مزامیر 131 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

مزمور ۱۳۱ دعای انسان فروتن

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود.

¹ ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

² جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

³ ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!