ເພງ^ຄໍ່າຄວນ 3 - ພຣະຄຳພີສັກສິຖືກລົງໂທດ ກັບໃຈໃໝ່ ແລະຄວາມຫວັງ 1 ຂ້ອຍຄືຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຮູ້ວ່າຖືກລຳບາກເປັນຢ່າງໃດ ຖືກລຳບາກເພາະພຣະເຈົ້າໄດ້ລົງໂທດ. 2 ພຣະອົງໄດ້ຊຸກຂ້ອຍໃຫ້ອອກໜ້າຍ່າງໄປ ໃນມືດແຕ່ບໍ່ແມ່ນໃນແຈ້ງ 3 ແລະໄດ້ຕົບຕີຂ້ອຍຫລາຍເທື່ອຫລາຍທີ ໂດຍບໍ່ມີຄວາມເມດຕາປານີຕໍ່ຂ້ອຍ. 4 ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ເນື້ອໜັງຂອງຂ້ອຍເຖົ້າແກ່ຂື້ນ ກະດູກທັງຫລາຍຂອງຂ້ອຍ ພຣະອົງໄດ້ຫັກແຕກໄປ. 5 ພຣະອົງໄດ້ຂັງຂ້ອຍໄວ້ໃນ ບ່ອນທີ່ມີຄວາມລຳບາກໜັກແລະຄວາມເຈັບປວດ. 6 ພຣະອົງໄດ້ບັງຄັບຂ້ອຍໃຫ້ອາໄສຢູ່ໃນບ່ອນມືດມິດ ເໝືອນຢ່າງຄົນທັງຫລາຍທີ່ໄດ້ຕາຍແຕ່ດົນແລ້ວ. 7 ພຣະອົງໄດ້ເອົາໂສ້ລ່າມຂ້ອຍໄວ້ເປັນຢ່າງດີ ເປັນນັກໂທດທີ່ບໍ່ມີຫວັງປົບໜີໄປໄດ້. 8 ຂ້ອຍຮ້ອງຫາຜູ້ຊ່ວຍເຫລືອສຽງດັງໆ ແຕ່ພຣະເຈົ້າບໍ່ຟັງສຽງຮ້ອງຂອງຂ້ອຍ; 9 ເມື່ອຂ້ອຍຍ່າງຍ້າຍກໍຍ່າງໂຊເຊໄປ ຫັນໄປທາງໃດກໍມີແຕ່ກຳແພງຫີນຕັນໄວ້. 10 ພຣະອົງໄດ້ຄອຍຖ້າຈັບຂ້ອຍດັ່ງໂຕໝີ ແລະລີ້ໂດດຄຸບໃສ່ໂດຍໄວເໝືອນສິງໂຕໜຶ່ງ. 11 ພຣະອົງຕາມໄລ່ຂ້ອຍໃຫ້ອອກຈາກຫົນທາງ ຈີກເນື້ອເປັນຕ່ອນໆແລ້ວກໍປະຖິ້ມຂ້ອຍໄວ້. 12 ພຣະອົງກົ່ງໜ້າທະນູແລະຍິງລູກທະນູຂອງພຣະອົງ ໃສ່ຂ້ອຍແລະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເປັນເປົ້າລູກທະນູນັ້ນ. 13 ພຣະອົງຍິງໃສ່ຖືກໜ້າເອິກຊອດຫົວໃຈ ດ້ວຍລູກທະນູຊຶ່ງພຣະອົງມີໃນບັ້ງ 14 ຄົນທັງຫລາຍຫົວຂວັນຂ້ອຍຕະຫລອດທັງວັນ ຂ້ອຍຈຶ່ງເປັນຕົວຕະຫລົກໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າເຍາະເຍີ້ຍ. 15 ພຣະອົງໃຫ້ຈິດໃຈຂ້ອຍເຕັມແຕ່ຄວາມຂົມຂື່ນ ໃຫ້ໂສກເສົ້າຫງອຍເຫງົາຕະຫລອດເວລາ. 16 ພຣະອົງໄດ້ເອົາໜ້າຂ້ອຍຖູໃສ່ພື້ນດິນ ແລະໃຊ້ກ້ອນຫີນທຸບແຂ້ວຂ້ອຍ. 17 ຈິດໃຈຂ້ອຍຂາດສັນຕິສຸກຈົນຫລົງລືມໄປວ່າ ຄວາມສຸກນັ້ນເປັນຢ່າງໃດແທ້. 18 ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປດົນນານ ຄວາມຫວັງໃນພຣະເຈົ້າຢາເວບໍ່ມີສາແລ້ວ. 19 ເມື່ອຄິດເຖິງຄວາມເຈັບປວດທັງຂາດທີ່ພັກອາໄສ ຈິດໃຈຂ້ອຍກໍເຕັມດ້ວຍຢາພິດອັນຂົມຂື່ນ; 20 ຂ້ອຍຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້ຢ່າງບໍ່ສິ້ນສຸດເປັນ ແລະຈິດວິນຍານຂ້ອຍກໍໝອງເສົ້າ. 21 ແຕ່ວ່າຂ້ອຍນັ້ນຍັງມີຄວາມຫວັງ ເມື່ອຂ້ອຍຄິດເຖິງວ່າຍັງມີຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງ: 22 ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວອັນບໍ່ສິ້ນສຸດເປັນ ແລະພຣະເມດຕາກໍຍັງດຳລົງຄົງຢູ່ 23 ຊຶ່ງທຸກໆເຊົ້າກໍສົດຊື່ນເບີກບານ ແລະແນ່ນອນເໝືອນດັ່ງຕາເວັນຂຶ້ນ. 24 ພຣະເຈົ້າຢາເວເປັນທຸກໆສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມີ ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຝາກຄວາມຫວັງໄວ້ໃນພຣະເຈົ້າ. 25 ພຣະເຈົ້າຢາເວດີຕໍ່ທຸກໆຄົນ ຄືຕໍ່ຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງນັ້ນ. 26 ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນສິ່ງດີເລີດທີ່ຄອຍຖ້າຢ່າງອົດທົນ ຄືຄອງຄອຍພຣະເຈົ້າຢາເວມາຊ່ວຍພວກເຮົາໃຫ້ພົ້ນ 27 ເປັນການດີເລີດທີ່ຮຽນຮູ້ເອົາຄວາມອົດທົນ ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາຍັງໜຸ່ມແໜ້ນຢູ່. 28 ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມທົນທຸກທໍລະມານ ກໍຄວນນັ່ງຢູ່ຄົນດຽວອົດທົນຢ່າງມິດງຽບ; 29 ພວກເຮົາຄວນກົ້ມຂາບນອບນ້ອມຍອມຟັງ ເພາະຍັງຫວັງວ່າຜູ້ໜຶ່ງຈະມາຊ່ວຍ. 30 ເຖິງວ່າພວກເຮົາຖືກຂ້ຽນແລະຫຍໍ້ຫຍັນກໍຕາມ ກໍຄວນຍອມຮັບເອົາທຸກໆສິ່ງນັ້ນ. 31 ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເມດຕາ ແລະຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຮົາໄປຕະຫລອດ. 32 ພຣະອົງອາດເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາໂສກເສົ້າເສຍໃຈ ແຕ່ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງກໍໝັ້ນຄົງແນ່ແທ້. 33 ພຣະອົງບໍ່ພໍໃຈທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເສຍໃຈ ຫລືໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ເຈັບປວດແລະໂສກເສົ້າ. 34 ເມື່ອຈິດວິນຍານຂອງພວກເຮົາເຈັບປວດ ເພາະຖືກຢຽບຢໍ່າຢູ່ໃນຄຸກມືດ; 35 ເມື່ອຄົນອື່ນບໍ່ຍອມຮັບເອົາສິດ ທີ່ພຣະອົງໂຜດປະທານໃຫ້ພວກເຮົານັ້ນ. 36 ເມື່ອຄວາມຍຸດຕິທຳຖືກໃຊ້ໃນທາງຜິດທີ່ສານ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາກໍຮູ້. 37 ບໍ່ມີຜູ້ໃດເຮັດສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດໄດ້ເລີຍ ຖ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອງບໍ່ປະສົງໃຫ້ເຮັດ. 38 ບໍ່ວ່າດີຫລືຊົ່ວກໍບໍ່ຫ່ອນເກີດຂຶ້ນມາ ຖ້າພຣະອົງບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ. 39 ເມື່ອຖືກລົງໂທດຍ້ອນບາບທີ່ພວກເຮົາໄດ້ກະທຳ ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງມັກຈົ່ມຮ້າຍ? 40 ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາສຳຫລວດທາງຊີວິດຂອງພວກເຮົາ ແລະຫັນກັບຄືນມາຫາພຣະເຈົ້າຢາເວ. 41 ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເປີດຈິດໃຈອອກ ແລະພາວັນນາອະທິຖານ ຫາພຣະເຈົ້າທີ່ສະຫວັນວ່າ, 42 “ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບແລະເປັນກະບົດ ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຍົກໂທດໃຫ້. 43 ພຣະອົງໄດ້ຕາມສັງຫານຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ ພຣະເມດຕາກໍຖືກສັບຊ້ອນໂດຍພຣະໂກດຮ້າຍ 44 ຄຳພາວັນນາອະທິຖານຂອງພວກຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນໄປບໍ່ເຖິງ ຍ້ອນຄວາມຮ້າຍຂອງພຣະອົງຕຶບໜາດັ່ງກ້ອນເມກ. 45 ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍເປັນສິ່ງເສດເຫລືອ ຂີ້ເຫຍື້ອຖືກຖິ້ມໄປໃນທ່າມກາງຊົນຊາດອື່ນໆ. 46 ພວກຂ້ານ້ອຍຖືກໝິ່ນປະໝາດນິນທາ ຈາກເຫຼົ່າສັດຕູທີ່ຕໍ່ສູ້ພວກຂ້ານ້ອຍນັ້ນ. 47 ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືກພິນາດແລະຈິບຫາຍ ໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນບ່ອນອັນຕະລາຍແລະຢ້ານ. 48 ນໍ້າຕາຂ້ານ້ອຍໄຫລຫລັ່ງດັ່ງສາຍທາລາ ເພາະປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍຖືກທຳລາຍ. 49 ນໍ້າຕາຂ້ານ້ອຍໄຫລຫລັ່ງບໍ່ຂາດສາຍ ແລະກໍປະຕິເສດການປອບໃຈໃດໆທັງສິ້ນ. 50 ຈົນກວ່າພຣະເຈົ້າຢາເວຫລຽວເບິ່ງມາຈາກສະຫວັນ ແລະເຫັນພວກຂ້ານ້ອຍຖືກການລຳບາກ. 51 ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍເປັນທຸກໜັກໜາ ເມື່ອເຫັນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບຜູ້ຍິງຂອງເມືອງນັ້ນ. 52 ຂ້ານ້ອຍເປັນດັ່ງນົກທີ່ຖືກແຮ້ວຂອງສັດຕູ ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍໄດ້. 53 ພວກເຂົາໂຢນຂ້ານ້ອຍລົງໃນຂຸມທັງເປັນ ແລະເອົາຫີນອັດປາກຂອງຫລຸມນັ້ນໄວ້. 54 ນໍ້າເລີ່ມໄຫລຖ້ວມຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນໄປ ຄິດວ່າຄວາມຕາຍໃກ້ເຂົ້າມາສາແລ້ວ. 55 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຫາພຣະອົງ ຄໍ່າຄວນຮ້ອງຂໍຈາກພື້ນຫລຸມເລິກ 56 ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຂໍນັ້ນພຣະອົງກໍໄດ້ຍິນ ຍິນສຽງຮ້ອງທູນຂໍຂອງຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.” 57 ພຣະອົງໄດ້ຕອບແລະບອກຂ້ານ້ອຍມາວ່າ, “ຢ່າຢ້ານກົວເລີຍ. 58 ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະອົງໄດ້ມາຊ່ວຍກູ້ ແລະມາໄຖ່ເອົາຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້. 59 ຈົ່ງຕັດສິນຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມເມດຕາສາ ພຣະເຈົ້າຢາເວຮູ້ເຖິງຄວາມຜິດທີ່ມີຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ. 60 ພຣະອົງຮູ້ວ່າສັດຕູກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍສໍ່າໃດ ແລະວາງອຸບາຍຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍຢ່າງໃດດ້ວຍ. 61 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະອົງໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າປະໝາດ ພຣະອົງຮູ້ຈັກອຸບາຍທັງໝົດຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ. 62 ພວກເຂົາເວົ້າເລື່ອງຂ້ານ້ອຍຕະຫລອດທັງວັນ ແລະຮ່ວມກັນວາງແຜນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່. 63 ບໍ່ວ່າລຸກຫລືນັ່ງຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນເຖິງແລງ ພວກເຂົາແກ້ງຫຍໍ້ຫຍັນຂ້ານ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດ. 64 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ໂຜດລົງໂທດພວກເຂົາເທາະ ເພາະສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳນັ້ນ. 65 ຈົ່ງສາບແຊ່ງພວກເຂົາໃຫ້ມີຈິດໃຈປຶກໜາ ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຜິດຫວັງຢູ່ຕະຫລອດ. 66 ຈົ່ງຕາມລ່າຕາມກວາດລ້າງພວກເຂົາສາ ໃຫ້ຈິບຫາຍໄປຈາກກ້ອງຟ້າສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວ.” |
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.