مُکاشفہ 6 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

مُہراں

¹ فیر مَیں ویکھیا پئی لیلے اوہناں ستّاں مُہراں وِچوں اِک نُوں توڑیا تے اوہناں چَوہاں جانداراں وِچوں اِک دی بدّل دے گجّن وانگر اواز سُنی پئی آ۔

² تے مَیں دھیان کِیتا تے کِیہ ویکھنا آں پئی اِک چِٹّا گھوڑا اے تے اوہدے سوار کول اِک کمان اے تے اوہنوں اِک تاج دِتّا گیا تے اوہ فتح کر دا ہویا نِکلیا۔ پئی ہور وی فتح کرے۔

³ تے جد اوس دُوجی مُہر توڑی تے مَیں دُوجے جاندار نُوں ایہہ آکھدیاں سُنیا پئی آ۔

⁴ فیر اِک ہور گھوڑا نِکلیا جیہڑا لال رنگ دا سی تے اوہدے سوار نُوں ایہہ اختیار دِتّا گیا پئی زمین اُتّوں صُلح نُوں چُک لے پئی لوک اِک دُوجے نُوں قتل کرن تے اوہنوں اِک وڈّی ساری تلوار دِتّی گئی۔

⁵ تے جد اوس ترِیجی مُہر توڑی تے مَیں ترِیجے جاندار نُوں ایہہ آکھدیاں سُنیا پئی آ تے مَیں دھیان کِیتا تے کِیہ ویکھنا آں پئی اِک کالا گھوڑا اے۔ تے اوہدے سوار دے ہتّھ وِچ اِک ترکڑی اے۔

⁶ تے مَیں اوہناں چَوہاں جانداراں وِچوں اِنج دی اواز آؤندی سُنی۔ پئی کنک دینار دی اِک سیر تے جَوں دینار دے تَرے سیر تے تیل تے مَے دا نُقصان نا کر۔

⁷ تے جد اوس چَوتھی مُہر توڑی تے مَیں چوتھے جاندار نُوں ایہہ آکھدیاں سُنیاں پئی آ۔

⁸ تے مَیں دھیان کِیتا تے کِیہ ویکھنا آں پئی اِک پِیلا جیہا گھوڑا اے تے اوہدے سوار دا ناں مَوت اے تے پاتال اوہدے پِچّھے پِچّھے اے تے اوہناں نُوں زمین دی چوتھائی اُتّے ایہہ اختیار دِتّا گیا۔ پئی تلوار تے کال تے ڈاکی تے زمین دے پشُوآں نال لوکاں نُوں مارن۔

⁹ تے جد اوس پن جیویں مُہر توڑی تے مَیں قُربان گاہ دے ہیٹھ اوہناں دِیاں رُوحاں ویکھیاں جیہڑے خُدا دے کلام تے گواہی اُتّے قیم رہن دے سببّوں مارے گئے سن۔

¹⁰ تے اوہ اُچّی اُچّی آکھن لگِیاں پئی اَے مالک قُدُّوس تے سَچّے تُوں کد تِیکر انصاف نا کریں گا تے زمین دے رہن والیاں توں ساڈے خُون دا بدلہ نا لَویں گا؟

¹¹ تے اوہناں وِچوں ہر اِک نُوں چِٹّا چوغہ دِتّا گیا تے اوہناں نُوں آکھیا گیا۔ پئی ہور تھوڑا چِر آرام کرو۔ جد تِیکر تُہاڈے سَنگیاں تے بھراواں دی گنتری پُوری نا ہو جائے۔ جیہڑے تُہاڈے وانگر قتل ہون والے نیں۔

¹² تے جد اوس چھیویں مُہر توڑی تے مَیں ویکھیا پئی اِک وَڈا سارا بھنچال آیا اے۔ تے سُورج بورے وانگر کالا تے سارا چَنّ لہو وانگر ہوگیا۔

¹³ تے اسمان دے تارے اینج زمین اُتّے ڈِگّ پئے۔ جیویں زور دی ہنیری نال ہنجیر دے بُوٹے نالوں کچّے پَھل ڈِگّ پَیندے نیں۔

¹⁴ تے اسمان اینج کھِسک گیا جیویں لِکھیا ہویا مُٹّھا وھلیٹن نال کھِسک جاندا اے۔ تے ہر اِک پہاڑ تے ٹاپُو اپنے اپنے تھاں توں ٹل گئے۔

¹⁵ تے زمین دے بادشاہ تے امیر تے فوجی سردار تے مالدار تے زوراور تے سارے غلام تے اَزاد پہاڑاں دِیاں کُھندڑاں تے چٹاناں دے وِچ جا لُکے۔

¹⁶ تے پہاڑاں تے چٹاناں نُوں آکھن لگّے پئی ساڈے اُتّے ڈِگّ پَوو تے سانُوں اوہدی نظر توں جیہڑا تخت اُتّے بَیٹھا ہویا اے تے لیلے دے غضب توں لُکا لوؤ۔

¹⁷ کیوں جو اوہناں دے غضب دا وَڈا دِن آگیا اے۔ ہُن کون کھلو سکدا اے؟