مُکاشفہ 17 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

بدنام زمانہ وڈّی کسبی

¹ تے اوہناں ستّاں فرِشتیاں وِچوں جِنہاں کول سَتّ پیالے سن اِک آ کے مَینُوں ایہہ آکھیا۔ پئی ایدھر آ مَیں تینُوں اوس وڈّی کنَجری دی سزا وکھاواں جیہڑی وڈّے پانیاں اُتّے بَیٹھی ہوئی اے۔

² تے جِہدے نال دھرتی دیاں بادشاہاں حرامکاری کِیتی تے دھرتی دے رہن والے اوہدی حرامکاری دی مَے پی کے مست ہوگئے سن۔

³ سو اوہ مَینُوں رُوح وِچ بیابان ولّ لے گیا۔ تے مَیں سُوہے رنگ دے پشُو اُتّے جیہڑا کُفر دے نانواں نال بھریا ہویا سی تے جِہدے سَتّ سِر تے دَس سِنگ سن۔ اِک زنانی نُوں بَیٹھے ہویاں ویکھیا۔

⁴ تے ایس زنانی جامنو تے سُوہے رنگ دے کپڑے پائے ہوئے سن تے سونے تے جواہر تے موتِیاں نال سَجی ہوئی سی۔ تے اِک سونے دا پیالہ مکرُوہات یعنی اوہدی حرامکاری دِیاں پلِیتیاں نال بھریا ہویا اوہدے ہتّھ وِچ سی۔

⁵ تے اوہدے مَتّھے اُتّے ایہہ ناں لِکھیا ہویا سی۔ بھیت۔ وَڈا بابل۔ کسبیاں تے دھرتی دِیاں پلِیتیاں دی ماں۔

⁶ تے مَیں اوس زنانی نُوں پاک لوکاں دے لہو تے یِسُوع دیاں شہیداں دے لہو پِین توں مست ویکھیا تے اوہنوں ویکھ کے بڑا حَیران ہویا۔

⁷ اوس فرِشتے مَینُوں آکھیا تُوں کاہدے توں حَیران ہویا ایں؟ اوس زنانی تے اوس پشُو دا جِہدے اُتّے اوہ سوار اے۔ تے جِہدے سَتّ سِر تے دَس سِنگ نیں تینُوں بھیت دسنا آں۔

⁸ ایہہ جیہڑا تُوں پشُو ویکھیا اے۔ ایہہ پہلاں تے ہے سی پر ہُن نئیں اے تے اگّوں نُوں اتھاہ کھڈے وِچوں نِکل کے ہلاکت وِچ پَوے گا تے زمین دے رہن والے جِنہاں دے ناں دُنیا دے مُڈھ توں پہلاں حیاتی دی کتاب وِچ لِکھے نئیں گئے ایس پشُو دا ایہہ حال ویکھ کے پئی پہلاں ہے سی تے ہُن نئیں اے تے فیر ہوئے گا۔ تعجُّب کرن گے۔

⁹ ایتھے ای بودھا والے دی سیانپ اے۔ اوہ سَتّے سِر سَتّ پہاڑ نیں جِنہاں اُتّے اوہ زنانی بَیٹھی ہوئی اے۔

¹⁰ تے اوہ سَتّ بادشاہ وی نیں پنج تے ڈِگّ پئے نیں تے اِک ہُن اے تے اِک اجے آیا نئیں تے جدوں آوے گا تے کُجھ چِر تِیکر اوہدا رہنا ضرُوری اے۔

¹¹ تے جیہڑا پشُو پہلاں ہے سی۔ تے ہُن نئیں اوہ آپے اَٹھواں اے تے ایہناں ستّاں وِچوں پَیدا ہویا تے ہلاکت وِچ پَوے گا۔

¹² تے اوہ دَس سِنگ جیہڑے تُوں ویکھے نیں دَس بادشاہ نیں اجے تِیکر اوہناں نُوں بادشاہی نئیں مِلی۔ پر اوس پشُو نال اِک گھڑی لئی بادشاہاں وانگر اوہناں نُوں اختیار دِتّا جاوے گا۔

¹³ ایہناں سبھناں دی اِکّو ای رائے ہوئے گی تے اوہ اپنی قُدرت تے اختیار اوس پشُو نُوں دے دین گے۔

¹⁴ اوہ لیلے نال لڑن گے تے لیلا اوہناں نُوں جِت لے گا۔ کیوں جو اوہ خُداونداں دا خُداوند تے بادشاہاں دا بادشاہ اے۔ تے جیہڑے سَدّے ہوئے تے چُنے ہوئے تے وفادار اوہدے نال نیں اوہ وی جتن گے۔

¹⁵ فیر اوس مَینُوں آکھیا پئی جیہڑے پانی توں ویکھے نیں جِنہاں اُتّے کسبی بَیٹھی ہوئی اے۔ اوہ اُمّتاں تے بِھیڑاں تے قوماں تے اہلِ زبان نیں۔

¹⁶ تے جیہڑے دَس سِنگ تُوں ویکھے نیں اوہ وی تے پشُو وی اوس کسبی نال وَیر رکھن گے اوہ اوہنوں اُجاڑن گے تے ننگا کر دین گے۔ تے اوہدا گوشت کھا جان گے۔ تے اوہنوں اَگ وِچ ساڑ چھڈن گے۔

¹⁷ کیوں جو خُدا اوہناں دیاں دِلاں وِچ ایہہ پایا۔ پئی اوہ اوسے دی رائے اُتّے ٹُرن تے جدوں تِیکر خُدا دِیاں گلّاں پُوریاں نا ہو جان اوہ اِک رائے ہو کے بادشاہی اوس پشُو نُوں دے دین۔

¹⁸ تے اوہ زنانی جیہڑی تُوں ویکھی اے اوہ وَڈا شہر اے جیہڑا زمین دیاں بادشاہاں اُتّے حکُومت کر دا اے۔