مزامیر 107 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

کتاب پنجم ( مزامیر ۱۰۷‏–۱۵۰ ) مزمور ۱۰۷ در ستایش مهربانی خداوند

¹ خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

² کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

³ و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

⁴ برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

⁵ گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

^6-7 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

⁸ پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

⁹ او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

^10-11 آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

¹² پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

¹³ آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

¹⁴ آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

¹⁵ پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

¹⁶ او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

¹⁷ افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

¹⁸ اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

¹⁹ آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

²⁰ او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

²¹ پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

²² باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

²³ برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

²⁴ آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

²⁵ به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

²⁶ چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

²⁷ و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

²⁸ آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

²⁹ خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

³⁰ آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

³¹ پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

³² باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

³³ خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

³⁴ زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

³⁵ اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

³⁶ گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

³⁷ آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

³⁸ خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

³⁹ هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

⁴⁰ خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

⁴¹ او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

⁴² نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

⁴³ خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.