مُکاشفہ 12 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

زنانی تے ناگ

¹ فیر اسمان اُتّے اِک وَڈا سارا نِشان دِسّیا۔ یعنی اِک زنانی نظر آئی۔ جِس سُورج نُوں کپڑے وانگر اُتّے لیا ہویا سی تے چَنّ اوہدے پیراں ہیٹھ سی۔ تے باراں تاریاں دا تاج اوہدے سِر اُتّے سی۔

² اوہ جمّن والی سی۔ تے جنیپے دِیاں پِیڑاں نال چِیکدی سی۔ تے بچّہ جمّن دی تکلیف وِچ سی۔

³ فیر اِک ہور نِشان اسمان اُتّے دِسّیا۔ یعنی اِک وَڈا سارا لال ناگ۔ اوہدے سَتّ سِر تے دَس سِنگ سن تے اوہدے سِراں اُتّے سَتّ تاج۔

⁴ تے اوہدی پُوشل نے اسمان دے ترِیجے حِصّہ تاریاں نُوں کھِچّ کے زمین اُتّے سُٹ لیا تے اوہ ناگ اوس زنانی دے اگّے جا کھلوتا جیہڑی جمّن والی سی پئی جدوں اوہ جمّے اوہدے بچّے نُوں کھالَئے۔

⁵ تے اوس پُتر جمّیا یعنی اوہ مُنڈا جیہڑا لوہے دے ڈنڈے نال سارِیاں قوماں اُتّے حکُومت کرے گا۔ تے اوہدا بچّہ جھٹ پَٹ خُدا تے اوہدے تخت کول اَپڑایا گیا۔

⁶ تے اوہ زنانی اوس بیابان نُوں بھج گئی جِتّھے اوہدے لئی خُدا ولّوں اِک تھاں تیار کِیتی گئی سی۔ پئی اوتھے اِک ہزار دو سَو سَٹّھ دِن تِیکر اوہنوں پالن۔

⁷ فیر اسمان اُتّے لڑائی ہوئی۔ میکائیل تے اوہدے فرِشتے ناگ نال لڑن نِکلے۔ تے ناگ تے اوہدے فرِشتے اوہناں نال لڑے۔

⁸ پر جِت نا سکے۔ تے ایہدے پِچّھوں اسمان اُتّے اوہناں دے لئی تھاں نا رہیا۔

⁹ تے اوہ وَڈا ناگ یعنی اوہو ای پرانا سَپّ جیہڑا ابلیس تے شیطان اکھواؤندا اے تے سارے جہان نُوں بدراہ کر دیندا اے۔ زمین اُتّے ڈیگیا گیا تے اوہدے فرِشتے وی اوہدے نال ڈیگے گئے۔

¹⁰ فیر مَیں اسمان توں ایہہ زور دی اواز آؤندی سُنی پئی ہُن ساڈے خُدا دی نجات تے قُدرت تے بادشاہی تے اوہدے مسِیح دا اختیار ظاہر ہویا۔ کیوں جو ساڈیاں بھراواں اُتّے الزام لان والا جیہڑا دِنے راتِیں ساڈے خُدا دے اگّے اوہناں اُتّے الزام لاندا رہندا سی ڈیگیا گیا۔

¹¹ تے اوہناں لیلے دے خُون تے اپنی گواہی دے کلام دے سبّب اوہنوں جِت لیا تے اوہناں اپنیاں جاناں نُوں پیارا نا رکھیا۔ ایتھوں تِیکر پئی مَوت وی جَھل لئی۔

¹² ایس لئی اَے اسمانوں تے اوہناں دے رہن والیو خُوشیاں کرو۔ اَے زمین تے سمُندر تُہاڈے اُتّے افسوس اے کیوں جو ابلیس بڑے غُصّہ وِچ اُتر کے تُہاڈے کول آیا اے ایس لئی پئی اوہ جان دا اے پئی میرا تھوڑا جِہیا ویلا باقی اے۔

¹³ تے جد ناگ ڈِٹّھا پئی مَیں زمین اُتّے ڈیگیا گیا آں تے اوس زنانی نُوں ستایا جِس پُتر جمّیا سی۔

¹⁴ تے اوس زنانی نُوں وڈّے عُقاب دے دو پَر دِتّے گئے۔ پئی سَپّ دے اگّوں اُڈ کے بیابان وِچ اپنے اوس تھاں اَپڑ جائے جِتّھے اِک زمانے تے زمانیاں تے ادھے زمانے تِیکر اوہدی پالنا ہوندی اے۔

¹⁵ تے سَپّ نے اوس زنانی دے مگر اپنے مُنھ توں ندی وانگر پانی وگایا۔ پئی اوہنوں ایس ندی نال روہڑ دیوے۔

¹⁶ پر زمین اوس زنانی دی مدد کِیتی تے اپنا مُنھ کھول کے اوس ندی دا گُھٹّ بھر گئی۔ جیہڑی ناگ اپنے مُونہو وگائی سی۔

¹⁷ تے ناگ نُوں زنانی اُتّے غُصّہ آیا۔ تے اوہدی باقی اولاد نال جیہڑی خُدا دے حُکماں اُتّے عمل کر دی اے تے یِسُوع دی گواہی دین اُتّے قیم اے لڑن نِکلیا۔