لُوقا 17 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

گُناہ

¹ فیر اوہنے اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا ایہہ نئیں ہوسکدا پئی ٹھوکراں نا لگّن۔ پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اوہ لگ دِیاں نیں۔

² جے چکّی دا پُڑ اوہدے گل پایا جاندا تے اوہ سمُندر وِچ سُٹّیا جاندا تے اوہدے لئی ایس نالوں چَنگا سی پئی اوہ ایہناں نِکّیاں وِچوں اِک نُوں ٹھوکر کھوائے۔

³ خبردار رہو۔ جے تیرا بھرا گُناہ کرے اوہنوں سمجھا دے۔ تے جے تَوبہ کرے اوہنوں مُعاف کر۔

⁴ تے جے اِک دِن وِچ سَتّ واری اوہ تیرا گُناہ کرے تے سَتّے واری تیرے کول مُڑ آ کے آکھے مَیں تَوبہ کرناں آں تے اوہنوں مُعاف کر۔

اِیمان

⁵ تے رسُولاں خُداوند نُوں آکھیا ساڈا اِیمان وَدّھا۔

⁶ خُداوند آکھیا۔ جے تُہاڈے وِچ رائی دے دانے جِنّاں اِیمان ہوندا۔ تے جے تُسی ایس تُوت دے بُوٹے نُوں آکھدے۔ پئی جڑوں پُٹیا جا تے سمُندر دے وِچ جا لگ۔ تے اوہ تُہاڈے آکھے لگدا۔

نوکر دا فرض

⁷ تے تُہاڈے وِچوں کون اے۔ جِہدا نوکر ہَل واہ کے تے اِجّڑ چار کے پَیلیوں آوے۔ تے آوندے نُوں ایہہ آکھے۔ پئی چھیتی نال آ تے کھان لئی بَہہ جا؟

⁸ سگوں اوہنوں ایہہ نا آکھے گا۔ پئی میرے لئی پکا۔ تے جد تِیکر کھا پی نا لواں۔ لکّ بَنّھ کے میری سیوا کر۔ تے ایہہ کمّ مُکا کے مگروں تُوں وی کھا پی لَویں۔

⁹ اوہ اوس نوکر دا احسان مَندا اے۔ پئی اوس اوہدا حُکم مَنّیا؟

¹⁰ ایسے طرح تُسی وی حُکم نُوں مَن کے آکھو۔ پئی اسی نکمّے نوکر آں۔ جو کُجھ ساڈے اُتّے فرض سی۔ سو ای کِیتا اے۔

یِسُوع دَس بندیاں نُوں چَنگا کر دا اے

¹¹ تے اجیہا ہویا پئی یرُوشلِیم نُوں جاندِیاں ہویاں اوہ سامریہ تے گلِیل دے وِچوں دی لنگھیا۔

¹² تے اِک پِنڈ وِچ وڑدیاں سار دَس کوڑھے اوہنوں مِلے جیہڑے دُراڈے کھلوتے رہے۔

¹³ تے اوہناں اُچّی اُچّی آکھیا۔ اَے یِسُوع اَے مالک ساڈے اُتّے رَحم کر۔

¹⁴ تے اوس ویکھ کے اوہناں نُوں آکھیا۔ جاؤ جا کے اپنا آپ کاہِناں نُوں وکھاؤ۔ تے اجیہا ہویا پئی اوہ جاندے ہوئے پاک صاف ہوگئے۔

¹⁵ تے اوہناں وِچوں جد اِک نُوں معلُوم ہویا۔ پئی مَیں ولّ ہوگیا آں تَد بڑی اواز نال خُدا دی وڈیائی کر دا ہویا مُڑیا۔

¹⁶ تے یِسُوع دے پیراں اُتّے مُنھ پرنے ڈِگّ کے اوہدا شُکر کِیتا۔ تے اوہ بندہ سامری سی۔

¹⁷ یِسُوع جواب وِچ آکھیا۔ دَسے پاک صاف نا ہوئے۔ فیر اوہ نَو کِتّھے نیں؟

¹⁸ ایس اوپرے بندے باہجوں ہور نا ٹکّرے جیہڑے مُڑ کے خُدا دی وڈیائی کر دے؟

¹⁹ تے اوہنوں آکھیا اُٹھ کے ٹُر جا تیرے اِیمان تینُوں بچایا اے۔

خُدا دی بادشاہی دا آؤنا

²⁰ تے جد فرِیسیاں اوہنوں پُچھیا پئی خُدا دی بادشاہی کدوں آوے گی۔ اوس جواب دے کے اوہناں نُوں آکھیا۔ خُدا دی بادشاہی وکھائی دے کے نئیں آؤندی۔

²¹ تے نا لوک آکھن گے پئی ویکھ ایتھے اے یا اوتھے اے۔ کیوں جو ویکھو خُدا دی بادشاہی تُہاڈے وِچ ای اے۔

²² تے اوس شاگِرداں نُوں آکھیا۔ اوہ دِن آؤندا اے۔ جد تُسی چاہ کرو گے۔ پئی اِبنِ آدم دے دِناں وِچوں اِک نُوں ویکھو تے نا ویکھو گے۔

²³ تے لوک تُہانوں آکھن گے۔ ویکھو اوتھے اے یا ویکھو ایتھے اے تُسی نا جائیو۔ تے اوہناں دے مگر نا ٹُرئیو۔

²⁴ کیوں جو جیویں بِجلی اپنا لشکارا اسمان دے ہیٹھ اِک پاسیوں لشکا کے دُوجے پاسے توڑی پاندی اے۔ اوسے طرح اِبنِ آدم اپنے دِن وِچ ہوئے گا۔

²⁵ پر پہلاں اوہنوں ضرُور اے۔ پئی بڑے دُکھ سہے تے ایس زمانہ دے لوکاں توں ردّیا جائے۔

²⁶ تے جیویں نُوح دے دِنیں ہویا سی اوسے طرح اِبنِ آدم دے دِناں وِچ وی ہوئے گا۔

²⁷ لوک کھاندے پِیندے ویاہ کر دے تے ویاہے جاندے سن۔ اوس دِن تِیکر جد نُوح بیڑی اُتّے چڑھیا۔ تے طوفان ساریاں دا ناس کِیتا۔

²⁸ جیویں لُوط دے دِنیں ہویا سی پئی لوک کھاندے پِیندے لین دین کر دے رُکھّ لاندے تے گھر بناندے سن۔

²⁹ پر جِس دِن لُوط سدُوموں نِکلیا۔ اَگ تے گندھک اسمانوں وَسّی تے ساریاں دا ناس کِیتا۔

³⁰ جِس دِن اِبنِ آدم ظاہر کِیتا جاندا اے۔ ایسے طرح ہوئے گا۔

³¹ اوس دِن اوہ جیہڑا کوٹھے اُتّے ہوئے تے اوہدا سامان گھر وِچ ہوئے اوہدے چُکن نُوں ہیٹھاں نا اُترے۔ تے ایسے طرح جیہڑا پَیلی وِچ اے پِچھّاں نا مُڑے۔

³² لُوط دی بیوی نُوں یاد کرو۔

³³ جِس کِسے دی اپنی جان بچان دی مُراد ہوئے۔ اوہ اوہنوں گوائے گا تے جیہڑا اوہنوں گوائے سو اوہنوں جِیوندا رکھّے گا۔

³⁴ مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی اوس رات اِک مَنجی اُتّے دو بندے ہون گے۔ اِک لے لیا جاوے گا۔ تے دُوجا چھڈیا جاوے گا۔

³⁵ تے دو زنانِیاں اکٹّھیاں چکّی پِینہدیاں ہون گِیاں۔ اِک لئی جاوے گی۔ تے دُوجی چھڈی جاوے گی۔

³⁶ [دو بندے پَیلِیاں وِچ ہون گے۔ اِک لے لیا جائے گا تے اِک چھڈ دِتّا جائے گا۔]

³⁷ تَد اوہناں اوہنوں جواب دِتّا۔ اَے خُداوند کِتّھے؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا جِتّھے مُردار اے۔ اوتھے گِرجھاں وی اکٹّھیاں ہون گِئیاں۔