مزامیر 88 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

مزمور ۸۸ فریاد کمک

برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت» . مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی.

¹ ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام.

² دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما.

³ زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است!

⁴ رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام،

⁵ مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود.

⁶ تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای

⁷ غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است.

⁸ آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم.

⁹ چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی.

¹⁰ وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟

¹¹ مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟

¹² آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟

¹³ خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم.

¹⁴ چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟

¹⁵ از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام.

¹⁶ خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام.

¹⁷ خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند.

¹⁸ دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است.