متّی 24 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

یِسُوع یرُوشلِیم دی بربادی ولّوں دسدا اے

¹ تے یِسُوع ہیکلوں نِکل کے لگا جاندا سی تے شاگِرد اوہدے کول آئے پئی ہیکل دِیاں عمارتاں اوہنوں دسن۔

² پر اوس اوہناں نُوں ایہہ جواب دِتّا۔ تُسی ایہہ سارِیاں شیواں نئیں ویکھدے؟ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں ایتھے پتّھر دے اُتّے پتّھر چھڈیا نئیں جاناں جیہڑا ڈیگیا نا جائے گا۔

مُصِیبتاں تے اذیتاں

³ تے جد اوہ زَیتُوناں دے پہاڑ اُتّے بَیٹھا ہویا سی اوہدے شاگِرداں وَکھریاں ہو کے اوہدے کولوں پُچھیا۔ سانُوں دس ایہہ گلّاں کدوں ہون گِیاں؟ تے تیرے آؤن دا تے ایس زمانے دے مُک جان دا کِیہ نِشان اے؟

⁴ تے یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ پئی ویکھو تُہانوں کوئی گُمراہ نا کرے۔

⁵ کیوں جو بتھیرے میرے ناں اُتّے ایہہ آکھدے ہوئے آؤن گے پئی ”مَیں مسِیح آں۔“ تے بتھیریاں نُوں گُمراہ کر دین گے۔

⁶ تے تُسی لڑائِیاں تے لڑائِیاں دِیاں افواواں سُنوں گے۔ خبردار کِتے گھابر نا جانا۔ کیوں جو ایہہ گلّاں تے ہونیاں ای نیں۔ پر اخِیر اجے نئیں اے۔

⁷ کیوں جو قوم قوم دے تے بادشاہی بادشاہی دے برخلاف اُٹھ کھلووے گی۔ تے تھاں تھاں کال تے بھونچال ہون گے۔

⁸ پر ایہہ سارِیاں شیواں مُصِیبتاں دا شُروع ای ہون گِیاں۔

⁹ تَد اوہ تُہانوں دُکھ دین لئی پھڑوا دین گے تے تُہانوں مار سُٹّن گے تے میرے ناں دے سبّب سارِیاں قوماں تُہاڈے نال وَیر رکھن گِیاں۔

¹⁰ تے اوس ویلے بتھیرے ٹھوکر کھا جان گے۔ تے اِک دُوجے نُوں پھڑوا دین گے تے اِک دُوجے نال وَیر رکھن گے۔

¹¹ تے بُہت جُھوٹھے نبی اُٹھن گے تے بتھیریاں نُوں بد راہ کر دین گے۔

¹² تے بے دِینی وَدّھ جان نال بتھیریاں دی مُحبّت ٹھنڈی ہو جاوے گی۔

¹³ پر جیہڑا اخِیر توڑی قیم رہے گا سو ای نجات پائے گا۔

¹⁴ تے بادشاہی دی ایس خُوشخبری دی منادی ساری دُنیا وِچ کِیتی جائے گی۔ تاں جو سارِیاں قوماں نُوں گواہی ہوئے تَد اخِیر ہوئے گا۔

اُجاڑن والی گندی شے

¹⁵ سو جِس ویلے تُسی اوس اُجاڑن والی گندی شے نُوں جِہدی خبر دانی ایل نبی دِتّی اے پاک مکان وِچ کھلوتی ہوئی ویکھو گے (جو پڑھے سو سمجھ لَوے۔)

¹⁶ تَد اوہ جیہڑے یہُودیہ وِچ ہون پہاڑاں اُتّے بھج جان۔

¹⁷ جیہڑا کوٹھے اُتّے ہوئے اپنے گھر دا اسباب کڈھن واسطے ہیٹھاں نا اُترے۔

¹⁸ تے جیہڑا پَیلی وِچ ہوئے اپنے کپڑے لین نُوں پِچھّاں نا مُڑے۔

¹⁹ پر افسوس اوہناں اُتّے جیہڑیاں اوہناں دِناں وِچ جمّن والیاں تے جیہڑیاں دُدّھ چُنگھان والِیاں ہون گِیاں۔

²⁰ سو دُعا منگو پئی تُہاڈا بھجنا نا سِیال وِچ تے نا سبت دے دِن ہوئے۔

²¹ کیوں جو اوس ویلے ایڈی بھاری مُصِیبت ہوئے گی جیہڑی دُنیا دے مُڈھوں لے کے ہُن تِیکر نا ہوئی۔ تے نا کَدے ہوئے گی۔

²² تے جے اوہ دِن گھٹائے نا جاندے تے اِک جی وی نا بچدا پر چُنیاں ہویاں دی خاطر اوہ دِن گھٹائے جان گے۔

²³ اوس ویلے جے کوئی تُہانوں آکھے پئی ویکھو مسِیح ایتھے یا اوتھے وے تے سَچ نا مَنّو۔

²⁴ کیوں جو جُھوٹھے مسِیح تے جُھوٹھے پیغمبر اُٹھن گے۔ تے بھارے نِشان تے کراماتاں وکھان گے۔ اجیہے پئی جے ہو سکے تے اوہ چُنیاں ہویاں نُوں وی گُمراہ کر لین۔

²⁵ ویکھو مَیں تُہانوں اگیترے دس دِتّا اے۔

²⁶ ایس لئی جے تُہانوں آکھن پئی ویکھو اوہ بیابان وِچ اے تے باہر نا جانا۔ جے آکھن ویکھو اندرلیاں کوٹھڑِیاں وِچ اے تے نا مَنّو۔

²⁷ کیوں جو جیویں بِجلی چڑھدیوں نِکل کے لہندے تِیکر لِشک مار دی اے اونویں ای اِبنِ آدم دا آؤنا ہوئے گا۔

²⁸ جِتّھے کِتّھے مُردار اے اوتھے ای گِرجھاں اکٹّھیاں ہون گِیاں۔

اِبنِ آدم دا آنا

²⁹ تے اوہناں دِناں دی مُصِیبت دے پِچّھوں جھٹ سُورج ہنیرا ہو جائے گا۔ تے چَنّ اپنا چانن نئیں دیوے گا تے تارے اسمانوں ڈِگّ پَین گے۔ تے اسمان دِیاں قُوّتاں ہلائِیاں جان گِیاں۔

³⁰ تے اوس ویلے اِبنِ آدم دا نِشان اسمان اُتّے نظر آوے گا تے تَد زمین دے سارے گھرانے پِٹن گے تے اِبنِ آدم نُوں قُدرت تے بڑے جلال نال اسمان دیاں بدّلاں اُتّے آؤندیاں ویکھین گے۔

³¹ تے تُرہی دی بڑی اواز نال اوہ اپنے فرِشتیاں نُوں گھلّے گا تے اوہ اوہدیاں چُنیاں ہویاں نُوں اسمان دے ایس سِرے توں لے کے اوس سِرے تِیکر چَوہاں گُٹّھاں توں اکٹّھے کرن گے۔

ہنجیر دے بُوٹے توں سبق

³² ہُن ہنجیر دے رُکھّ توں تمثِیل سِکھّو پئی جد اوہدی ٹہنی نرم ہوندی اے تے پَتّر پُھٹدے نیں تُسی جان لَیندے ہو پئی گرمی دی بہار نیڑے اے۔

³³ ایسے طرح جد تُسی ایہہ سبھ کُجھ ویکھو تَد جان لوؤ پئی اوہ نیڑے سگوں بُوہے اُتّے اے۔

³⁴ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی ایہہ پِیڑھی گُذر نئیں جائے گی۔ جد تِیکر ایہہ سبھو کُجھ نا ہو جائے۔

³⁵ اسمان تے زمین ٹل جان گے پر میرِیاں گلّاں کدی نا ٹلن گِیاں۔

اوس دِن تے ویلے بارے کوئی نئیں جان دا

³⁶ پر اوس دِن تے اوس گھڑی نُوں باپ دے سِوا کوئی نئیں جاندا نا اسماناں دے فرِشتے تے نا پُتر۔

³⁷ پر جیویں نُوح دے دِن سن اوسے طرح اِبنِ آدم دا آؤنا ہوئے گا۔

³⁸ کیوں جو جیویں اوہناں دِناں وِچ جھکھڑ توں اگّے لوک کھاندے پِیندے تے ویاہ کر دے تے کراندے سن اوس دِن تِیکر پئی نُوح بیڑی اُتّے چڑھ گیا۔

³⁹ تے اوہناں نُوں خبر نا ہوئی جد تِیکر جھکھڑ آ کے اوہناں سبھناں نُوں روہڑ کے نا لے گیا۔ ایسے طرح اِبنِ آدم دا آؤنا ہوئے گا۔

⁴⁰ اوس ویلے دو جَنے پَیلی وِچ ہون گے اِک پھڑیا تے دُوجا چھڈیا جائے گا۔

⁴¹ دو زنانِیاں چکّی پِیہندیاں ہون گِیاں۔ اِک پَھڑی تے دُوجی چھڈی جائے گی۔

⁴² ایس لئی جاگدے رہو پئی تُسی نئیں جان دے پئی تُہاڈا خُداوند کیہڑے دِن آؤندا اے۔

⁴³ پر ایہہ جانو پئی جے گھر دے مالک نُوں خبر ہوندی پئی چور کیہڑے پَہر آوے گا۔ تے جاگدا رہندا تے اپنے گھر نُوں سَنّھ لگّن نا دیندا۔

⁴⁴ ایس کر کے تُسی وی تیار رہو۔ کیوں جو جِس گھڑی تُہانوں کوئی چِت چیتا نا ہوئے اوس گھڑی اِبنِ آدم آوے گا۔

دیانتدار یا بددیانت نوکر

⁴⁵ فیر اوہ وفادار تے سیانا نوکر کیہڑا اے پئی جِہنُوں اوہدے مالک اپنے سارے سیوا کرن والیاں اُتّے مُختِیار کِیتا پئی ویلے سر اوہناں نُوں رست دیوے؟

⁴⁶ دھنّ اے اوہ نوکر جِہنُوں اوہدا مالک جد آوے اجیہا ای کر دیاں ویکھے۔

⁴⁷ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں اوہ اوہنوں اپنے سبھ مال اُتّے مُختِیار کر دے گا۔

⁴⁸ پر جے اوہ خراب نوکر اپنے دِل وِچ آکھے پئی میرا مالک چِر لاندا اے۔

⁴⁹ تے اپنے نال دیاں نَوکراں نُوں مارن لگّے تے شرابیاں نال کھائے پئے۔

⁵⁰ تاں اوس نوکر دا مالک اجیہے دِن آوے گا جد اوہنوں اوہدی اُڈِیک نئیں اے۔ تے اجیہی گھڑی پئی اوہ نا جانے۔

⁵¹ تے اوہنوں دو ٹوٹے کر دے گا۔ تے اوہدا حِصّہ مکّاراں نال ٹھیراوے گا اوتھے رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔