ມາຣະໂກ 15 - ພຣະຄຳພີສັກສິພຣະເຢຊູເຈົ້າຖືກນຳຕົວໄປຢູ່ຕໍ່ໜ້າປີລາດ ( ມທ 27:1-2 , 11-14 ; ລກ 23:1-5 ; ຢຮ 18:28-38 ) 1 ພໍຮຸ່ງເຊົ້າມາ ບັນດາຫົວໜ້າປະໂຣຫິດ, ພວກເຖົ້າແກ່, ພວກທຳມະຈານ ແລະບັນດາສະມາຊິກສະພາໄດ້ປຶກສາຫາລືກັນແລ້ວ ພວກເຂົາໄດ້ມັດພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະພາໄປມອບໃຫ້ປີລາດ. 2 ສ່ວນປີລາດກໍໄດ້ຖາມພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ເຈົ້າເປັນກະສັດຂອງຊາວຢິວບໍ?” ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ, “ທ່ານເວົ້ານັ້ນຖືກແລ້ວ.” 3 ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດໄດ້ກ່າວໂທດໃສ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຫລາຍເລື່ອງ 4 ດັ່ງນັ້ນ ປີລາດຈຶ່ງຖາມພຣະອົງອີກວ່າ, “ເຈົ້າບໍ່ຕອບຈັກຄຳບໍ? ເບິ່ງແມ! ພວກເຂົາກ່າວຟ້ອງເຈົ້າຕັ້ງຫລາຍເລື່ອງ.” 5 ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າບໍ່ຕອບຈັກຄຳຈົນປີລາດປະຫລາດໃຈ. ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖືກຕັດສິນໃຫ້ປະຫານຊີວິດ ( ມທ 27:15-26 ; ລກ 23:13-25 ; ຢຮ 18:39–19:16 ) 6 ໃນເທດສະການປັດສະຄາທຸກປີ, ປີລາດເຄີຍປ່ອຍນັກໂທດຄົນໜຶ່ງໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ຕາມທີ່ປະຊາຊົນຂໍຮ້ອງ. 7 ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ບາຣາບາ ທີ່ຖືກຂັງຄຸກຮ່ວມກັບພວກກະບົດ ທີ່ໄດ້ຂ້າຄົນເນື່ອງຈາກການກະບົດນັ້ນ. 8 ປະຊາຊົນໄດ້ຂຶ້ນໄປຫາປີລາດ ຕັ້ງຕົ້ນຂໍໃຫ້ເພິ່ນເຮັດຕາມທີ່ເຄີຍໄດ້ປະຕິບັດມາ 9 ປີລາດຈຶ່ງຖາມພວກເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານຢາກໃຫ້ປ່ອຍກະສັດຂອງຊາວຢິວແກ່ພວກທ່ານບໍ?” 10 ປີລາດຮູ້ດີວ່າ ການທີ່ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດ ນຳພຣະເຢຊູເຈົ້າມາມອບໃຫ້ແກ່ຕົນນັ້ນ ເພາະພວກເຂົາມີໃຈອິດສາ. 11 ແຕ່ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດໄດ້ຍຸຍົງປະຊາຊົນ ເພື່ອຂໍໃຫ້ປີລາດປ່ອຍບາຣາບາແທນພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 12 ປີລາດຖາມພວກເຂົາອີກວ່າ, “ຖ້າດັ່ງນັ້ນ ພວກທ່ານຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດຢ່າງໃດກັບຜູ້ທີ່ພວກທ່ານເອີ້ນວ່າ, ກະສັດຂອງຊາດຢິວ?” 13 ພວກເຂົາຮ້ອງຕອບຂຶ້ນວ່າ, “ຄຶງມັນໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.” 14 ປີລາດຈຶ່ງຖາມພວກເຂົາວ່າ, “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຄຶງ ຜູ້ນີ້ໄດ້ເຮັດຜິດຫຍັງ?” ແຕ່ພວກເຂົາຊໍ້າພັດຮ້ອງແຮງຍິ່ງຂຶ້ນວ່າ, “ຄຶງມັນໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.” 15 ປີລາດຕ້ອງການເອົາໃຈປະຊາຊົນ ເພິ່ນຈຶ່ງປ່ອຍບາຣາບາໃຫ້ພວກເຂົາ. ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເຂົາຂ້ຽນພຣະເຢຊູເຈົ້າແລ້ວ ກໍມອບພຣະອົງໃຫ້ຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ. ພວກທະຫານເຢາະເຢີ້ຍພຣະເຢຊູເຈົ້າ ( ມທ 27:27-31 ; ຢຮ 19:2-3 ) 16 ພວກທະຫານໄດ້ນຳພຣະເຢຊູເຈົ້າ ເຂົ້າໄປໃນເດີ່ນບ້ານຂອງຜູ້ປົກຄອງ ແລ້ວກໍເອີ້ນກອງທັບທະຫານມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນທີ່ນັ້ນ. 17 ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເສື້ອສີມ່ວງມານຸ່ງໃຫ້ພຣະອົງ ເອົາເຄືອໜາມຖັກເປັນໂຄ້ງແທນມົງກຸດມາສຸບໃສ່ຫົວຂອງພຣະອົງ. 18 ແລ້ວພວກເຂົາກໍຕັ້ງຕົ້ນຄຳນັບແບບເຢາະເຢີ້ຍພຣະອົງ ໂດຍກ່າວວ່າ, “ກະສັດແຫ່ງຊາດຢິວເອີຍ ຈົ່ງຊົງພຣະຈະເລີນເທີ້ນ.” 19 ພວກເຂົາໃຊ້ໄມ້ອໍ້ຕີຫົວພຣະອົງ ຖົ່ມນໍ້າລາຍໃສ່ໜ້າພຣະອົງ ແລະຄຸເຂົ່າຂາບລົງທຳທ່າຄຳນັບພຣະອົງ. 20 ເມື່ອເຢາະເຢີ້ຍພຣະອົງສົມໃຈແລ້ວ ພວກເຂົາຈຶ່ງແກ້ເສື້ອຄຸມສີມ່ວງອອກ ແລະ ເອົາເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງມານຸ່ງໃຫ້ຄືນ, ແລ້ວນຳພຣະອົງອອກໄປເພື່ອຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ. ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖືກຄຶງທີ່ໄມ້ກາງແຂນ ( ມທ 27:32-44 ; ລກ 23:26-43 ; ຢຮ 19:17-27 ) 21 ເມື່ອໄປຕາມທາງນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ພົບຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ຊີໂມນ (ຊີໂມນໄທກີເຣເນເປັນພໍ່ຂອງອາເລັກຊັນເດີ ແລະ ຣູໂຟ.) ລາວກຳລັງມາແຕ່ບ້ານນອກຜ່ານໄປທາງນັ້ນ ແລະພວກເຂົາໄດ້ບັງຄັບລາວໃຫ້ແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 22 ພວກເຂົາໄດ້ພາພຣະເຢຊູເຈົ້າ ໄປບ່ອນໜຶ່ງທີ່ຄົນເອີ້ນວ່າ, ໂຄລະໂຄທາ ຊຶ່ງແປວ່າ, “ບ່ອນກະໂຫລກຫົວ.” 23 ໃນທີ່ນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເຫຼົ້າອະງຸ່ນປົນກັບເຄື່ອງຢາຊະນິດໜຶ່ງ ໃຫ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າດື່ມ, ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ຍອມດື່ມ. 24 ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຄຶງພຣະອົງໃສ່ໄມ້ກາງແຂນໄວ້ແລ້ວ ພວກເຂົາກໍເອົາເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງ ມາຈົກສະຫລາກແບ່ງປັນກັນ ເພື່ອຈະຮູ້ວ່າຜູ້ໃດຈະໄດ້ຜືນໃດ. 25 ເມື່ອພວກເຂົາຄຶງພຣະອົງທີ່ໄມ້ກາງແຂນນັ້ນ ແມ່ນເວລາເກົ້າໂມງເຊົ້າ. 26 ແຜ່ນປ້າຍທີ່ເຂົາຂຽນຂໍ້ຄວາມກ່າວຫາ ເພື່ອລົງໂທດພຣະອົງນັ້ນ ມີຂໍ້ຄວາມວ່າ, “ກະສັດຂອງຊາດຢິວ.” 27 ພວກເຂົາຍັງໄດ້ຄຶງໂຈນສອງຄົນໄວ້ພ້ອມກັບພຣະອົງ ເບື້ອງຂວາຄົນໜຶ່ງ ແລະ ເບື້ອງຊ້າຍຄົນໜຶ່ງ. [ 28 ຕ້ອງສຳເລັດຕາມພຣະຄຳພີ ທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ, “ເພິ່ນຖືກນັບເຂົ້າກັບຄາດຕະກອນ.”] 29 ແລ້ວປະຊາຊົນທີ່ຜ່ານໄປມາ ຕ່າງກໍເວົ້າໝິ່ນປະໝາດດູຖູກພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະສັ່ນຫົວໂດຍກ່າວວ່າ, “ເຮີຍ ເຈົ້າຜູ້ທີ່ມ້າງພຣະວິຫານ ແລະສ້າງຂຶ້ນໃໝ່ໃນສາມວັນ 30 ຈົ່ງຊ່ວຍຕົນເອງໃຫ້ພົ້ນແມ ຈົ່ງລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນສາ.” 31 ໃນທຳນອງດຽວກັນ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກທຳມະຈານ ກໍໄດ້ພາກັນເຢາະເຢີ້ຍພຣະອົງ ໃນລະຫວ່າງພວກເຂົາເອງເໝືອນກັນໂດຍເວົ້າວ່າ, “ມັນຊ່ວຍຜູ້ອື່ນໃຫ້ພົ້ນໄດ້ ແຕ່ຊ່ວຍຕົນເອງບໍ່ໄດ້ 32 ຂໍໃຫ້ພຣະຄຣິດ ກະສັດຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ ລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນດຽວນີ້ເທາະ ເພື່ອພວກເຮົາຈະໄດ້ເຫັນແລະໄດ້ເຊື່ອ.” ສ່ວນສອງຄົນນັ້ນ ຜູ້ທີ່ຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ ພ້ອມກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ ກໍເວົ້າໝິ່ນປະໝາດພຣະອົງເໝືອນກັນ. ພຣະເຢຊູເຈົ້າສິ້ນລົມຫາຍໃຈ ( ມທ 27:45-56 ; ລກ 23:44-49 ; ຢຮ 19:28-30 ) 33 ເມື່ອເຖິງເວລາທ່ຽງ ທົ່ວແຜ່ນດິນກໍບັງເກີດຄວາມມືດ ຈົນເຖິງບ່າຍສາມໂມງ. 34 ພໍເຖິງບ່າຍສາມໂມງ ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍຮ້ອງດ້ວຍສຽງອັນດັງວ່າ, “ເອໂລອີ ເອໂລອີ ແລມາ ສາບັກທານີ?” ຊຶ່ງແປວ່າ, “ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ, ດ້ວຍເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍເສຍ?” 35 ບາງຄົນໃນປະຊາຊົນທີ່ຢືນຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ໄດ້ຍິນພຣະອົງຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ເບິ່ງແມ! ມັນຮ້ອງຫາ ເອລີຢາ.” 36 ມີຄົນໜຶ່ງໃນພວກເຂົາ ແລ່ນໄປເອົາຟອງນໍ້າຈຸ່ມເຫຼົ້າອະງຸ່ນສົ້ມ ແລະສຽບໃສ່ປາຍໄມ້ອໍ້ ແລ້ວຍື່ນຂຶ້ນໃສ່ຮິມສົບຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະເວົ້າວ່າ, “ຟ້າວກ່ອນ ຖ້າເບິ່ງເອລີຢາຈະມາຊ່ວຍມັນລົງຈາກໄມ້ກາງແຂນຫລືບໍ່.” 37 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າຮ້ອງສຽງດັງແລ້ວກໍສິ້ນລົມຫາຍໃຈ. 38 ໃນຂະນະນັ້ນ ຜ້າກັ້ງໃນພຣະວິຫານໄດ້ຈີກອອກເປັນສອງຕ່ອນ ຕັ້ງແຕ່ເທິງຮອດລຸ່ມ. 39 ນາຍທະຫານຜູ້ທີ່ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຢຊູເຈົ້າ ໄດ້ເຫັນພຣະອົງຕາຍໄປຢ່າງໃດ ລາວຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ຈິງແທ້ແລ້ວ ທ່ານຜູ້ນີ້ ເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.” 40 ໃນທີ່ນັ້ນ ມີພວກແມ່ຍິງບາງຄົນທີ່ຄອຍເບິ່ງຢູ່ຫ່າງໆ ໃນພວກເຂົານັ້ນມີ: ມາຣີໄທມັກດາລາ ມາຣີແມ່ຂອງຢາໂກໂບຜູ້ນ້ອງ ແລະ ຂອງໂຢເຊກັບນາງຊາໂລເມ. 41 ຍິງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຕິດຕາມ ແລະບົວລະບັດພຣະເຢຊູເຈົ້າ ເມື່ອພຣະອົງຍັງຢູ່ໃນແຂວງຄາລີເລ ແລະກໍຍັງມີຍິງຄົນອື່ນອີກຫລາຍຄົນ ທີ່ໄດ້ຂຶ້ນໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມກັບພຣະອົງ ກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນເໝືອນກັນ. ການວາງພຣະສົບພຣະເຢຊູເຈົ້າ ( ມທ 27:57-61 ; ລກ 23:50-56 ; ຢຮ 19:38-42 ) 42 ເມື່ອເຖິງເວລາຄໍ່າແລ້ວ ເນື່ອງຈາກວ່າວັນນັ້ນເປັນວັນຈັດຕຽມ ໝາຍຄວາມວ່າ ເປັນວັນກ່ອນເຖິງວັນຊະບາໂຕ 43 ໂຢເຊັບໄທອາຣີມາທາຍ ເພິ່ນເປັນສະມາຊິກສະພາສູງສຸດທີ່ມີກຽດຄົນໜຶ່ງ ເພິ່ນເປັນຜູ້ທີ່ຄອງຄອຍຖ້າ ການມາປາກົດແຫ່ງອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ ເພິ່ນກ້າເຂົ້າໄປພົບປີລາດເພື່ອຂໍພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 44 ແຕ່ປີລາດປະຫລາດໃຈຫລາຍ ທີ່ໄດ້ຍິນວ່າພຣະອົງໄດ້ຕາຍແລ້ວ. ສະນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງເອີ້ນນາຍທະຫານເຂົ້າມາຫາ ແລະຖາມວ່າ, ພຣະອົງຕາຍດົນນານປານໃດແລ້ວ. 45 ຫລັງຈາກໄດ້ຮັບຄຳຕອບຈາກນາຍທະຫານແລ້ວ ເພິ່ນກໍອະນຸຍາດໃຫ້ໂຢເຊັບເອົາພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າໄປ. 46 ໂຢເຊັບໄດ້ຊື້ຜ້າປ່ານ ແລ້ວໄດ້ເອົາພຣະສົບລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນ ໃຊ້ຜ້າປ່ານນັ້ນຫໍ່ພຣະສົບ ແລະນຳໄປວາງໄວ້ໃນອຸບມຸງຫີນທີ່ສະກັດແລ້ວ ແລະເພິ່ນກໍກື່ງກ້ອນຫີນໃຫຍ່ອັດປາກອຸບມຸງໄວ້. 47 ສ່ວນມາຣີໄທມັກດາລາ ກັບມາຣີແມ່ຂອງໂຢເຊກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນ ໄດ້ເຫັນບ່ອນທີ່ໄວ້ພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ. |
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.