رُومِیوں 14 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

عیب نا لاؤ

¹ اوہنوں جیہڑا اِیمان وِچ کمزور اے۔ تُسی قبول تے کرو۔ پر شک شُبہ دے جھگڑیاں لئی نئیں۔

² کِسے دا اِیمان اے پئی مَیں سبھ کُجھ کھاواں پر ہور کوئی جیہڑا کمزور اے۔ سو ساگ پَتّر کھاندا اے۔

³ تے جیہڑا کھان والا اے اوہ اوہنوں جیہڑا نئیں کھاندا۔ ماڑیاں نا جانے۔ تے جیہڑا نئیں کھاندا اوہ کھان والے اُتّے عیب نا لاوے کیوں جو خُدا اوہنوں قبول کِیتا اے۔

⁴ تُوں کون ہوناں ایں۔ پئی پرائے ٹہلئے اُتّے عیب لاویں؟ اوہدا اُٹھنا ڈِگّنا اوہدا اپنا ای مالک سگوں اوہ اُٹھا لیا جائے گا۔ کیوں جو خُدا اوہنوں کھلھارن اُتّے قادر اے۔

⁵ کوئی اِک دِن نُوں دُوجے دِن نالوں چَنگا سمجھدا اے۔ تے کوئی سبھناں دِناں نُوں چَنگا سمجھدا اے۔ ہر کوئی آپو اپنے مَن وِچ پَکّا ہوئے۔

⁶ جیہڑا کِسے دِن نُوں مَندا اے۔ اوہ خُداوند دی خاطر مَندا اے۔ تے جیہڑا کھاندا اے۔ اوہ خُداوند دی خاطر کھاندا اے کیوں جو اوہ خُدا دا شُکر کر دا اے۔ تے جیہڑا نئیں کھاندا اوہ خُداوند دی خاطر نئیں کھاندا تے خُدا دا شُکر کر دا اے۔

⁷ کیوں جو ساڈے وِچوں کوئی اپنی خاطر نئیں جِیوندا تے نا کوئی اپنی خاطر مر دا اے۔

⁸ ایس واسطے بھانویں اسی جِیوئیے خُداوند دی خاطر جیونے آں۔ تے بھانویں اسی مریئے خُداوند دی خاطر مرنے آں۔ بس بھانویں جیویئے بھانویں مریئے اسی خُداوند دے ای آں۔

⁹ کیوں جو ایسے واسطے مسِیح مویا تے جِیو پیا۔ پئی مُردیاں تے جِیوندیاں دا وی خُداوند ہوئے۔

¹⁰ پر تُوں اپنے بھرا اُتّے کاہِنُوں عیب لانا ایں؟ یا تُوں کاہِنُوں اپنے بھرا نُوں ماڑیاں جاننا ایں۔ کیوں جو اسی سارے خُدا دے تخت دے اگّے حاضر ہوواں گے۔

¹¹ کیوں جو ایہہ لِکھیا ہویا اے۔ پئی خُداوند آکھدا اے۔ میری حیاتی دی سَونہہ میرے اگّے سارے گوڈے نوان گے تے سارِیاں زباناں خُدا دا اِقرار کرن گِیاں۔

¹² سو ساڈے وِچوں ہر کوئی خُدا نُوں اپنا اپنا حِساب دے گا۔

کِسے دے لئی ٹھوکر دا سبّب نا بنو

¹³ ایس لئی اسی اگّے نُوں اِک دُوجے اُتّے عیب نا لایئے۔ سگوں تُسی اپنے مَن وِچ ایہہ ٹھہراؤ۔ پئی اسی اپنے بھرا دے اگّے کوئی ٹھوکر نا رکھیے۔

¹⁴ مَیں جاننا آں تے خُداوند یِسُوع وِچ مَینُوں یقِین ہویا اے۔ پئی کوئی شے اپنے آپ وِچ ناپاک نئیں اے۔ پر جیہڑا کِسے شے نُوں ناپاک گندا اے۔ اوہدے لئی ناپاک اے۔

¹⁵ سو جے کھان دے سببّوں تیرے بھراواں نُوں دُکھ ہوندا اے۔ تے تُوں فیر مُحبّت وِچ نئیں چلدا۔ اپنے کھان نال اوہدا ناس نا کر۔ جِہدے بدلے مسِیح مویا۔

¹⁶ سو تُہاڈی بھلیائی دی بدنامی نا کِیتی جاوے۔

¹⁷ کیوں جو خُداوند دی بادشاہی کھانا پِینا نئیں اے۔ سگوں راستبازی تے میل ملاپ تے پاک رُوح وِچ خُوشی اے۔

¹⁸ کیوں جو جیہڑا ایس طرح مسِیح دا غلام ہوندا اے۔ اوہ خُدا اگّے چَنگا اے۔ تے بندیاں اگّے کھرا اے۔

¹⁹ سو آؤ اسی اوہناں گلّاں دا پِچھّا کریئے۔ جِنہاں توں میل ملاپ تے اِک دُوجے دی ترقی ہوئے۔

²⁰ کھان دے سبّب خُدا دے کمّ نُوں نا وگاڑ۔ سارِیاں شیواں تے پاک نیں پر اوس بندے دے لئی بُریاں نیں جِہنُوں کھان نال ٹھوکر لگدی اے۔

²¹ چنگی گلّ ایہہ اے نا تُوں گوشت کھائیں نا شراب پِیویں۔ نا کوئی اجیہا کمّ کریں۔ جِہدے توں تیرا بھرا ٹھوکر کھاوے۔

²² جیہڑا تُوں اِیمان رکھنا ایں۔ اپنے لئی خُدا دے اگّے رکھ۔ دھنّ اے اوہ بندہ جِہدا دِل اپنے آپ نُوں اوس گلّ اُتّے جِہنُوں اوہ کھری سمجھدا اے۔ عَیبی نا ٹھہراوے۔

²³ پر جیہڑا شک رکھ کے کھاندا اے۔ اوہ گُنہگار ٹھہریا۔ ایس لئی پئی اِیمان نال نئیں کھاندا تاں جو کُجھ اِیمان نال نئیں۔ سو گُناہ اے۔