اِنجِیل شریف (لُوقا) 1 - Mirpuri-Pahari Bible1 محترم تھیافلس صاحب! بہُوں سارے لوکاں اُنہاں گلاں نے بارے وِچ لِخݨے نی کوشِش کِیتی اے، جیہڑیاں ساڑے ہوݨیاں پُوریاں ہویاں۔ 2 اے گلاں اُنہاں لوکاں اَساں تک پہچایاں اݨ جیہڑے شرُوع تُوں اِنہاں گلاں نے چشم دِید گواہ سݨ تے اللّٰہ تعالیٰ نا پَیغام سِخاݨے آلے بݨی گئے سݨ۔ 3 میں وی اِنہاں گلاں نے بارے وِچ بہُوں چنگی طرح تحقِیق کِیتی اَے۔ اِس واسطے محترم تھیافلس صاحب ہُݨ میں مُناسب سمجھݨا کہ تُساں واسطے اے سارے حالات و واقعات ترتِیب وار لِخی شوڑاں، 4 تانکہ جیہڑیاں گلاں تُساں کی سِخایاں گئیاں اݨ اِنہاں وِچ تُساں کی کُسے قِسم نا شک ناں رہے۔ حضرت یحییٰ نی پیدائِش نی پیشنگوئی 5 جیہڑے زمانے وِچ يھُوديہ مُلخے نا بادشاہ ہَیرودیس ہوݨا سی، اُس ویلے حضرت زکریاہ بڑے عِبادت خانے نے مذہبی پیشوا ہوݨے سݨ۔ او حضرت مُوسیٰ نے پَہرآ حضرت ہارُون نی نَسل وِچوں جناب اَبیاہ نے مذہبی پیشوانواں نے گروہ وِچ سݨ۔ حضرت زکریاہ نی بِیوی نا ناں بی بی اَلیشبَع سی۔ او وی حضرت ہارُون نی نَسل وِچوں سی۔ 6 حضرت زکریاہ تے اُنہاں نی بِیوی دوئے پرہیزگار سݨ، تے او بہُوں خلُوص نال اللّٰہ تعالیٰ نی شرِیعت اپر چلݨے سݨ۔ 7 او دوئے بُڈّھے ہوئی گئے سݨ، پر اُنہاں نی اولاد نی سی، کِیئانکہ بی بی اَلیشبَع بانجھ سی۔ 8 اِک واری اِسرح ہویا کہ بڑے عِبادت خانے وِچ اللّٰہ تعالیٰ نے حضُور خِدمت کرنے واسطے حضرت زکریاہ نے خاندان نی واری آئی، 9 تے بڑے عِبادت خانے وِچ خُوشبُودار چِیزاں بالݨے نا فریضہ ادا کرنے واسطے حضرت زکریاہ نا ناں قُرعے نے ذرِیعے نِکلی آیا۔ 10 جِس ویلے خوشبُودار چِیزاں بالݨے نا ویلا آیا، تے بہُوں سارے لوک بڑے عِبادت خانے نے بیہڑے وِچ عِبادت کرنے سݨ۔ 11 اُس ویلے خُوشبُو بالݨے آلی جغہ وِچ سجّے پاسے حضرت زکریاہ کی اِک فرِشتہ کَھلتیا وا نظر آیا۔ 12 اُس کی تکی کے حضرت زکریاہ نا تَرآہ نِکلی گیا، تے او بہُوں ڈرے۔ 13 فرِشتے اُنہاں کی آخیا، ”زکریاہ، تُوں ڈَر ناں! اللّٰہ تعالیٰ تُہاڑی دُعا قبُول کری شوڑی اَے۔ تُہاڑی بِیوی کی پُتر ہوسی، تے تُوں اُس نا ناں یَحییٰ رخیاں۔ 14 تُکی اللّٰہ تعالیٰ بڑی خُوشی دیسی، تے ہور بہُوں سارے لوک وی اُس نی پیدائِش اپر خُوش ہوسݨ۔ 15 اللّٰہ تعالیٰ نی نظر وِچ او بچّہ بہُوں عِزت آلا ہوسی، تے اُس کی ساری زِندگی وِچ انگُوراں نی شراب يا کوئی ہور شراب، نی پِیݨی چاہی نی۔ تے او پیدائِش تُوں ہی رُوحِ پاک نال رنگیا ہوسی۔ 16 اے بڑا ہوئی کے بنی اِسرائیل نے بہُوں سارے لوکاں کی اللّٰہ تعالیٰ نے رستے اپر موڑسی، جیہڑا اُنہاں نا ربّ اَے۔ 17 اے المسِیح تُوں پہلے اچھسی۔ تے اِس کی حضرت اِلیاس نی طرح اللّٰہ تعالیٰ نی طرفوں قوت تے صلاحیّت لبھسی۔ اے والدَین تے اولاد وِچ اِتفاق پَیدا کراسی، غُنہگاراں کی پرہیزگاراں نے رستے اپر آݨسی، تے اِسرح اپݨے ربّ واسطے نیک لوک تیار کرسی۔“ 18 حضرت زکریاہ فرِشتے کی آخیا، ”میں اِس گل اپر کِسرح یقِین کراں؟ کِیئانکہ میں تے مہاڑی بِیوی اَساں دوئے بُڈھے ہوئی گئے آں۔“ 19 فرِشتے جواب دِتا، ”میں جِبرائیل آں، جیہڑا اللّٰہ تعالیٰ نی خِدمت وِچ حاضر رہݨا آں۔ مِکی اللّٰہ تعالیٰ آپوں تہاڑے کول پہیجیا اَے، تانکہ تُکی اے خُوشخبری دیاں تے اے ساریاں گلاں دسی شوڑاں۔ 20 اے ساریاں گلاں تے اپݨے مُقرر کَردہ وقت اپر ضرُور پُوریاں ہوسݨ۔ پر نِشانی نے طور اپر تُہاڑی زبان اُس ویلے تک بند رَہسی تے تُوں بولی ناں سکسیں، کِیئانکہ تُوں مہاڑی گلے اپر یقِین نی کِیتا۔“ 21 اِس دوران لوک باہر کھلتے وے زکریاہ نا اِنتظار کرنے سݨ، تے بہُوں حَیران سݨ کہ اُنہاں بڑے عِبادت خانے نے اندر اِتنی دیر کِیئاں لائی شوڑی اَے۔ 22 جیہڑے ویلے زکریاہ اُتھوں باہر نِکلے، تے او بِلکُل بولی نی سکݨے سݨ۔ اُنہاں اِشارے نال گل سمجھاݨے نی کوشِش کِیتی سی۔ اِس واسطے لوک سمجھی گئے کہ بڑے عِبادت خانے وِچ زکریاہ کی فرِشتے نا دِیدار ہویا وَے۔ 23 حضرت زکریاہ مُقرر کردہ وقت تک بڑے عِبادت خانے وِچ خِدمت کِیتی، تے فِر او واپس اپݨے کہرے در ٹُری گئے۔ 24 اُنہاں نی بِیوی بی بی اَلیشبَع حاملہ ہوئی گئی، فِر پَنج مہینیاں تک آپے کی چُھپاݨی رہی، تے اپݨے کہرے تُوں باہر کُدرے وی نی گئی۔ 25 او آخݨی ہوݨی سی، ”اللّٰہ تعالیٰ مہاڑے اپر مِہربانی کری شوڑی اَے، تے مِکی لوکاں نے سامݨے رُسوا ہوݨے تُوں بچائی کِہندا۔“ حضرت عِیسیٰ نی پیدائِش نی پیشنگوئی 26 بی بی اَلیشبَع نے حمل نا چھینواں مہینہ سی کہ اللّٰہ تعالیٰ اپݨے فرِشتے حضرت جِبرائیل کی ریاست گلِیل نے شہر ناصرت وِچ 27 اِک کَنواری کُڑی کول پہیجیا۔ اُس نی منگݨی حضرت داؤد نی نسل نے اِک بندے حضرت یُوسف نال ہوئی سی۔ اُس کَنواری کُڑی نا ناں بی بی مَریم سی۔ 28 فرِشتے حضرت مَریم کول جائی کے آخیا، ”السلامُ علیکُم! تہاڑے اپر اللّٰہ تعالیٰ نا فضل ہوئی گیا، تے او ہی تُہاڑا مُحافِظ اَے۔“ 29 بی بی مَریم فرِشتے نیاں گلاں سُݨی کے ڈری، تے سوچݨ لغی، ”اِس گل نا مطلب کَے اَے؟“ 30 فِر فرِشتے آخیا، ”مَریم، تُوں ڈر ناں! اللّٰہ تعالیٰ تہاڑے اپر فضل کِیتا اَے۔ 31 تُوں حاملہ ہوسیں، تے تُہاڑا پُتر جمسی۔ تُوں اُس نا ناں عِیسیٰ رخیاں۔ 32 اُس نا رُتبہ بُلند ہوسی، تے اُس نا لقب ’اللّٰہ تعالیٰ نا پُتر‘ ہوسی۔ اللّٰہ تعالیٰ اُس کی حضرت داؤد نا تخت دیسی، جِنہاں نی ہی نسل وِچوں اے ہوسی۔ 33 تے اِسرح او ہمیشہ واسطے بنی اِسرائیلیاں نا بادشاہ ہوسی جِس نی بادشاہی ہمیشہ قائم رَہسی۔“ 34 بی بی مَریم فرِشتے کولوں پُچھیا، ”اے کِسرح ہوئی سکݨا؟ میں تے آلیں تک کَنواری آں۔“ 35 فرِشتے جواب دِتا، ”رُوحِ پاک تہاڑے اپر اُترسی، تے اللّٰہ تعالیٰ نی قُدرت تہاڑے اپر ظاہر ہوسی۔ اِس واسطے اُس پاک بچّے کی ’اللّٰہ تعالیٰ نا پُتر‘ آخیا جاسی۔ 36 تُہاڑی رِشتہ دار بی بی اَلیشبَع وی چھیاں مہینیاں تُوں حاملہ ہوئی وی اَے، حالانکہ او بُڈھی وی اَے، تے لوک اُس کی بانجھ وی آخݨے سݨ۔ 37 اللّٰہ تعالیٰ اَگے، کُجھ وی نامُمکن نی۔“ 38 بی بی مَریم آخیا، ”بیشک میں اللّٰہ تعالیٰ نی ہی بندی آں۔ جِسرح تُوں دسیا اَے، اللّٰہ تعالیٰ اُسرح ہی کرے۔“ فِر فرِشتہ اُتھوں ٹُری گیا۔ بی بی مَریم نا بی بی اَلیشبَع نے کہار جاݨا 39 فِر تھوڑی دیر بعد بی بی مَریم اُتھوں جلدی جلدی ریاست یہُودیہ نے پہاڑی علاقے نے اِک شہر وِچ ٹُری گئی۔ 40 اُتھے جائی کے او حضرت زکریاہ نے کہار گئی، تے اُنہاں نی بِیوی بی بی اَلیشبَع کی سلام دِتا۔ 41 جِس ویلے بی بی اَلیشبَع کی بی بی مَریم سلام کِیتا، تے بی بی اَلیشبَع نے بطن مُبارک وِچ بچّہ خُوشی نال اُچھلیا تے بی بی اَلیشبَع رُوحِ پاک نال پہرݨ گئی۔ 42 اُس بی بی مَریم کی اُچّی آواز وِچ آخیا، ” تُوں جناݨیاں وِچوں خُوش بخت ایں، تے او بچّہ وی خُوش بخت اے جیہڑا تہاڑے تُوں پیدا ہوسی۔ 43 مہاڑے اپر کِتنا فضل اے کہ مہاڑے آقا نی والدہ مہاڑے کول آئی اَے! 44 کِیئانکہ جِس ویلے تُوں مِکی سلام کِیتا، مہاڑے ٹِہڈّے وِچ مہاڑا بچّہ خُوشی نال اُچھلیا۔ 45 تُوں بہُوں خُوش بخت ایں، کِیئانکہ تُوں یقِین کِیتا کہ او ساریاں گلاں پُوریاں ہوسݨ جیہڑیاں اللّٰہ تعالیٰ تُکی دسیاں سݨ۔“ بی بی مَریم نی حمد و ثنا 46 بی بی مَریم آخیا، ”میں سچے دِلے نال اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف کرنی آں۔ 47 اللّٰہ تعالیٰ ہی مِکی بچاݨے آلا اَے، میں بہُوں ہی خُوش آں، 48 کِیئاںکہ اُس، میں مسکِین اپر اپݨی مِہربانی کِیتی اَے۔ ہر زمانے آلے لوک مِکی مُبارک آخسݨ، 49 کِیئاںکہ طاقت آلے اللّٰہ مہاڑے واسطے بڑے بڑے کم کِیتے اݨ۔ اُس نا ناں پاک اَے۔ 50 اے جیہڑے اُس کولوں ڈرنے اݨ، او ہمیشہ اُنہاں اپر اپݨا رحم کرنا اَے۔ 51 اللّٰہ تعالیٰ اپݨی قُدرت ظاہر کِیتی اے- جیہڑے مغرُور سݨ، اُس اُنہاں کی بکھیری شوڑیا اَے۔ 52 اُس بادشاہواں کی فقِیر کری شوڑیا اَے، تے عاجز لوکاں کی اِختیار آلا بݨائی شوڑیا اَے۔ 53 جیہڑے پھُکھے اݨ، اُنہاں کی اللّٰہ رجائی شوڑیا اَے۔ پر جیہڑے دولتمند اݨ، اُنہاں کی خالی ہتھ پہیجی شوڑیا اَے۔ 54 اُس اپݨی خِدمت کرنے آلی بنی اِسرائیلی قوم نی مدد کِیتی اے، کِیئاںکہ اُسی اپݨا او وعدہ یاد اَے، 55 جیہڑا اُس اَساں نے باپ دادیاں نال کِیتا، کہ او حضرت اِبراہِیم تے اُس نی نسل نال ہمیشہ تک رحمت کرسی۔“ 56 فِر اِسرح ہویا کہ بی بی مَریم ، ترَے مہِیݨے بی بی اَلیشبَع کول رہی۔ اُس تُوں بعد او واپس اپݨے کہار ٹُری گئی۔ حضرت یحییٰ نی پیدائِش 57 آخرکار بی بی اَلیشبَع نے بچّے نی پیدائِش نا ویلا آئی گیا، تے اُنہاں نا پُتر ہویا۔ 58 جیہڑے ویلے اُنہاں نے گوانڈیاں تے رِشتہ داراں کی پتہ چلیا کہ اُنہاں اپر اللّٰہ تعالیٰ عنایت کری شوڑی اَے، تے او سارے اُس نال خُوش ہوئے۔ 59 جیہڑے ویلے مُنڈا اَٹّھاں دیہاڑیاں نا ہویا، تے اُس نیاں سُنتاں ہویاں۔ اُس ویلے لوکاں مُڑے نا ناں اُس نے پِیؤ نے نائیں اپر ’زکریاہ‘ رخݨے نا مشورہ دِتا۔ 60 پر اُس نی ماؤُ آخیا، ”ناں جی ناں! اِس نا ناں ’یَحییٰ‘ ہوݨا چاہی نا۔“ 61 ساریاں اُس کی آخیا، ”تُساں نے خاندان وِچ تے اے ناں کُسے نا وی نی۔“ 62 فِر اُنہاں بچّے نے پِیؤ کی اِشارہ کری کے پُچھیا، ”اِس بچّے نا ناں کَے رَخاں؟“ 63 حضرت زکریاہ اِک تختی منگوائی کے اُس اپر لِخیا، ”اِس نا ناں ’یَحییٰ‘ اَے۔“ اے گل تکی کے سارے لوک حَیران ہوئی گئے۔ 64 فِر اِسرح ہویا کہ اُسے ویلے اِک دم حضرت زکریاہ نی زبان کُھلی گئی، تے او ٹھِیک ٹھاک بولݨ لغی پئے۔ اُنہاں اللّٰہ تعالیٰ نا شُکر ادا کِیتا، تے اُس نی حمد و ثنا کرݨ لغی پئے۔ 65 اے گل سُݨی کے سارے شہر نے لوک حَیران ہوئی گئے، تے اے خبر جلدی ہی ریاست یہُودیہ نے سارے علاقے وِچ پھیلی گئی۔ 66 جِس وی بندے اے گل سُݨی او سوچاں وِچ پئی گیا، ”اے بچّہ بڑا ہوئی کے، کَے بݨسی؟“ کِیئانکہ اے گل تے صاف ظاہر سی کہ اللّٰہ تعالیٰ نی قُدرت اِس بچّے نال اَے۔ حضرت زکریاہ نی حمد و ثنا 67 حضرت یحییٰ نے والِد صاحب حضرت زکریاہ رُوحِ پاک نال رنگی گئے، تے اللّٰہ تعالیٰ نا پَیغام لوکاں کی دیݨا شرُوع ہوئی گئے۔ 68 اُنہاں آخیا، ”سُبحان اللّٰہ! الحمدُ للّٰہ! بنی اِسرائیل نے خُدا نا شُکر اَے! اُس اَساں اپر نظرِ کرم کِیتی اَے تے اَساں کی آزادی بخشی اَے۔ 69 اُس اَساں واسطے اِک طاقتور نجات دیݨے آلا پیدا کِیتا اَے، جیہڑا کہ اپݨے خادم حضرت داؤد نی نسل وِچوں اَے، 70 جِس نا وعدہ اُس اپݨے پاک نبیاں نے ذرِیعے بہُوں پہلے کِیتا اَے۔ 71 او نجات دیݨے آلا اَساں کی اپݨے دُشمݨاں کولوں تے اُنہاں کولوں جیہڑے اَساں نال نفرت کرنے اݨ، اُنہاں ساریاں کولوں اَساں کی بَچاسی۔ 72 اِسرح او اَساں نے پِیؤ دادے اپر رحم کرسی، تے اپݨے پاک عہد کی ضرُور پُورا کرسی۔ 73 اللّٰہ تعالیٰ اِس گل نا وعدہ اَساں نے پِیؤ دادے حضرت اِبراہِیم نال کِیتا سی 74 کہ او اَساں کی ساریاں دُشمݨاں کولوں رہائی بخشسی، تانکہ اَساں بے فِکر ہوئی کے اُس نی عِبادت کراں، 75 تے ساری زِندگی سچے دِلے نال پاک و صاف ہوئی کے اُس نی عِبادت کراں۔“ حضرت زکریاہ اپݨے بچّے نال مخاطِب ہوئے اݨ 76 ”اَے مہاڑے بچّے، تُکی اللّٰہ تعالیٰ نا نبی آخیا جاسی، کِیئانکہ تُوں ربّ تُوں پہلے ٹُری کے اُس نا راہ تیار کرسیں۔ 77 تُوں اُس نے لوکاں کی آخسیں کہ او کِسرح اپݨے غُناہواں نی مُعافی ہِݨی کے اُنہاں تُوں نجات حاصل کرݨ۔ 78 اے سارا کُجھ اِس واسطے ہوسی کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ بہُوں ہی رحِیم و کرِیم ذات اَے، تے او صُبح نے سُورج نی طرح آسماناں وِچوں اَساں کول اچھسی۔ 79 اُس نا نُور اُنہاں اپر چمکسی جیہڑے نہیرے وِچ، موت نے مُونہے وِچ اݨ، تے اَساں کی اَمن و سلامتی نی راہ اپر چلاسی۔“ 80 او بچّہ یعنی حضرت یحییٰ جُوں جُوں بڑا ہوݨا گیا، تے اُس کی قُربتِ الہٰی حاصل ہوݨی رہی۔ اُس دیہاڑے تک او بیاباناں وِچ ہی رہیا جدُوں تک اُس بنی اِسرائیل نے اگے دعویِٰ نبوت ناں کِیتا۔ |