مرقس 7 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

وڈّوڈّیریاں دے رِیت

¹ فیر فریسی تے کئی فقِیہ اوہدے کول جمع ہوئے۔ اوہ یرُوشلِیم توں آئے سن۔

² تے اوہناں اوہدے کئیاں شاگِرداں نُوں ویکھیا پئی اوہ مَیلے بِناں دھوتے ہتّھاں نال روٹی کھاندے نیں۔

³ کیوں جو فریسی تے سارے یہُودی وڈّیاں دی رِیت نُوں مَن کے جد تِیکر ہتّھاں نُوں مَل مَل کے نا دھو لین۔ کھاندے نئیں۔

⁴ تے بازاروں آ کے نئیں کھاندے جِنّاں چِر نہا نا لین۔ تے ہور بتھیریاں گلّاں نیں جیہڑیاں اوہناں مَنّن لئی قبول کِیتیاں نیں۔ جیہا کٹوریاں تے لوٹیاں تے پِتّل دے بھانڈیاں دا دھونا۔

⁵ تے فرِیسیاں تے فقِیہاں اوہنوں پُچھیا۔ پئی تیرے شاگِرد وڈّیاں دی رِیت اُتّے کیوں نئیں ٹُر دے سگوں پلید ہتّھِیں روٹی کھاندے نیں۔

⁶ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ یسعیاہ نے تُساں رِیاکاراں دی بابت خُوب نبُوّت کِیتی۔ جیہا لِکھیا اے پئی ایہہ لوک مُنھوں میری عِزّت کر دے نیں۔ پر اوہناں دے دِل مَیتھوں دُور نیں۔

⁷ تے اوہ بے فائدہ میری عبادت کر دے نیں۔ اوہ بندیاں دے حُکماں دی تعلِیم دیندے نیں۔

⁸ تُسی خُدا دے حُکم نُوں چھڈ کے بندیاں دی رِیت نُوں پھڑ لَیندے اوہ۔

⁹ تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی اپنی رِیت نُوں قیم رکھن واسطے خُدا دے حُکم دی چنگی طرح بے قدری کر دے اوہ۔

¹⁰ کیوں جو مُوسیٰ نیں آکھیا۔ پئی اپنے پئیو تے اپنی ماں دی قدر کر۔ تے جیہڑا پئیو یا ماں نُوں مَندا بولے اوہ جانوں ماریا جائے۔

¹¹ پر تُسی آکھدے ہو پئی جے کر بندہ پئیو یا ماں نُوں آکھے۔ پئی جیہڑا حق میرے کولوں تینُوں آسکدا سی سو قُربان یعنی چڑھاوا ہوگیا۔

¹² تُسی فیر اوہنوں اوہدے پئیو یا اوہدی ماں دے لئی کُجھ کرن نئیں دیندے اوہ۔

¹³ ایسے طرح تُسی خُدا دے کلام نُوں اپنی رِیت نال جِہنُوں تُساں جاری کِیتا اے۔ جُھوٹھیاں کر دے اوہ۔ تے ہور بتھیرے ایہو جیہے کمّ تُسی کر دے اوہ۔

اوہ گلّاں جیہڑیاں بندے نُوں پلِیت کر دیاں نیں

¹⁴ تے اوس لوکاں نُوں فیر کول سَدّ کے آکھیا۔ تُسی سارے میری سُنو تے سمجھو۔

¹⁵ اجیہی کوئی شے بندے دے باہر نئیں اے جیہڑی اوہدے اندر جا کے اوہنوں پلِیت کر سکے۔ پر جیہڑیاں شیواں اوہدے اندروں نِکلدیاں نیں سو ای بندے نُوں پلِیت کر دیاں نیں۔

¹⁶ [جِہدے سُنن دے کن ہون سو سُنے۔]

¹⁷ جد اوہ بِھیڑ دے کولوں گھر وِچ گیا۔ اوہدے شاگِرداں اوہنوں اوہ تمثِیل پُچھی۔

¹⁸ تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی وی اجیہے بے سمجھ ہو تُسی نئیں سمجھدے پئی جو کُجھ باہروں بندے دے اندر جاندا اے۔ اوہنوں پلِیت نئیں کر سکدا۔

¹⁹ کیوں جو اوہ اوہدے مَن وِچ نئیں پُہنچدا۔ پر ڈِھڈ وِچ جاندا اے۔ تے رُوڑی اُتّے سُٹّیا جاندا اے؟ ایہہ آکھ کے اوس ساری خُوراک نُوں پاک ٹھیرایا۔

²⁰ فیر اوس آکھیا۔ پئی جو بندے دے اندروں نِکلدا اے اوہو بندے نُوں پلِیت کر دا اے۔

²¹ کیوں جو اندروں یعنی بندیاں دے مُنھوں ای بُرے خیال نِکلدے نیں۔ حرامکاریاں چوریاں۔ خُون۔

²² زناکارِیاں۔ لالچ۔ شرارتاں۔ فریب۔ مسَتی۔ بُری نظر۔ کُفر۔ شیخی۔ بے عقلی۔

²³ ایہہ سارِیاں بُریاں شیواں اندروں نِکلدیاں تے بندے نُوں پلِیت کر دیاں نیں۔

اِک زنانی دا بھروسا

²⁴ تے اوتھوں اُٹھ کے صُور تے صَیدا دِیاں حداں وِچ گیا۔ تے اِک گھر وِچ جا کے چاہندا سی پئی کِسے نُوں خبر نا ہوئے۔ پر اوہ چُھپ نا سکیا۔

²⁵ کیوں جو اِک زنانی جیہدی نِکّی دِھی نُوں اِک پلِیت رُوح چمبڑی ہوئی سی۔ اونویں اوہدی خبر سُن کے آئی۔ تے اوہدے پَیرِیں پئی۔

²⁶ اوہ زنانی یُونانی تے جنم دی سُورُفِینیکی سی۔ اوس اوہدے اگّے عرض کِیتی پئی اوہ اوہدی دِھی وِچوں بدرُوح نُوں کڈھے۔

²⁷ پر اوس اوہنوں آکھیا۔ پہلاں بچّیاں نُوں رَجّن دے کیوں جو بچّیاں دی روٹی لے کے کتُوریاں اگّے سُٹّنی نئیں چاہیدی۔

²⁸ اوس اوہنوں آکھیا۔ آں خُداوند پر کتُورے وی تے میز دے ہیٹھوں بچّیاں دا رہیاکھیا کھاندے نیں۔

²⁹ تَد اوس اوہنوں آکھیا ایس گلّ پِچّھے ٹُرجا۔ تیری دِھی وِچوں بدرُوح نِکل گئی اے۔

³⁰ تے گھر جا کے اوس ویکھیا پئی کُڑی مَنجی اُتّے لمّی پئی اے۔ تے بدرُوح نِکل گئی اے۔

یِسُوع اِک ڈورے تے تھتھے نُوں چَنگا کر دا اے

³¹ تے فیر اوہ صُور دِیاں حداں توں نِکلیا تے صَیدا دے راہ دِکَپُلِس دِیاں حداں دے وِچوں دی ہو کے گلِیل دے سمُندر نُوں آیا۔

³² تے لوکاں اِک بولے نُوں جیہدی جِیبھ تھتھلاندی سی۔ اوہدے کول لیا کے اوہدی مِنّت کِیتی پئی اوہ اوہدے اُتّے ہتّھ رکھّے۔

³³ تے اوہ اوہنوں بِھیڑ توں وکھرا لے گیا۔ تے اپنیاں اُنگلیاں اوہدے کنّاں وِچ دِتّیاں۔ تے تُھک کے اوہدی جِیبھ نُوں چُھوئیا۔

³⁴ تے اسمان ولّ ویکھ کے ہَوکا بھریا۔ تے اوہنوں آکھیا۔ اِفّتّح یعنی کُھل جا۔

³⁵ تے اوہدے کنّ کُھل گئے تے اوہدی جِیبھ دی گنڈھ کُھل گئی تے اوہ صاف بولن لگّا۔

³⁶ تے اوس اوہناں نُوں تاکِید کِیتی پئی کِسے نُوں ناں دسنا۔ پر جِنّی اوس اوہناں نُوں تاکِید کِیتی اوناں ای سگوں اوہ اوس گلّ نُوں ہور وی بُہت مشہُور کر دے رہے۔

³⁷ تے لوکاں بڑے حَیران ہو کے آکھیا۔ ایس سبھ کُجھ چَنگا کِیتا اے۔ پئی بولیاں نُوں سُنن دی تے گُونگیاں نُوں بولن دی طاقت دیندا اے۔