݨا بِسترا چائی کے اپݨے کہرے در جا!“ 25 او بندہ اُسے ویلے لوکاں نے سامݨے اُٹھیا، تے جِس بِسترے اپر پئیا سی اُس کی چائی کے اللّٰہ تعالیٰ نی حمد بیان کرنیاں کرنیاں اپݨے کہرے در ٹُری گیا۔ 26 سارے لوک اے گل تکی کے حَیران ہوئی گئے، تے اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف بیان کری کے آخݨ لغے، ”اَج اَساں بہُوں ہی عجیب مُعجزے تکے اݨ!“ حضرت عِیسیٰ محصُول کِہننے آلے ’لاوی‘ یعنی ’متّی‘ کی بُلاݨے اݨ 27 اِس تُوں بعد حضرت عِیسیٰ اُس کَہروں باہر نِکلے، تے راہ وِچ اُنہاں کی محصُول کِہننے آلا اِک مُنشی مِلیا جِس نا ناں ’لاوی‘ سی۔ او اپݨی چُنگی وِچ بَیٹھیا وا سی۔ حضرت عِیسیٰ اُس کی آخیا، ”تُوں مہاڑے نال آئی جا!“ 28 لاوی اُٹھیا، تے سب کُجھ اُتھے ہی چھوڑی کے حضرت عِیسیٰ نال ٹُری گیا۔ 29 فِر اِسرح ہویا کہ لاوی اپݨے کہار حضرت عِیسیٰ نی دعوت کِیتی۔ اُتھے کافی سارے مُنشی تے ہور وی بہُوں سارے لوک اُس دعوت وِچ شریک ہوئے وے سݨ۔ 30 جِس ویلے فَریسی فِرقے نے لوکاں تے عُلمأ لوکاں اے گل تکی، تے اُنہاں حضرت عِیسیٰ نے صحابیاں اگے اعتراض کِیتا، ”بے اِیمان مُنشیاں تے غُنہگار لوکاں نال بہی کے تُساں کھاݨا پِیݨا کِیئاں کرݨے او؟“ 31 حضرت عِیسیٰ اُنہاں نی گل سُݨی کے آخیا، ”صحت مند لوکاں کی ڈاکٹر نی لوڑ نی ہوݨی، بلکہ بِیماراں ہی کی اُس نی لوڑ ہوݨی اَے۔ 32 میں اُنہاں لوکاں واسطے ناں آیا جیہڑے اپݨے آپ کی ایماندار سمجھݨے اݨ، بلکہ اُنہاں واسطے جیہڑے غُنہگار اݨ، تانکہ او اپݨے غُناہواں کی چھوڑی کے توبہ کرݨ۔“ روزیاں نے بارے وِچ بحث 33 کُجھ لوکاں حضرت عِیسیٰ کولوں پُچھیا، ”کَے گل اَے، جی؟ حضرت یحییٰ نے پیروکار تے فَریسی فِرقے نے لوک اکثر اوقات روزے رخݨے اݨ تے دُعاواں کرنے اݨ، پر تُساں نے پیروکار ہر ویلے کھاݨے پِیݨے ہی رہݨے اݨ۔“ 34 حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی جواب دِتا، ”کَے خیال اَے؟ جِس ویلے جنجَے آلیاں نال مَرھاج ہووے، روزہ رخسݨ؟ کدے وی نی! 35 پر او ویلا اچھسی کہ جدُوں مُرھاج اُنہاں کولوں جُدا کِیتا جاسی، او سوگ وِچ کھاݨا پِیݨا چھوڑی دیسݨ۔“ 36 فِر حضرت عِیسیٰ اِک مِثال دیئی کے آخیا، ”کوئی بندہ وی نَویاں کپڑیاں کی پھاڑی کے اُنہاں نی ٹاکی پُراݨیاں کپڑیاں وِچ نی لاݨا۔ اِسرح کرنے نال نَوے کپڑے وی پھٹی جاسݨ تے او ٹاکی پُراݨے کپڑیاں نال چَنگی وی نی لغݨی! 37 اِسی طرح کوئی بندہ وی نَوی انگُوراں نی شراب پُراݨیاں مَشکِیزیاں وِچ نی باݨا۔ کدے کوئی اِسرح کرے تے مَشکِیزے پھٹی جاسݨ، شراب ضائع ہوئی جاسی تے مَشکِیزے کُسے کم نے نی رہݨ لغے۔ 38 بلکہ اِس نا اُلٹ نَوی شراب نَویاں مَشکِیزیاں وِچ باݨی چاہی نی اَے۔ 39 جیہڑا بندہ پُراݨی شراب پِیݨا اے، او کدے وی اے گل نی چاہݨا کہ نَوی شراب پِیئے، کِیئانکہ او اے گل آخݨا اے کہ، پُراݨی چنگی ہوݨی اَے۔“ |