توریت شریف: پَیدایش 30 - Mirpuri-Pahari Bible1 جس ویلے بی بی راخِل تکیا کہ حضرت یعقُوب کولوں مہاڑی کوئی اولاد نی جمی، تے اُنہاں اپݨی پہیݨوں نال بخیلی کیتی. او حضرت یعقُوب کی آخݨ لغی، ”مِکی وی اولاد دے! نی، تے میں مری جاساں!“ 2 اے گل سُݨی کے حضرت یعقُوب کی سخت غُصہ چڑھیا، تے او آخݨ لغے، ”کِیئاں میں اللّٰہ تعالیٰ نی جغہ آں، جس تُکی اولادی کولوں محروم کیتا اے؟“ 3 بی بی راخِل آخیا، ”اے مہاڑی لونڈی بِلہاہ اے. اِس کول جاؤ، تانکے اِس وِچوں کوئی بچّہ جمے تے او مہاڑی اولاد سمجھی جائے۔“ 4 فِر اُنہاں اپݨی لونڈی بِلہاہ کی حضرت یعقُوب کی دِتا کہ او اُنہاں نی زناݨی بݨے. تے حضرت یعقُوب اُس کول گئے۔ 5 بِلہاہ حاملہ ہوئی، تے حضرت یعقُوب کولوں اُس نا پُتر جمیا۔ 6 فِر بی بی راخِل آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ ساریاں نے سامݨے مہاڑے حق وِچ فیصلہ کیتا. اُس مہاڑی فریاد سُݨی، تے مِکی پُتر بخشیا۔“ اِس واسطے اُنہاں اُس نا ناں دان مطلب مُنصف رخیا۔ 7 فِر بی بی راخِل نی لُونڈی دوبارہ حاملہ ہوئی، تے اِس نا اِک ہور پُتر جمیا۔ 8 بی بی راخِل آخیا، ”میں اپݨی پہیݨوں نال سخت کُشتی لڑی، پر جِتی گئی آں.“ اُنہاں اِس نا ناں نفتلی یعنی ”کُشتی وِچ جِتیا گیا“ رکھیا. 9 جس ویلے بی بی لیاہ تکیا کہ مہاڑی ہور کوئی اولاد نی جمݨی، تے اُنہاں وی اپݨی لُونڈی زِلفہ کی حضرت یعقُوب کول کھڑیا کہ او اُنہاں نی کہرے آلی بݨے۔ 10 فِر بی بی لیاہ نی لونڈی زِلفہ کولوں حضرت یعقُوب نا اِک پُتر جمیا. 11 تاں بی بی لیاہ آخیا، ”واہ واہ! خوش قسمتے!“ تے فِر اُنہاں پُترے نا ناں جد یعنی ”خوش قسمت“ رَکھیا۔ 12 فِر بی بی لیاہ نی لونڈی زِلفہ کولوں حضرت یعقُوب نا اِک ہور پُتر جمیا۔ 13 تاں بی بی لیاہ آخیا، ”میں خوش نصیب آں! زناݨیاں مِکی آخسݨ کہ توں خوش نصیب ایں!“ تے فِر اُنہاں اُس پترے نا ناں آشر یعنی ”خوش نصیب“ رکھیا۔ 14 اِک دیہاڑے کݨک کپݨے نے ویلے وِچ رُوبن کہروں نکلیا تے باڑی وِچوں اُس کی او بوٹی لبھی گئی جس نے کھاݨے نال بچّے جمݨے. تے او اپݨی ماؤ بی بی لیاہ کول کِہنی کے آیا. اے تکی کے بی بی راخِل بی بی لیاہ کی آخیا، ”اپݨے پُترے نی لبھی وی بوٹی وِچوں مِکی وی کُج دے۔“ 15 اُنہاں آخیا، ”اے کہٹ اے کہ تُوں مہاڑا کہرے آلا مہاڑے کولوں کھسی کِہندا! کَے تُوں ہُݨ مہاڑے مُنڈے نی لبھی وی بوٹی وی چائی کِہنسیں؟“ بی بی راخِل آخیا، ”بس! اج رات تہاڑے پُترے نی بوٹی نی خاطر یعقُوب تہاڑے کول سیسی!“ 16 فِر نماشاں ویلے حضرت یعقُوب باڑیاں دروں اچھݨے سݨ کہ بی بی لیاہ اُنہاں کی مِلݨے وسطے گئی تے آخݨ لغی، ”تُساں کی آج مہاڑے کول اَچھݨا پیسی، کِیئانکہ میں اپݨے پُترے نی بوٹی تُساں نے بَدلے اُجرت دِتی.“ تاں فِر اُس راتی او بی بی لیاہ نال سُتے۔ 17 اللّٰہ تعالیٰ بی بی لیاہ نی دعا سُݨی کِہندی، تے او فِر حاملہ ہوئی تے حضرت یعقُوب کولوں اُنہاں نا پنجواں مُنڈا جمیا. 18 بی بی لیاہ آخیا، ”اللّٰہ مِکی اِس نا اجر دِتا کہ میں اپݨی لُونڈی اپݨے کہار آلے کی دِتی.“ اُنہاں پُترے نا ناں اِشکار یعنی ”اجر“ رکھیا. 19 بی بی لیاہ فِر حاملہ ہوئی، تے حضرت یعقُوب وِچوں اُنہاں نا چھیواں پُتر ہویا. 20 تاں بی بی لیاہ آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی اِک قیمتی تحفہ دِتا. ہُݨ مہاڑا کہرے آلا مہاڑی عزت کرسی، کِیئانکہ مہاڑے وِچوں اُس نے چِھ پُتر ہوئی گئے اݨ.“ اُنہاں پُترے نا ناں زبُولُون یعنی ”عزت“ رَکھیا۔ 21 چھیآں پُتراں تُوں بعد اُنہاں نی اِک تِہی جمی، تے اُس نا ناں اُنہاں دِینہ رکھیا۔ 22 فِر اللّٰہ تعالیٰ بی بی راخِل کی وی یاد کِیتا، تے اُنہاں نی دُعا سُݨی کے اُنہاں کی وی بچّے جمݨے نے قابل بݨایا۔ 23 او وی حاملہ ہوئی، تے اُنہاں نا وی پُتر ہویا. تاں بی بی راخِل آخیا، ”اللّٰہ تعالیٰ مہاڑی رسوائی دور کری شوڑی اے۔“ 24 اُنہاں اِس پُترے نا ناں یُوسف یعنی ”او ہور دَے“ رکھیا، تے دُعا کیتی کہ ”اللّٰہ تعالیٰ مِکی ہور پُتر دَے“۔ 25 یُوسف نے جمݨے تُوں بعد حضرت یعقُوب لابن کی آخیا، ”مِکی روانہ کرو، تانکہ میں اپݨے کہار تے اپݨے مُلخے در جاں۔ 26 مہاڑیاں زناݨیاں، جنہاں نی خاطر میں تُہاڑی خدمت کیتی اے، تے مہاڑے کُڑیاں مُنڈے مہاڑے حوالے کرو، تانکہ میں ٹُری جاں. تُساں کی پَتہ اے کہ میں تُساں نی کتنی خدمت کیتی اے۔“ 27 تاں لابن آخیا، ”جے مہاڑے پر رحم کریں، تے اِتھَے ہی رو، کِیئانکہ مِکی فال نے ذریعے پتہ لغی گیا اے کہ اللّٰہ تعالیٰ تُہاڑی وجہ نال مِکی برکت دِتی اے۔“ 28 لابن اے وی آخیا، ”تُوں مہاڑے نال اپݨی تنخواہ رخی کہن جیہڑی تُکی میں دیساں۔“ 29 حضرت یعقُوب آخیا، ”تُساں کی پتہ اے کہ میں تُساں نی کتنی خدمت کیتی اے، تے تُساں نے ڈنگر مہاڑے نال کِس طرح رے۔ 30 مہاڑے اچھݨے تُوں پہلے اے ڈنگر کہٹ سݨ، تے ہُݨ بَدی کے اے زیادہ ہوئی گئے اݨ. رب جتھے جتھے مہاڑے قدم رکھائے، اُتھے ہی تُساں کی برکت دِتی۔ ہُݨ او وقت آئی گیا اے کہ میں اپݨے کہرے واسطے کُج کراں.“ 31 اُس آخیا، ”میں تُکی کَے دیاں؟“ حضرت یعقُوب آخیا، ”تُساں مِکی کُج وی ناں دیو. پر جے تُساں مہاڑے واسطے اِک کم کرو، تے میں تُساں نیاں پہڈاں بکریاں چراݨا رہساں تے اِنہاں نی دیخ بھال کرݨا رہساں۔“ 32 اجازت دیو کہ میں آج تُساں نیاں ساریاں پہڈاں بکریاں وِچ جائی کے جتنیاں پہڈاں چمبیاں، ڈبیاں تے کالیاں ہویاں تے جتنیاں بکریاں ڈبیاں تے چمبیاں ہویاں، اِنہاں ساریاں کی کہنی کے اِک پاسے کری شوڑاں. تے اُنہاں کی ہی میں اپݨی تنخواہ سمجھساں۔ 33 اگے وی جس ویلے مہاڑی تنخواہ نا حساب تُساں نے سامݨے ہووے، تے مہاڑی سچائی آپوں ہی مہاڑی طرفوں اِس طرح گواہی دیسی. کِیئانکہ جیہڑیاں بکریاں چمبیاں تے ڈبیاں نی، تے جیہڑیاں پہڈاں کالیاں نی، جے او مہاڑے کول ہوݨ تے بس او چوری نیاں سمجیاں جاسݨ۔“ 34 لابن جواب دِتا، ”میں راضی آں. جِس طرح تُوں آخیا، اُسے طرح ہی ہوسی.“ 35 پر لابن اُسے دیہاڑے سارے لِیکاں آلے تے ڈبے بکرے تے ساریاں چمبیاں تے ڈبیاں بکرِیئاں جنہاں پر کُج چِٹے نِشان سݨ، تے ساریاں کالیاں پہڈاں الگ کیتیاں، تے اپݨے پُتراں نے حوالے کری شوڑیاں. 36 فِر اُس اپݨے تے حضرت یعقُوب نے وِچ تہرَے دیہاڑیاں نے سفر نا فاصلہ چھوڑیا، تے حضرت یعقُوب لابن نے باقی اجڑے کی چراݨے رہے۔ 37 فِر حضرت یعقُوب سفیدے، باداماں تے چنارے نیاں تازہ تازہ سوٹیاں کپیاں، تے اِنہاں کی چھِلیا تانکہ اُنہاں سُوٹیاں نی چٹائی نظر اچھݨ لغی پئے. 38 اُنہاں او سوٹیاں پہڈاں بکریاں نے سامݨے اُنہاں پاݨی نیاں کھُرلیاں وِچ رَخیاں جتھے او پاݨی پِیݨے واسطے اچھݨیاں سݨ۔ تے جس ویلے او پاݨی پِیݨ لغیاں تے سوٹیاں کی تکی کے گبݨ ہوئی گیاں، 39 اُنہاں سوٹیاں نے اگے گبݨ ہوݨے نی وجہ نال اُنہاں لیکاں آلے تے چمبے، تے ڈبے بچّے دِتے۔ 40 فِر حضرت یعقُوب پہیڈاں کی دُوئے بکرے تے دُبیاں نالوں لادا کری شوڑیا. گبݨ ہوݨے ویلے اُنہاں اِنہاں کی لابن نے کالے تے لِیکاں آلے اجڑے در موڑی شوڑیا تانکہ او لِیکاں آلے تے ڈبے بچّے جمݨ. اِس طرح اُنہاں اپݨی ذاتی اجڑے نے تعداد برھائی تے اُنہاں کی لابن نے اجڑے نالوں الگ رکھیا. 41 جس ویلے تغڑیاں پہڈاں بکریاں گبݨ ہوݨیاں سݨ، تے حضرت یعقُوب اُنہاں نے اگے پاݨی نیاں کھُرلیاں وِچ او سوٹیاں رخی شوڑنے سݨ تانکہ اجڑ اُنہاں سوٹیاں نے اگے گبݨ ہوݨ. 42 پر جس ویلے پہڈاں بکریاں سُکیاں ہوݨیاں سݨ، تے فِر حضرت یعقُوب اُتھے نی رخݨے سݨ! اِس طرح او سُکیاں لابن نیاں ہوئی جاݨیاں سݨ، تے تغڑیاں حضرت یعقُوب نیاں۔ 43 اِس طرح او بہُوں امیر بݨی گئے، تے اُنہاں کول بہُوں سارے نوکر، اونٹھ، کھوتے تے اجڑ ہوئی گئے۔ |