اِنجِیل شریف (لُوقا) 23 - Mirpuri-Pahari Bibleحضرت عِیسیٰ نا رُومی گورنر پیلاطُس نے سامݨے پیش ہوݨا 1 فِر اِسرح ہویا کہ شرعی عدالت نے ساریاں لوکاں حضرت عِیسیٰ کی رُومی گورنر پیلاطُس صاحب کول کَھڑیا۔ 2 اُنہاں حضرت عِیسیٰ اپر اِلزام لاݨا شرُوع کِیتے۔ اُنہاں آخیا، ”اَساں تکیا اَے کہ اے بندہ اَساں نی قوم کی گُمراہ کرنا اَے۔ اے لوکاں کی آخݨا اَے، ’رُومی بادشاہ کی ٹیکس ناں دیو!‘ تے اے گل وی آخݨا اے، ’میں اللّٰہ تعالیٰ نا پہیجیا وا مسِیح یعنی بادشاہ آں!‘ “ 3 پیلاطُس صاحب پُچھیا، ”کَے تُوں بنی اِسرائیلیاں نا بادشاہ ایں؟“ حضرت عِیسیٰ جواب دِتا، ”تُساں آپ ہی پئے آخݨے او۔“ 4 فِر پیلاطُس صاحب بڑے مذہبی پیشوانواں تے سارے لوکاں کی آخیا، ”مِکی تے اِس بندے وِچ کوئی غلطی نظر نی آئی!“ 5 پر لوکاں ہور وی زور نال چِیخی چِیخی کے آخیا، ”اے پُوری ریاست یہُودیہ وِچ لوکاں کی تعلِیم دیئی دیئی کے ورغلاݨا جاݨا اَے! اے ہُݨ ریاست گلِیل تُوں کِہنی کے اِتھے تک پُہنچی آیا اے!“ حضرت عِیسیٰ نا بادشاہ ہَیرودیس نے سامݨے پیش ہوݨا 6 اے گل سُݨی کے پیلاطُس صاحب پُچھیا، ”کَے اے بندہ ریاست گلِیل تُوں آیا اَے؟“ 7 جُوں ہی پیلاطُس صاحب کی پتہ لغا کہ حضرت عِیسیٰ، بادشاہ ہَیرودیس نے علاقے نے اݨ، تے اُس اُنہاں کی اِک دم بادشاہ ہَیرودیس در پہیجھی شوڑیا، کِیئانکہ بادشاہ ہَیرودیس وی اُس ویلے یرُوشلم شہر وِچ ہی آئے سݨ۔ 8 ہَیرودیس حضرت عِیسیٰ کی تکی کے بہُوں خُوش ہویا، کِیئانکہ اُس حضرت عِیسیٰ نے بارے وِچ بہُوں کُجھ سُݨیا سی تے کافی عرصے تُوں اُنہاں کی مِلݨا چاہݨا سی۔ اُس نا دِل آخݨا سی کہ حضرت عِیسیٰ کی کوئی مُعجزہ کرنیاں تکے۔ 9 اُس اُنہاں کولوں بہُوں ساریاں گلاں پُچھیاں، پر حضرت عِیسیٰ اُسی کوئی وی جواب ناں دِتا ۔ 10 اِتنے وِچ بڑے مذہبی پیشوانواں تے شرِیعت نے عالماں جیہڑے اُتھے موجُود سݨ، حضرت عِیسیٰ نے خِلاف بہُوں زیادہ اِلزام لاݨے شرُوع کری شوڑے۔ 11 بادشاہ ہَیرودیس تے اُس نے سِپاہیاں وی حضرت عِیسیٰ نی بے عِزتی کِیتی، تے اُنہاں نا مزاخ اُڈایا۔ فِر اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی شاہی لباس لَوائی کے پیلاطُس صاحب در موڑی کے پہیجھی شوڑیا۔ 12 اُسے دیہاڑے اِس گل تُوں بعد بادشاہ ہَیرودیس تے پیلاطُس صاحب نی اِک دُوئے نال دوستی ہوئی گئی، حالانکہ اِس تُوں پہلے اُنہاں وِچ دُشمݨی سی۔ حضرت عِیسیٰ واسطے سزائے موت نا حُکم 13 فِر پیلاطُس صاحب، بنی اِسرائیلیاں نے بڑے بَڈیریاں، بڑے مذہبی پیشوانواں تے عام عوام کی بُلایا۔ 14 اُس اُنہاں کی آخیا، ”تُساں اِس بندے کی مہاڑے کول آندا اَے تے آخیا کہ ’اے لوکاں کی گُمراہ کرنا اَے‘۔ تُساں نے سامݨے میں اِس نی تحقِیقات کِیتی اَے، پر جیہڑیاں گلاں نا اِلزام تُساں اِس اپر پئے لاݨے او، اُنہاں وِچوں میں تے کوئی قصُور وی اِس وِچ نی تکیا اے۔ 15 تے ناں ہی بادشاہ ہَیرودیس اِس وِچ کوئی قصُور تکیا اَے۔ اِسے واسطے اُس اِس کی اَساں کول موڑی کے پہیجھی شوڑیا اَے۔ اِس تے اِیئے جہیا کوئی کم نی کِیتا جِس نی وجہ تُوں اِس کی سزائے موت دِتی جائے۔ 16 اِس واسطے میں اِس کی کوڑے مروائی کے چھوڑی دیݨا آں۔“ 17 ہُݨ پیلاطُس اِس گلے اپر مجبُور سی کہ ہر واری نی طرح عِیدِ رہائی اپر بنی اِسرائیلیاں نے ہِک قیدی کی لوکاں واسطے رِہا کری شوڑے۔ 18 ساریاں لوکاں مِلی کے اِک آواز نال آخیا، ”اِس کی ماری شوڑو! برابّا کی اَساں نی خاطر چھوڑی دیو!“ 19 برابّا کی کُسے بَغاوت نی وجہ تُوں جیہڑی شہر وِچ ہوئی سی تے قتل نے کیس وِچ جیل وِچ سَٹیا گیا سی۔ 20 پیلاطُس صاحب چاہݨا سی کہ حضرت عِیسیٰ کی چھوڑی دے۔ اِس واسطے اُس لوکاں کی دُوئی واری پُچھیا۔ 21 پر اُنہاں ساریاں لوکاں چِیخی چِیخی کے آخیا، ”اِس کی سُولی اپر چاہڑو! اِس کی سُولی اپر چاہڑو!“ 22 پیلاطُس صاحب تری واری فِر اُنہاں کولوں پُچھیا، ”پر اِس کَے جُرم کِیتا اے؟ میں تے اِس وِچ اِیئے جہئی کوئی گل نی تکی جِس نی سزا موت ہووے۔ اِس واسطے میں اِس کی کوڑے مروائی کے چھوڑنا آں۔“ 23 پر او لوک ہور وی چِیخی چِیخی کے حضرت عِیسیٰ نے بارے وِچ آخݨ لغے، ”اِس کی سُولی اپر چاہڑو!“ آخرکار اُنہاں نی گل منی گئی، 24 تے پیلاطُس اُنہاں لوکاں نی مرضی نے مطابق فَیصلہ دیئی شوڑیا۔ 25 اِسرح پیلاطُس صاحب اُس بندے کی جیہڑا کہ بَغاوت تے قتل نے کیس وِچ جیل وِچ بَند ہویا سی، رِہا کری شوڑیا تے حضرت عِیسیٰ کی اُنہاں لوکاں نی خَواہش نے مطابق موت نی سزا دیئی شوڑی۔ حضرت عِیسیٰ نا سُولی اپر چڑھݨا 26 جیہڑے ویلے سِپاہی حضرت عِیسیٰ کی کِہنی کے پئے جاݨے سݨ تے اُنہاں کی کُرینی نے علاقے نا اِک بندہ لبھی گیا، جِس نا ناں شمعُون سی۔ او گراں تُوں شہرے در پیا اچھݨا سی۔ سِپاہیاں اُسی پغڑیا تے زبردستی اُس کولوں حضرت عِیسیٰ نی سُولی چَواہی۔ 27 حضرت عِیسیٰ نے پِچھے پِچھے لوکاں نی بہُوں بڑی پہِیڑ پئی جاݨی سی۔ اُنہاں وِچ بہُوں ساریاں جناݨیاں وی سݨ جیہڑیاں اُنہاں واسطے پئیاں روݨیاں تے بَیݨ کرنیاں سݨ۔ 28 حضرت عِیسیٰ پِچھَے مُڑی کے اُنہاں کی آخیا، ”یرُوشلم نِیئو مآؤ تے پہیݨو! مہاڑے واسطے ناں روؤ، بلکہ اپݨے واسطے تے اپݨی اولادی واسطے روؤ۔ 29 کِیئانکہ او ویلا اچھݨے آلا اَے جدُوں لوک آخسݨ، ’خُوش نصِیب اݨ او جناݨیاں جیہڑیاں بانجھ اݨ، جِنہاں نی کوئی اولاد نی ہوئی، تے جِنہاں کُسے کی اپݨا دُدھ نی پِلایا!‘ 30 اُس ویلے لوک پہاڑاں کی آخسݨ، ’اَساں اپر ٹہی جاؤ!‘ تے پہاڑیاں کی آخسݨ، ’اَساں کی اپݨے اندر چُھپائی کِہنو!‘ 31 کِیئانکہ اے لوک مہاڑے نال اِیئے جہیا سلُوک کرنے اݨ جیہڑا کہ اِک نِیلے بُوٹے نی طرح آں، تے تُساں نال او کِیئَے جہیا سلُوک کرسݨ جیہڑے بِلکُل سُکی وی لکڑی نی طرح او؟“ 32 سِپاہیاں دو آدمی ہور وی حضرت عِیسیٰ نال کَھڑے سݨ جیہڑے مُجرم سݨ، تے اُنہاں کی موت نی سزا نا حُکم ہویا سی۔ 33 جیہڑے ویلے او لوک اُس جغہ پُہنچے جِسی ”کھوپڑی نی جغہ“ آخݨے سݨ، تے اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی سُولی اپر چاہڑیا، تے دوآں مُجرماں کی وی اِک کی حضرت عِیسیٰ نے سجّے پاسے تے دُوئے کی اُنہاں نے کھبّے پاسے۔ 34 حضرت عِیسیٰ اللّٰہ تعالیٰ اگے دُعا کِیتی، ”اَے باپ، اِنہاں کی مُعاف فرما! کِیئانکہ اِنہاں کی پتہ نی کہ کَے پئے کرنے اݨ۔“ فِر سِپاہیاں حضرت عِیسیٰ نے کپڑے بَنڈݨے واسطے قُرعہ سٹیا۔ 35 اُتھے بہُوں سارے لوک تماشا تکݨے واسطے آسے پاسے کَھلتے وے سݨ۔ بنی اِسرائیلی نے بڑے بَڈیرے، حضرت عِیسیٰ نا مزاخ اُڈاݨے سݨ۔ او آخݨے سݨ، ”اے ہوراں لوکاں کی بچاݨا رہیا اَے! کدے اے سچ مُچ اللّٰہ تعالیٰ نا چُݨیا وا مسِیح اَے، تے اپݨے آپ کی وی بچائے نا!“ 36 سِپاہی وی حضرت عِیسیٰ نال مخول کرنے سݨ۔ او اُنہاں کول اچھی کے سِرکہ پیش کرنے ویلے آخݨے سݨ، 37 ”کدے تُوں بنی اِسرائیلیاں نا بادشاہ ایں ویں، تے اپݨے آپ کی بچا نا!“ 38 حضرت عِیسیٰ نے سِرے کولوں اپر سُولی نال اِک اِشتہار لِخی کے ٹَنگیا وا سی، ”اے بنی اِسرائیلیاں نا بادشاہ اَے۔“ 39 جیہڑے دو مُجرم حضرت عِیسیٰ نال سُولیاں اپر ٹَنگے وے سݨ، اُنہاں وِچوں اِکے حضرت عِیسیٰ کی طَعنہ دیئی کے آخیا، ”کِیئاں تُوں اللّٰہ تعالیٰ نا پہیجیا وا مسِیح نی ایں؟ اپݨے آپ کی وی بچا! تے اَساں کی وی!“ 40 پر دُوئے مُجرم اُس کی جھِڑکی کے آخیا، ”تُوں اللّٰہ تعالیٰ کولوں وی نی ڈرنا؟ تُکی وی او سزا لبھی وی اَے جیہڑی اِس کی! 41 اَساں کی تے اپݨے کِیتے وے نی سزا پئی لبھݨی اَے، پر اِس تے کوئی جُرم نی کِیتا۔“ 42 فِر اُس آخیا، ”اَے عِیسیٰ، جدُوں تُساں بادشاہ بݨی کے اچھو، تے مِکی وی یاد کریائے!“ 43 حضرت عِیسیٰ اُسی آخیا، ”میں تہاڑے نال وعدہ کرنا آں کہ اَج ہی تُوں مہاڑے نال جَنّت الفِردوس وِچ ہوسیں۔“ حضرت عِیسیٰ نا شہیِد ہوݨا 44 تقرییباً دوپہر ہوݨے نے ویلے سارے مُلخے وِچ نہیرا ہی نہیرا ہوئی گیا تے ترَے گھنٹے تک ٹِغا رہیا، 45 کِیئاںکہ سُورج نی لَو ختم ہوئی گئی سی۔ فِر بڑے عِبادت خانے وِچ لغیا وا پَڑدا پھٹی کے دو ٹوٹے ہوئی گیا، 46 تے اِسرح ہویا کہ حضرت عِیسیٰ بہُوں فریاداں نال آخیا، ”اَے باپ، میں اپݨی رُوح تہاڑے حوالے کرنا آں!“ اے گل آخݨے تُوں بعد حضرت عِیسیٰ اللّٰہ تعالیٰ کی پیارے ہوئی گئے۔ 47 جیہڑے ویلے فوجی اَفسر اے گل تکی تے اُس اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف کِیتی، تے آخیا، ”بیشک اے بندہ بے غُناہ سی!“ 48 جیہڑے لوک اُتھے آئے وے سݨ او سارے اِس واقعے کی تکی کے روݨے، تے پِٹݨے اپݨے اپݨے کَہراں در مُڑی کے گئے۔ 49 پر حضرت عِیسیٰ نے جاݨنے پہچھاݨنے آلے لوک تے او جناݨیاں جیہڑیاں ریاست گلِیل وِچوں آیاں ویاں سݨ، او دُور کھَلی کے سب کُجھ تکݨے رہے۔ حضرت عِیسیٰ نا دفن ہوݨا 50 اُتھے شرعی عدالت نا اِک ممبر وی سی جیہڑا بہُوں ہی نیک تے اِیماندار بندہ سی۔ اُس نا ناں یُوسف سی۔ 51 او عدالت نے اِس فَیصلے تے عمل نال مُتفِق نی سی۔ او بنی اِسرائیلیاں نے شہر اَرِمَتیہ نا باشِندہ سی۔ او وی اُس ویلے نے اِنتظار وِچ سی جدُوں اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی اچھسی۔ 52 اُس پیلاطُس صاحب کول جائی کے حضرت عِیسیٰ نی لاش مُبارک مَنگی۔ 53 اُس حضرت عِیسیٰ نی مَیّت کی سُولی اپروں لاہی کے اُسی اِک قِیمتی چِٹّے کفَن وِچ لپیٹیا۔ فِر اُسی اِک اِیئَے جہئی قبر وِچ رخیاس جیہڑی پہاڑ کی کھُرچی کے بݨائی گئی سی۔ اُس قبر وِچ اِس تُوں پہلے کُسے کی وی نی سی دفنایا گیا۔ 54 اُجس ویلے جُمعے نی شام سی تے ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے نا آغاز ہوݨے آلا سی۔ 55 او جناݨیاں جیہڑیاں ریاست گلِیل تُوں حضرت عِیسیٰ نال آیاں ویاں سݨ، یُوسف نے پِچھے پِچھے گئیاں تے قبرے کی تکیا، تے حضرت عِیسیٰ نے دَفناݨے نا مَنظر وی تکیا۔ 56 جیہڑے ویلے او اپݨے کَہراں کی مُڑی کے گئیاں، اُنہاں مَیّتے کی لاݨے واسطے مسالے تے خُوشبُودار چِیزاں تیار کِیتیاں۔ پر ہفتے آلے مُبارک دیہاڑے نے اِحترام وِچ اپݨے کَہراں وِچ ہی آرام کِیتا۔ |