مزامیر 16 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

مزمور ۱۶ لذت حضور خدا

غزل داوود.

¹ ای خدا، از من محافظت فرما، زیرا که به تو پناه آورده‌ام.

² به خداوند گفتم: «تو خداوند من هستی و من جز تو هیچ چیز خوب ندارم.»

³ بزرگان واقعی دنیا کسانی هستند که به تو ایمان دارند، و ایشان مایهٔ شادی من می‌باشند.

⁴ آنان که به دنبال خدایان دیگر می‌روند دچار دردهای زیادی خواهند شد. من برای این خدایان قربانی نخواهم کرد و حتی نام آنها را بر زبان نخواهم آورد.

⁵ ای خداوند، تو همه چیز من هستی! تو پیالۀ برکت من هستی! آنچه دارم، در تو محفوظ است.

⁶ زمینی که به من بخشیده‌ای زمینی است دلپذیر. چه میراثی عالی به من داده‌ای!

⁷ خداوند را شکر می‌کنم که مرا راهنمایی می‌کند و حتی شب هنگام نیز مرا تعلیم می‌دهد.

⁸ خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. او در کنار من است و هیچ چیز نمی‌تواند مرا بلرزاند.

⁹ پس دلم شاد است و زبانم در وجد؛ بدنم نیز در امنیت ساکن است.

¹⁰ زیرا تو جان مرا در چنگال مرگ رها نخواهی کرد و نخواهی گذاشت قُدّوسِ تو در قبر بپوسد.

¹¹ تو راه حیات را به من نشان خواهی داد. حضور تو مرا از شادی لبریز می‌کند و بودن در کنار تو به من لذتی جاودانی می‌بخشد.