توریت شریف: پَیدایش 20 - Mirpuri-Pahari Bible1 فِر حضرت اِبراہِیم ممرے تُوں نِجِب نے عِلاقے در گئے، تے قادِش شہر تے شُور نے علاقے نے بشکار رہی گئے. فِر کُج ٹیم او جرار وِچ وی رہے، 2 تے اُتھے اُنہاں اپݨی زناݨی بی بی سارہ نے بارے وِچ لوکاں کی دسیا کہ ”اے مہاڑی پہیݨ اے“. اِس واسطے جرار نے بادشاہ ابی مَلک بی بی سارہ کی بُلائی کِہندا۔ 3 پر اِک رات اللّٰہ تعالیٰ خواب وِچ بادشاہ پر ظاہر ہویا، تے آخیا، ”موت تُہاڑے سِرے پر اے، کِیئانکہ جیہڑی زناݨی تُوں کہار آندی اے، او شادی شُدہ اے۔“ 4 پر بادشاہ بی بی سارہ کی ہتھ وی نی لایا سی، تے فِر اُس آخیا، ”اے رب، تُوں اِک معصوم قوم کی مارسیں؟ 5 کے حضرت اِبراہِیم آپوں مِکی نی آخیا کہ اے مہاڑی پہیݨ اے؟ تے اُس وی اے ہی نی آخیا کہ او مہاڑا پہرآ اے؟ مہاڑی نیت صاف سی، تے میں کوئی غلط کم نی کِیتا۔“ 6 فِر رب اُس کی آخیا، ”مِکی پتہ اے کہ تُوں اپݨی نیت صاف رخی. اِس واسطے میں وی تُکی اُس کی ہتھ لاݨے تُوں روکیا، تانکہ تُوں مہاڑا غُناہ ناں کریں۔ 7 ہُݨ تُوں اُس نی کہرے آلی موڑی کے دے، کِیئانکہ او نبی اے تے تہاڑے واسطے دُعا کرسی تے توں زندہ رِہسیں. پر جے تُوں اُس کی اُس نی کہرے آلی موڑی کے ناں دِتی، تے سمجھی کہن توں تے تہاڑے نال جتنے وی اݨ، مری جاسݨ۔“ 8 تاں بادشاہ سویرے اُٹھی کے اپݨے ساریاں خادماں کی بُلایا، تے اُنہاں کی اے گلاں سُݨایاں. اِس پر او لوک بئوُں ڈری گئے۔ 9 فِر بادشاہ حضرت اِبراہِیم کی بُلائی کے آخیا، ”تُوں اَساں نال کے کِیتا؟ میں تُہاڑا کے مَندا کِیتا سی؟ کہ تُوں مہاڑے اپر تے مہاڑی بادشاہی اپر اِک بڑا غُناہ آندا. تُوں مہاڑے نال او کم کیتا جس نا کرنا مناسب نی سی۔ 10 تُوں اے گل کیئاں کیتی اے؟“ 11 حضرت اِبراہِیم آخیا، ”مہاڑا خیال سی کہ اِس جغہ وِچ اللّٰہ تعالیٰ نا خوف بالکل ناں ہوسی، تے لوک مِکی مہاڑی زناݨی نی وجہ نال ماری شوڑسݨ۔ 12 حقیقت وِچ او مہاڑی پہیݨ وی اے. او مہاڑے پیؤ نی تہی اے. پر اُس نی تے مہاڑی ما الگ اے، اِس وجہ تُوں اُس نی مہاڑے نال شادی ہوئی سکی. 13 جس ویلے رب مِکی مہاڑے پیو نے کہروں کڈیا سی، اُس ویلے میں اپݨے کہرے آلی کی آخیا سی ”تُہاڑی مہربانی ہوسی کہ جتھے وی جاں، تُوں مہاڑے حقے وِچ اے آخیاں کہ ”اے مہاڑا پہرآ اے“۔“ “ 14 فِر بادشاہ ابی ملک پیہڈاں بکریاں، گاںئیاں، داند، تے نوکر حضرت اِبراہِیم کی دِتے، تے اُنہاں نی زناݨی وی اِنہاں نے حوالے کیتی۔ 15 فِر اُس آخیا، ”تک، مہاڑا مُلک تہاڑے سامݨے اَے. جتھے تُہاڑا دِل آخے، رہ۔“ 16 سارہ کی اُس آخیا، ”تک! میں تُہاڑے پہراؤ کی چاندی نے ہزار سِکے دیݨا آں. اِس نال تُساں تے تُساں نے لوکاں نے سامݨے تُساں نال ہوئی وی بدسلوکی نا ازالہ ہووے، تے ساریاں نے سامݨے تُساں کی بے قصور قرار دِتا جائے.“ 17 فِر حضرت اِبراہِیم اللّٰہ تعالیٰ اگے دُعا کیتی، تے خُدا بادشاہ ابی ملک، اُس نی زناݨی تے اُس نیاں نوکراݨیاں کی شفا بخشی تے اِنہاں نی اولاد ہوݨ لغی، 18 کِیئانکہ رب حضرت اِبراہِیم نی کہار آلی بی بی سارہ نال جو کُجھ ہویا، اِس خاطر بادشاہ نے کہرے نیاں ساریاں زناݨیاں بچے جمݨنے نے قابل ناں شوڑیاں سݨ۔ |