مزامیر 58 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

مزمور ۵۸ دعا برای مجازات بدکاران

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «نابود نکن». غزل داوود.

¹ ای حاکمان، شما که دم از انصاف می‌زنید، چرا خود عادلانه قضاوت نمی‌کنید؟

² شما در فکر خود نقشه‌های پلید می‌کشید و در سرزمین خود مرتکب ظلم و جنایت می‌شوید.

³ شریران در تمام زندگی خود منحرف هستند؛ از روز تولد لب به دروغ می‌گشایند.

⁴ آنها زهری کشنده چون زهر مار دارند و مانند افعی کر، گوش خود را می‌بندند

⁵ تا آواز افسونگران را نشنوند، هر چند افسونگران با مهارت افسون کنند.

⁶ خدایا، دندانهای آنها را بشکن! خداوندا، فک این مردم درنده‌خو را خرد کن!

⁷ بگذار آنها همچون آبی که به زمین تشنه ریخته می‌شود، نیست و نابود گردند و وقتی تیر می‌اندازند، تیرشان به هدر رود.

⁸ بگذار همچون حلزون به گل فرو روند و محو شوند و مانند بچه‌ای که مرده به دنیا آمده، نور آفتاب را نبینند.

⁹ باشد که آتش خشم تو، ای خداوند بر آنها افروخته شود و پیش از اینکه به خود بیایند، پیر و جوان مانند خار و خاشاک بسوزند.

¹⁰ عادلان وقتی مجازات شریران را ببینند، شادخاطر خواهند شد؛ آنها از میان جویبار خون اجساد شریران عبور خواهند کرد.

¹¹ آنگاه مردم خواهند گفت: «براستی عادلان پاداش می‌گیرند؛ به‌یقین خدایی هست که در جهان داوری می‌کند.»