مُکاشفہ 5 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

طومار تے لیلا

¹ تے جیہڑا تخت اُتّے بَیٹھا سی مَیں اوہدے سَجّے ہتّھ وِچ اِک کتاب ویکھی۔ جیہڑی اندروں باہروں لِکھی ہوئی تے سَتّ مُہراں نال بند کِیتی ہوئی سی۔

² فیر مَیں اِک زوراور فرِشتے نُوں اُچّی اُچّی ایہہ منادی کر دیاں ویکھیا پئی کیہڑا ایس کتاب نُوں کھولن تے اوہدیاں مُہراں توڑن دے لائق اے؟

³ تے کوئی جَنا اسمان اُتّے یا زمین اُتّے یا زمین دے ہیٹھاں اوس کتاب نُوں کھول نا سکیا تے نا اوہدے اُتّے نظر کر سکیا۔

⁴ تے مَیں ایس گلّ اُتّے بڑا رویا۔ پئی کوئی ایس کتاب دے کھولن یا اوہدے اُتّے نظر کرن دے لائق نا نِکلیا۔

⁵ فیر اوہناں بزُرگاں وِچوں اِکّی مَینُوں آکھیا نا رو۔ ویکھ یہُوداہ دے گھرانے دا اوہ شیر ببّر جیہڑا داؤد دی نسل اے۔ اوس کتاب تے اوہدیاں ستّاں مُہراں توڑن وِچ غالب آیا۔

⁶ تے مَیں اوس تخت تے چَوہاں جانداراں تے اوہناں بزُرگاں دے وِچکار جیویں حلال کِیتا ہویا لیلا کھلوتا ہوندا اے ویکھیا اوہدے سَتّ سِنگ تے سَتّ اَکھّیاں سن ایہہ خُدا دِیاں سَتّ رُوحاں نیں۔ جیہڑیاں ساری زمین اُتّے گھلّیاں ہویاں نیں۔

⁷ اوس آ کے تخت اُتّے بَیٹھے ہوئے دے سَجّے ہتھّوں اوس کتاب نُوں لے لیا۔

⁸ جد اوس کتاب لے لئی تے اوہ چارے جاندار تے چوّی بزُرگ اوس لیلے دے سامھنے ڈِگّ پئے تے ہر اِک دے ہتّھ وِچ بربط تے دُھوف نال بھرے ہوئے سونے دے پیالے سن۔ ایہہ پاک لوکاں دِیاں دُعاواں نیں۔

⁹ تے اوہ نواں گِیت گاؤن لگّے پئی تُوں ای اوس کتاب دے لین تے اوہدیاں مُہراں توڑن دے لائق ایں۔ کیوں جو تُوں ہلال ہو کے اپنے خُون توں ساریاں گھرانیاں تے زبان والیاں تے اُمّتاں تے قوماں وِچوں خُدا دے لئی لوکاں نُوں مُل لیا۔

¹⁰ تے اوہناں نُوں ساڈے خُدا دے لئی اِک بادشاہی تے کاہِن بنا دِتّا۔ تے اوہ زمین اُتّے بادشاہی کر دے نیں۔

¹¹ تے جد مَیں دھیان کِیتا۔ تے اوس تخت تے اوہناں جانداراں تے بزُرگاں دے آلے دوالے کِنے سارے فرِشتیاں دی اواز سُنی۔ جِنہاں دی گنتری لَکّھاں تے کروڑاں تِیکر سی۔

¹² تے اوہ اُچّی اواز نال آکھدے سن پئی ذِبح کِیتا ہویا لیلا ای قُدرت دَولت تے حِکمت تے طاقت تے عِزّت تے جلال تے وڈیائی دے لائق اے۔

¹³ فیر مَیں اسمان تے زمین تے زمین دے ہیٹھلی تے سمُندر دی ساری مخلُوقات نُوں یعنی سارِیاں شیواں نُوں جیہڑیاں اوہناں دے وِچ نیں ایہہ آکھدیاں سُنیا۔ پئی جیہڑا تخت اُتّے بَیٹھا ہویا اے اوہدی تے لیلے دی وڈیائی تے عِزّت تے جلال تے سلطنت سدا تِیکر رہے۔

¹⁴ تے چَوہاں جانداراں آکھیا۔ آمِین۔ تے بزُرگاں ڈِگّ کے سجدہ کِیتا۔