متّی 18 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

ساریاں نالوں وَڈیرا کون اے

¹ اوسے گھڑی شاگِرد یِسُوع کول آ کے آکھن لگّے پئی اسمان دی بادشاہی وِچ ساریاں نالوں وَڈیرا کون اے۔

² تَد اوس اِک مُنڈا سدّیا تے اوہنوں اوہناں دے وِچکار کھلا کِیتا۔

³ تے آکھیا مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جے تُسی نا مُڑو تے بچّیاں وانگُوں نا بنو تُسی اسمان دی بادشاہی وِچ کدی نا وڑو گے۔

⁴ سو جیہڑا کوئی اپنے آپ نُوں ایس بال وانگُوں نِیویاں کرے سو ای اسمان دی بادشاہی وِچ وَڈیرا اے۔

⁵ تے جیہڑا کوئی ایہو جیہے بال نُوں میرے ناں دے سبّب کر کے قبول کرے سو مَینُوں قبول کر دا اے۔

گُناہ تُوں پرکھ

⁶ پر جیہڑا کوئی ایہناں نِکّیاں وِچوں جیہڑے میرے اُتّے اِیمان لیاؤندے نیں۔ اِک نُوں ٹھوکر لائے۔ اوس شخص دے لئی چَنگا ایہو اے پئی چکّی دا پُڑ اوہدے گلّ وِچ بَدّھا جائے تے اوہ سمُندر دے ڈُونگھے تھاں ڈوبیا جاوے۔

⁷ افسوس دُنیا اُتّے ٹھوکراں دے سبّب۔ ٹھوکراں دا لگناں تے ضرُور اے پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں ٹھوکر لگدی اے۔

⁸ تے جے تیرا ہتّھ یا تیرا پَیر تینُوں ٹھوکر لائے اوہنوں وَڈّھ کے اپنے کولوں سُٹ دے۔ ٹُنڈیاں یا لَنگیاں ہو کے زِندگی وِچ داخل ہونا تیرے لئی ایس نالوں چَنگا اے پئی تُوں دو ہتّھ یا دو پَیر ہوندیاں ہمیشہ دی اَگ وِچ سُٹّیا جاویں۔

⁹ تے جے تیری اَکھ تینُوں ٹھوکر لائے اوہنوں کڈھ کے اپنے کولوں سُٹ دے۔ کانیاں ہو کے زِندگی وِچ داخل ہونا تیرے لئی ایس نالوں چَنگا اے پئی دو اَکھّیاں ہوندیاں تُوں اَگ دے دوزخ وِچ سُٹّیا جاویں۔

گواچی ہوئی بِھیڑ دی تمثِیل

¹⁰ خبردار ایہناں نِکّیاں وِچوں کِسے نُوں ماڑا نا جانو۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی اوہناں دے فرِشتے اسماناں وِچ ہمیشہ میرے باپ دا مُنھ جیہڑا اسماناں وِچ اے ویکھدے نیں۔

¹¹ [کیوں جو اِبنِ آدم گواچے ہویاں نُوں لَبّھن تے بچان آیا اے۔]

¹² تُسی کِیہ سمجھدے اوہ جے کر کِسے بندے دِیاں سَو بھیڈاں ہون تے اوہناں وِچوں اِک گواچ جاوے اوہ اوہناں نڑنّویاں نُوں چھڈ کے تے پہاڑاں اُتّے جا کے اوس گواچی ہوئی نُوں نا لَبھّے گا؟

¹³ تے جے کر اجیہا ہوئے پئی اوہ اوہنوں لَبّھ لیاوے مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی اوسے دے لئی اوہ بوہتا خُوش ہوندا اے۔ اوہناں نڑنّویاں نالوں جیہڑیاں گواچیاں نئیں سن۔

¹⁴ ایسے طرح تُہاڈے باپ دی جیہڑا اسماناں اُتّے اے مرضی نئیں اے پئی ایہناں نِکّیاں وِچوں اِک وی برباد ہوئے۔

جدوں کوئی گُناہ کرے

¹⁵ تے جے تیرا بھرا تیرا گُناہ کرے تُوں جا اوہدے نال ہو کے اوہنوں وَکھریاں سمجھا۔ جے کر اوہ تیری سُنے تے تُوں اپنے بھرا نُوں کھٹ لیا۔

¹⁶ پر جے کر اوہ تیری نا سُنے تے اپنے نال ہور اِک یا دو لے تاں جو دو یا تِنّ گواہاں دے مُنھوں ہر اِک گلّ ثبُوت ہو جائے۔

¹⁷ تے جے کر اوہ اوہناں دی گلّ نا مَنّے تے کلِیسیا نُوں آکھ۔ پر جے کلِیسیا دی وی نا مَنّے تے اوہ تیرے لئی اجیہا ہوئے جِہیا کوئی غیر قوم یا محصُولیا۔

¹⁸ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جو کُجھ تُسی زمین اُتّے بَنّھو گے سو اسمان وِچ بَدّھا جائے گا۔ تاں جو کُجھ تُسی زمین اُتّے کھولو گے سو اسمان وِچ کھولیا جائے گا۔

¹⁹ فیر مَیں تُہانوں آکھنا آں جے تُہاڈے وِچوں زمین اُتّے دو کِسے کمّ واسطے رَل کے دُعا منگن گے اوہ میرے باپ ولّوں جیہڑا اسماناں وِچ اے اوہناں دے لئی کِیتا جائے گا۔

²⁰ کیوں جو جِتّھے دو یا تِنّ میرے ناں اُتّے اکٹّھے نیں اوتھے مَیں اوہناں دے وِچ آں۔

مُعاف نا کرن والے نوکر دی تمثِیل

²¹ تَد پطرس نیں کول آن کے اوہنوں آکھیا خُداوندا میرا بھرا کِنی واری میری تقصِیر کر دا جاوے تے مَیں اوہنوں مُعاف کراں؟ سَتّ واری تِیکر؟

²² یِسُوع اوہنوں آکھیا مَیں سَتّ واری تِیکر نئیں آکھدا پر ستہراں دی سَتّ واری تِیکر۔

²³ کیوں جو اسمان دی بادشاہی اِک بادشاہ وانگُوں اے جیہڑا اپنے نَوکراں توں لیکھا لینا چاہندا سی۔

²⁴ جد لیکھا لین لگّا اِک نُوں اوہدے کول لے آندا جیہڑا دَس ہزار توڑیاں دا قرضئی سی۔

²⁵ پر دین نُوں اوہدے پلّے کُجھ نئیں سی۔ اوہدے مالک حُکم دِتّا پئی اوہ تے اوہدی بیوی تے اوہدے بال بچّے تے سبھ جو کُجھ اوہدا ہوئے ویچیا جائے تے قرض بھر لیا جائے۔

²⁶ تَد اوس نوکر نے پَیرِیں پَے کے مَتّھا ٹیکیا تے آکھیا خُداوندا مَینُوں مُہلت دے تے مَیں تیرا سبھ کُجھ بھر دیاں گا۔

²⁷ اوس نوکر دے مالک نُوں رَحم آیا تے اوس اوہنوں چھڈ دِتّا تے قرض وی اوہنوں بخش دِتّا۔

²⁸ پر جد اوہ نوکر باہر نِکلیا تے اوہدے نال دیاں نَوکراں وِچوں اِک اوہنوں لَبّھ پیا جیہڑا اوہدا سَو دینار دا قرضدار سی۔ اوس اوہنوں پھڑ کے اوہدا سَنگھ گُھٹیا تے آکھیا دے جو تُوں میرا دینا اے۔

²⁹ تَد اوہدے نال دے نوکر پَیرِیں پَے کے اوہدی مِنّت کِیتی پئی مَینُوں مُہلت دے مَیں تیرا قرض دیاں گا۔

³⁰ پر اوس نا مَنّیا سگوں جا کے اوہنوں قید وِچ پا دِتّا جد تِیکر اوہ قرض نا لاہ دے۔

³¹ سو جد اوہدے نال دیاں نَوکراں ایہہ حال ویکھیا تَد اوہناں بڑا غم کھادا تے جا کے اپنے مالک اگّے ساری حِقیقت دسی۔

³² تَد اوہدے مالک اوہنوں اپنے کول سَدّ کے آکھیا اَے شرِیر نوکر مَیں تینُوں اوہ قرض سارا چھڈ دِتّا۔ جد تُوں میری مِنّت کِیتی۔

³³ ایہہ تینُوں نئیں سی چاہیدا پئی جیویں مَیں تیرے اُتّے رَحم کِیتا اینج ای تُوں وی اپنے نال دے نوکر اُتّے رَحم کر دا؟

³⁴ سو اوہدے مالک غُصّے ہو کے اوہنوں دُکھ دین والیاں دے حوالے کِیتا جِنّاں چِر اوہ سارا قرض بھر نا دے۔

³⁵ ایسے طرح میرا اسمانی باپ تُہاڈے نال وی کرے گا۔ جے تُسی سبھ اپنے اپنے بھراواں نُوں اپنے دِلوں مُعاف نا کرو۔