طِطُس 1 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ پَولُس ولّوں جیہڑا خُدا دا غلام تے یِسُوع مسِیح دا رسُول اے خُدا دے چُنیاں ہویاں دے اِیمان تے اوس سچیائی دی پچھان لئی جیہڑی دِینداری سیتی اے۔

² اوس سدا دی زِندگی دی آس وِچ جِہدا وعدہ مُڈھ تِھیں خُدا کِیتا سی۔ جیہڑا جُھوٹھ نئیں مار سکدا۔

³ پر اپنے ویلے سِر اپنے کلام نُوں اوس سنیہے وِچ اُگھیڑیا۔ جیہڑا ساڈے نجات دین والے خُدا دے حُکم دے سببّوں میرے سپُرد ہویا۔

⁴ طِطُس دے ناں جیہڑا اِیمان دی سانجھ وِچ میرا سَچّا پُتر اے۔ خُدا باپ تے ساڈے نجات دین والے مسِیح یِسُوع ولّوں فضل تے تسلّی ہوئے۔

کریتے وِچ طِطُس دا کمّ

⁵ مَیں کریتے وِچ تینُوں ایس لئی چھڈیا سی پئی تُوں جِنہاں گلّاں وِچ کسر رہ گئی سی ٹھیک کریں۔ تے جیویں مَیں حُکم دِتّا ساریاں شہراں وِچ اجیہے بزُرگ نامزد کر۔

⁶ جیہڑے بے الزام تے اِک زنانی دے گھر والے ہون۔ تے اوہناں دی اولاد اِیمان والی ہوئے تے بدچلنی تے سرکشی دے سبّب بدنام نا ہوئے۔

⁷ کیوں جو نِگہبان ایس واسطے پئی خُدا دا مُختِیار اے بے الزام ہونا چاہیدا اے۔ نا ضِدی ہوئے۔ نا غُصّے والا۔ نا نشئی ہو کے شور کرن والا۔ نا مارن والا۔ نا ناجائز نفع دا لالچی۔

⁸ پر مُسافراں دی تواضع کرن والا۔ نیکی نُوں پسند کرن والا۔ سُرت والا تے نیائِیں۔ پاک تے پرہیزگار ہوئے۔

⁹ تے اِیمان دے کلام نُوں جیہڑا ایس تعلِیم دے سببّوں اے پَھڑی رکھّے۔ پئی ٹھیک تعلِیم نال نصِیحت وی کرے۔ تے مخالفاں نُوں وی منائے۔

¹⁰ کیوں جو بتھیرے لوک نافرمان تے بیُہودہ گلّاں کرن والے تے دھوکھے باز نیں خاص کر سُنت والیاں وِچوں۔

¹¹ اوہناں دا مُنھ بند کرنا چاہیدا اے اوہناں لوکاں ناجائز نفع لئی بَھیڑیاں گلّاں سِکھا کے گھراں دے گھر اُجاڑ چھڈے۔

¹² اوہناں وِچوں اِکّی آکھیا اے۔ جیہڑا سگوں اوہناں دا اپنا نبی سی۔ پئی کریتی سدا جُھوٹھے بَھیڑے پشُو۔ آہلکی پیٹُو ہوندے نیں۔

¹³ ایہہ گواہی سَچّی اے۔ پر اوہناں نُوں چنگی طرح جھاڑ پئی اوہناں دا اِیمان ٹھیک ہوئے۔

¹⁴ تے یہُودِیاں دِیاں کہانِیاں تے اوہناں بندیاں دے حُکماں اُتّے دھیان نا کرن۔ جیہڑے سچیائی ولّوں بَھوں جاندے نیں۔

¹⁵ پاک لوکاں واسطے سارِیاں شیواں پاک نیں۔ پر پلِیت تے بے اِیمان لوکاں واسطے کُجھ وی پاک نئیں۔ پر اوہناں دی عقل تے دِل دونویں پلِیت نیں۔

¹⁶ اوہ خُدا دی پچھان دا دعویٰ کر دے نیں۔ پر اپنے کمّاں نال اوہدا اِنکار کر دے نیں۔ کیوں جو اوہ مکرُوہ تے نافرمان نیں تے کِسے نیک کمّ دے لائق نئیں۔