مُکاشفہ 19 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ ایہناں گلّاں دے پِچّھوں مَیں اسمان دے اُتّے جیویں اِک وڈّی جماعت نُوں اُچّی اواز نال ایہہ آکھدیاں سُنیا۔ ہلَّلُویاہ۔ نجات تے جلال تے قُدرت ساڈے خُدا ای دی اے۔

² کیوں جو اوہدے فیصلے ٹھیک تے دُرست نیں۔ ایس لئی پئی اوس نے اوس وڈّی کسبی دا انصاف کِیتا۔ جِس اپنی حرامکاری نال دُنیا نُوں خراب کِیتا سی۔ تے اوس تُھوں اپنے بندیاں دے لہو دا بدلہ لیا۔

³ فیر دُوجی وار اوہناں آکھیا ہلَّلُویاہ۔ تے اوہدے سڑن دا دُھوں سدا تِیکر اُٹھدا رہے گا۔

⁴ تے چَوہاں بزُرگاں تے چَوہاں جانداراں ڈِگّ کے خُدا نُوں سجدہ کِیتا جیہڑا تخت اُتّے بَیٹھا ہویا سی۔ تے ایہہ آکھیا پئی آمِین ہلَّلُویاہ۔

لیلے دا ویاہ

⁵ تے تخت وِچوں ایہہ اواز آئی پئی اوہدے توں ڈرن والیو بندیو نِکّے ہو بھانویں وڈّے تُسی سارے ساڈے خُدا دی وڈیائی کرو۔

⁶ فیر مَیں وڈّی جماعت جِہی اواز تے زور دے پانی جِہی اواز تے بدّلاں دے گجّن جِہی اواز سُنی پئی ہلَّلُویاہ! ایس لئی پئی خُداوند ساڈا خُدا قادرِ مُطلق بادشاہی کر دا اے۔

⁷ آؤ اسی خُوشی کریئے۔ تے بڑے خُوش ہویئے تے اوہدی وڈیائی کریئے۔ ایس لئی پئی لیلے دا ویاہ آگیا۔ تے اوہدی وَوہٹی اپنے آپ نُوں تیار کر لیا اے۔

⁸ تے اوہنوں چمکن والے تے صاف مہِین کتانی کپڑے پان دا اختیار دِتّا گیا اے کیوں جو سُچے کتانی کپڑیاں توں پاک لوکاں دی راستبازی دے کمّ مُراد نیں۔

⁹ تے اوس مَینُوں آکھیا لِکھ۔ مُبارک نیں اوہ جیہڑے لیلے دے ویاہ دے میل وِچ سَدّے گئے نیں۔ فیر اوس مَینُوں آکھیا پئی ایہہ خُدا دِیاں سَچیاں گلّاں نیں۔

¹⁰ تے مَیں اوہنوں سجدہ کرن لئی اوہدیاں پیراں اُتّے ڈِگّا۔ اوس مَینُوں آکھیا خبردار ایہہ نا کر۔ مَیں وی تیرے تے تیرے اوہناں بھراواں دے نال دا بندہ ہاں۔ جِنہاں دے کول یِسُوع دی گواہی اے۔ خُدا نُوں ای سجدہ کر۔ کیوں جو یِسُوع دی گواہی نبُوّت دی رُوح اے۔

چِٹّے گھوڑے دا سوار

¹¹ فیر مَیں اسمان نُوں کُھلا ہویا ویکھیا۔ تے کِیہ ویکھنا آں پئی اِک چِٹّا گھوڑا اے۔ تے اوہدے اُتّے اِک سوار اے جیہڑا سَچّا تے برحق اکھواؤندا اے۔ تے اوہ راستی دے نال انصاف تے لڑائی کر دا اے۔

¹² تے اوہدیاں اَکھّیاں اَگ دِیاں لاٹاں نیں تے اوہدے سِر اُتّے کِنے سارے تاج نیں۔ تے اوہدا اِک ناں لِکھیا ہویا اے جِہنُوں اوہدے بِناں کوئی ہور نئیں جان دا۔

¹³ تے اوس ایہو جئے کپڑے پائے ہوئے نیں۔ جِنہاں اُتّے لہو چھِڑکیا ہویا اے۔ تے اوہدا ناں خُدا دا کلام اکھواؤندا اے۔

¹⁴ تے اسمان دِیاں فَوجاں چِٹّے گھوڑیاں اُتّے سوار ہو کے تے چِٹّے تے صاف سُچے کتانی کپڑے پا کے اوہدے پِچّھے پِچّھے نیں۔

¹⁵ تے قوماں دے مارن لئی اوہدے مُنھ وِچوں اِک تیز تلوار پئی نِکلدی اے۔ تے اوہ لوہے دے ڈنڈے نال اوہناں اُتّے حکُومت کرے گا تے قادرِ مُطلق خُدا دے سخت غضب دی مَے دے حوض وِچ انگور لتاڑے گا۔

¹⁶ تے اوہدیاں کپڑیاں تے پٹّ اُتّے ایہہ ناں لِکھیا ہویا اے۔ بادشاہاں دا بادشاہ تے خُداونداں دا خُداوند۔

¹⁷ فیر مَیں ہور فرِشتے نُوں سُورج اُتّے کھلوتا ہویا ویکھیا تے اوس اُچّی اُچّی اسمان دے وِچکار سارے اُڈن والیاں پکھیرُواں نُوں آکھیا۔ پئی آؤ خُدا دی وڈّی ضیافت وِچ شریک ہون لئی اکٹّھے ہو جاؤ۔

¹⁸ پئی تُسی بادشاہاں دا گوشت تے فوجی سرداراں دا گوشت تے زوراوراں دا گوشت تے گھوڑیاں تے اوہناں دے سواراں دا گوشت تے ساریاں بندیاں دا گوشت کھاؤ بھانویں اَزاد ہون بھانویں غُلام۔ بھانویں نِکّے ہون بھانویں وڈّے۔

¹⁹ فیر مَیں اوس پشُو تے زمین دے بادشاہاں تے اوہناں دِیاں فَوجاں نُوں اوس گھوڑے دے سوار تے اوہدی فَوج نال لڑائی کرن لئی اکٹّھا ہویاں ویکھیا۔

²⁰ تے اوہ پشُو تے اوہدے نال اوہ جُھوٹھا نبی پھڑیا گیا۔ جِس اوہدے سامھنے ایہو جئے نِشان وکھائے سن جِنہاں نال اوس پشُو دا ٹھپّہ لین والیاں تے اوہدے بُت دی پُوجا کرن والیاں نُوں بدراہ کر دِتّا سی۔ اوہ دونویں اَگ دی اوس جِھیل وِچ جِیوندے سُٹّے گئے۔ جیہڑی گندھک نال بَلدی اے۔

²¹ تے باقی اوس گھوڑے دے سوار دی تلوار نال جیہڑی اوہدے مُنھ وِچوں نِکلدی سی قتل کِیتے گئے تے سارے پکھیرُو اوہناں دے گوشت نال رَجّ گئے۔