مُکاشفہ 1 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ یِسُوع مسِیح دا مُکاشفہ جیہڑا اوہنوں خُدا ولّوں ایس لئی ہویا۔ پئی اپنے بندیاں نُوں اوہ گلّاں وکھائے جیہڑیاں چھیتی ہون والیاں نیں۔ تے اوس اپنے فرِشتے نُوں گھلّیا۔ پئی اوہدی راہِیں اوہناں نُوں اپنے بندے یُوحنّا اُتّے ظاہر کرے۔

² جِس خُدا دے کلام تے یِسُوع مسِیح دی گواہی دِتّی۔ یعنی اوہناں سارِیاں شیواں دی جیہڑیاں اوس ویکھیاں سن شہادت دِتّی۔

³ ایس نبُوّت دی کتاب دا پڑھن والا تے اوہدے سُنن والے تاں جو کُجھ اوہدے وِچ لِکھیا ہویا اَے اوہدے اُتّے عمل کرن والے مُبارک نیں۔ کیوں جو ویلا نیڑے اے۔

سَتّ کلِیسیاواں دے ناں سلام

⁴ یُوحنّا ولّوں اوہناں ستّاں کلِیسیاواں دے ناں جیہڑیاں آسِیہ وِچ نیں اوہدے ولّوں جیہڑا اَے۔ تے جیہڑا اَے سی تے جیہڑا آؤن والا اے۔ تے اوہناں ستّاں رُوحاں ولّوں جیہڑیاں اوہدے تخت دے سامھنے نیں۔ تُہانوں فضل تے تسلّی مِلدی رہے۔

⁵ تے یِسُوع مسِیح ولّوں جیہڑا سَچّا گواہ تے مُردیاں وِچوں جی اُٹھن والیاں دا پلیٹھا اے۔ تے دُنیا دے بادشاہاں دا حاکم اے۔ جیہڑا ساڈے نال مُحبّت رکھدا اے تے جِس اپنے خُون دی راہِیں سانُوں گُناہ توں خلاصی بخشی۔

⁶ تے سانُوں اِک بادشاہی بنایا تے اپنے خُدا تے باپ دے لئی کاہِن وی بنا دِتّا۔ اوہدا جلال تے سلطنت ہمیشہ تِیکر رہے۔ آمِین۔

⁷ ویکھو اوہ بدّلاں دے نال آؤن والا اَے۔ تے ہر اِک اَکھ اوہنوں ویکھے گی۔ تے جِنہاں اوہنوں وِنّھیا سی۔ اوہ وی ویکھن گے تے زمین دے سارے خاندان اوہدے سبّب پٹنگے بے شک۔ آمِین۔

⁸ خُداوند خُدا جیہڑا اَے تے جیہڑا اَے سی تے جیہڑا آؤن والا اے۔ یعنی قادرِمُطلق آکھدا اَے۔ پئی مَیں الفا تے اومیگا ہاں۔

مسِیح دی اِک رویا

⁹ مَیں یُوحنّا جیہڑا تُہاڈا بھرا تے یِسُوع دی مُصِیبت تے بادشاہی تے صبر دے وِچ تُہاڈا سنگی آں۔ خُدا دے کلام تے یِسُوع دی بابت گواہی دین دے سببّوں اوس ٹاپُو وِچ ساں جیہڑا پتمُس اکھواؤندا اے۔

¹⁰ مَیں خُداوند دے دِن رُوح وِچ آگیا۔ تے اپنے پِچّھے تُرہی وانگر اِک اُوچی اواز سُنی۔

¹¹ پئی جو کُجھ تُوں ویکھنا ایں۔ اوہنوں کتاب وِچ لِکھ کے ستّاں کلِیسیاواں دے کول گھل دے۔ جیہڑیاں اِفِسُس تے سمُرنہ تے پرگُمن تے تھواتِیرہ تے سردِیس تے فِلَدِلفیہ تے لَودِیکیہ وِچ نیں۔

¹² مَیں اوس اواز دین والے نُوں ویکھن لئی مُنھ پھیریا۔ جِس میرے نال گلّ کِیتی سی۔ تے پھر کے سونے دے سَتّ دِیوے ویکھے۔

¹³ تے اوہناں دِیویاں دے وِچکار آدم دے جائے وانگر کِسے نُوں ویکھیا۔ جِس پیراں تِیکر چوغہ پایا ہویا سی۔ تے چھاتی اُتّے سونے دی پیٹی پائی ہوئی سی۔

¹⁴ اوہدے سِر اُتّے وال چِٹّی اُنّ سگوں برف وانگر چِٹّے سن۔ تے اوہدیاں اَکھّیاں اَگ دی لاٹ وانگر سن۔

¹⁵ تے اوہدے پَیر اوس پِتّل وانگر سن جیہڑا بھٹّھی وِچ تایا ہویا ہوئے۔ تے اوہدی اواز چھلّاں مار دے پانی دے زور وانگر سی۔

¹⁶ تے اوہدے سَجّے ہتّھ وِچ سَتّ تارے سن تے اوہدے مُنھ وِچوں اِک دو مُونہی تیز تلوار نِکلدی سی۔ تے اوہدا چہرہ ایس طرح چمکدا سی جیویں ٹِلّ دے ویلے دِن۔

¹⁷ جدوں مَیں اوہنوں ویکھیا مُردے وانگر اوہدی پَیرِیں ڈِگّ پیا۔ تے اوس ایہہ آکھ کے اپنا سَجّا ہتّھ میرے اُتّے رکھیا۔ پئی نا ڈر مَیں شُروع تے اخِیر ہاں۔

¹⁸ تے جِیونا ہاں۔ مَیں مر گیا ساں تے ویکھ ہُن ہمیشہ تِیکر جِیوندا رہاں گا۔ تے مَوت تے پاتال دِیاں کُنجیاں میرے کول نیں۔

¹⁹ تَد جیہڑیاں گلّاں تُوں ویکھیاں نیں تے جیہڑیاں ہَین تے جیہڑیاں ایہناں دے پِچّھوں ہون والیاں نیں۔ اوہناں سارِیاں نُوں لِکھ لے۔

²⁰ یعنی اوہناں ستّاں تاریاں دا بھیت جیہڑے تُوں میرے سَجّے ہتّھ وِچ ویکھے سن۔ تے اوہناں سونے دِیاں ستّاں دِیویاں دا بھیت وی۔ اوہ سَتّ ستارے ستّاں کلِیسیاواں دے سَتّ فرِشتے نیں۔ تے اوہ سَتّ دیوے سَتّ کلِیسیاواں نیں۔