مُکاشفہ 8 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

ستوِیں مُہر

¹ تے جد اوس ستوِیں مُہر توڑی تے ادھے گھنٹے تِیکر اسمان وِچ چُپ لگّی رہی۔

² تے مَیں اوہناں ستّاں فرِشتیاں نُوں ویکھیا۔ جیہڑے خُدا دے سامھنے کھلوتے رہندے نیں۔ تے اوہناں نُوں سَتّ تُرہیاں دِتّیاں گِئیاں۔

³ فیر اِک ہور فرِشتہ سونے دا دُھوف دان لے کے آیا۔ تے قُربان گاہ دے اُتّے کھلو گیا تے اوہنوں بُہت ساری دُھوف دِتّی گئی پئی سارے پاک لوکاں دی دُعاواں دے نال اوس سونے دی قُربان گاہ اُتّے چاہڑے جیہڑی تخت دے سامھنے اے۔

⁴ تے اوس دُھوف دا دُھوں فرِشتے دے ہتھّوں پاک لوکاں دی دُعاواں دے نال خُدا دے اگّے اَپڑ گیا۔

⁵ تے فرِشتے دُھوف دان نُوں لے کے اوہدے وِچ قُربان گاہ دی اَگ بھری تے زمین اُتّے لُد دِتّی تے بدّل گجّن تے چمکن لگّے تے اَوازاں تے بھنچال آئے۔

تُرہیاں

⁶ تے اوہ سَتّے فرِشتے جِنہاں دے کول اوہ سَتّ تُرہیاں سن پُھوکن نُوں تیار ہو گئے۔

⁷ تے جد پہلی تُرہی وَجّی تے گڑے تے اَگ جِنہاں وِچ لہو رلیا ہویا سی جمّے تے زمین اُتّے سُٹّے گئے۔ تے زمین دا ترِیجا حِصّہ سڑ گیا تے ترِیجا حِصّہ بُوٹے تے سارا ہرا گھاہ سڑ گیا۔

⁸ تے جد دُوجے فرِشتے تُرہی نُوں پُھوک ماری تے اَگ نال بلدا ہویا اِک وَڈا پہاڑ سمُندر وِچ سُٹّیا گیا تے سمُندر دا ترِیجا حِصّہ لہو ہو گیا۔

⁹ تے سمُندر دی جیوندی خلقت دا ترِیجا حِصّہ مر گیا۔ تے بیڑیاں دا ترِیجا حِصّہ برباد ہوگیا۔

¹⁰ تے جد ترِیجے فرِشتے تُرہی نُوں پُھوک ماری تے اِک وَڈا سارا تارہ مشال وانگر بلدا ہویا اسمانوں ٹُٹ پیا تے ترِیجے حِصّے دریاواں تے پانی دے چشمیاں اُتّے آ پیا۔

¹¹ اوس تارے دا ناں ناگ دُونا اکھواؤندا اے تے پانی دا ترِیجا حِصّہ ناگ دونے وانگر کَوڑا ہوگیا تے پانی دے کَوڑے ہو جان توں بتھیرے بندے مر گئے۔

¹² تے جد چوتھے فرِشتے تُرہی نُوں پُھوک ماری تے سُورج دا ترِیجا حِصّہ تے چَنّ دا ترِیجا حِصّہ تے تاریاں دا ترِیجا حِصّہ ماریا گیا۔ ایتھوں تِیکر پئی اوہناں دا ترِیجا حِصّہ ہنیرا ہوگیا تے دِن دے ترِیجے حِصّے وِچ دُھپ نا رہی تے ایسے طرح رات دے ترِیجے حِصّے وِچ وی۔

¹³ تے جد مَیں فیر دھیان کِیتا تے اسمان دے وِچ اِک عُقاب نُوں اُڈدیاں ہویاں تے اُچّی اُچّی ایہہ آکھدیاں سُنیاں پئی اوہناں تریہوں فرِشتیاں دِیاں تُرہیاں دِیاں اَوازاں دے سبّب جیہڑیاں اجے پُھوکن والیاں نیں زمین دے رہن والِیاں اُتّے افسوس افسوس افسوس۔