لُوقا 16 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

جاچ پرکھ کرن والا مُختِیار

¹ تے اوس شاگِرداں نُوں وی آکھیا پئی اِک دَولت مند بندہ سی جِہدا اِک مُختِیار سی تے لوکاں اوہدے کول اوہدا گِلہ کِیتا۔ پئی ایہہ تیرا مال اُڈاؤندا اے۔

² تَد اوس اوہنوں سَدّ کے آکھیا۔ ایہہ کِیہ اے۔ جو مَیں تیرے حق وِچ سُننا آں؟ اپنی مُختیاری دا حِساب دے۔ کیوں جو تُوں اگّے نُوں مُختِیار نئیں رہ سکدا۔

³ اوس مُختِیار اپنے جی وِچ آکھیا۔ مَیں کِیہ کراں؟ کیوں جو میرا مالک مُختیاری مَیتھوں کھو لَیندا اے۔ اودھر کَہی مَیتھوں ماری نئیں جاندی تے منگدیاں شرم آؤندی اے۔

⁴ مَیں جان گیا۔ پئی کِیہ کراں گا تاں جو جِس ویلے مُختیارِیوں ہٹایا جاواں لوک مَینُوں اپنے گھراں وِچ جگہ دین۔

⁵ تَد اپنے مالک دے قرضئِیاں نُوں اِک اِک کر کے اپنے کول سدّیا تے پہلے کولوں پُچھیا۔ پئی تُوں میرے مالک دا کِنّاں دینا اے؟

⁶ اوہ آکھن لگّا سَو کُپّے تیل۔ تَد اوس اوہنوں آکھیا اپنا کھاتہ لے کے بَہہ کے چھیتی پنجاہ لِکھ دے۔

⁷ فیر دُوجے نُوں آکھیا۔ تُوں کِنّاں دینا اے؟ اوس آکھیا۔ سَو مَن کنک۔ اوس اوہنوں آکھیا اپنا کھاتہ لے تے اَسّی لِکھ دے۔

⁸ تے مالک نیں بے اِیمان مُختِیار دی وڈیائی کِیتی۔ پئی اوہنے ہُشیاری کِیتی۔ کیوں جو ایس جہان دے فرزند اپنے ساتھِیاں نال کمّاں وِچ نُور دے فرزنداں نالوں وَدّھ ہُشیار نیں۔

⁹ تے مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی بُرائی دی دَولت دے وسیلے اپنے لئی دوست بناؤ تاں جو جِس ویلے ایہہ مُک جائے گی تدوں اوہ ہمیشہ دے ڈیریاں وِچ تُہانوں جگہ دین۔

¹⁰ جیہڑا ساریاں نالوں نِکّیاں گلّاں وِچ وفادار اے اوہ بُہتے وِچ وی وفادار اے تے جیہڑا ساریاں نالوں نِکّیاں گلّاں وِچ بے اِیمان اے۔ اوہ بُہتے وِچ وی بے اِیمان اے۔

¹¹ سو جے تُسی جُھوٹھی دَولت وِچ وفادار نا ہوئے۔ تے سَچّی دَولت تُہانوں کون سونپے گا؟

¹² تے جے تُسی پرائے دے مال وِچ وفادار نا ہوئے تے تُہاڈا اپنا ای مال تُہانوں کون دیوے گا؟

¹³ کوئی نوکر دو مالکاں دی خِدمت نئیں کر سکدا۔ ایس لئی پئی اوہ اِک نال وَیر رکھّے گا تے دُوجے نال مُحبّت یا اِک نال مِلیا رہے گا۔ تے دُوجے نُوں کُجھ نا سمجھے گا تُسی خُدا دی تے دَولت دوہاں دی خِدمت نئیں کر سکدے ہو۔

یِسُوع دے کُج اکھان

¹⁴ تے فریسی جیہڑے رُپئیاں دے لالچی سن اوہناں سارِیاں گلّاں نُوں سُن کے اوہدے اُتّے مخَول کرن لگّے۔

¹⁵ تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا تُسی اوہ لوک ہو۔ جیہڑے بندیاں اگّے اپنے آپ نُوں نیک بناندے ہو۔ پر خُدا تُہاڈے دِلاں دِیاں جان دا اے۔ کیوں جو جیہڑی شے بندیاں دی سمجھ وِچ قدر والی اے۔ سو خُدا دے اگّے کرہتی اے۔

¹⁶ توریت تے نبی یُوحنّا تائیں سن اوس ویلے توں خُدا دی بادشاہی دی خُوش خبری دِتّی جاندی اے۔ تے ہر اِک زور مار کے اوہدے وِچ وڑ دا اے۔

¹⁷ پر اسمان تے زمین دا ٹل جانا توریت دے اِک شوشے دے مِٹ جان نالوں سوکھا اے۔

¹⁸ جیہڑا وی اپنی بیوی نُوں چھڈ کے دُوجی نال ویاہ کرے۔ اوہ زنا کر دا اے۔ تے جیہڑا چھڈی ہوئی زنانی نُوں ویاہے اوہ زنا کر دا اے۔

دَولت مند بندہ تے لعزر

¹⁹ اِک دَولت مند بندہ سی جیہڑا لال رنگ دے تے چنگے سُوتی کپڑے پاندا تے روز شان شوکت نال عَیش کر دا سی۔

²⁰ تے لعزر ناں دا اِک غرِیب بندہ پھوڑیاں دا بھریا ہویا اوہدے بُوہے اُتّے رکھیا جاندا سی۔

²¹ تے اوہدی چاہ سی پئی مَیں اوہناں بھوریاں نال اپنا ڈِھڈ بھراں جیہڑے دَولت مند دے میز اوتھوں ڈِگّدے نیں۔ سگوں کُتّے وی آ کے اوہدے پھوڑیاں نُوں چَٹدے سن۔

²² تے اِنج ہویا پئی اوہ غرِیب مر گیا۔ تے فرِشتیاں اوہنوں ابرہام دی کُچھّڑ وِچ لے جا رکھیا۔ تے دَولت مند وی مویا تے دَبّیا گیا۔

²³ تے پاتال وِچ ڈاڈھے عذاب وِچ پَے کے اوس اَکھّیاں چُکیاں۔ تے ابرہام نُوں دُوروں ویکھیا تے اوہدی کُچھّڑ لعزر نُوں۔

²⁴ تے اوس اواز مار کے آکھیا۔ اَے پئیو ابرہام میرے اُتّے رَحم کر تے لعزر نُوں گھل پئی اپنی اُنگلی دا پوٹا پانی نال بھیوں کے میری جِیبھ ٹھنڈی کرے کیوں جو مَیں ایس اَگ وِچ تڑپنا آں۔

²⁵ تَد ابرہام آکھیا پُتر یاد کر پئی جِیوندیاں جی تینُوں چَنگیاں شیواں مِلیاں تے ایسے طرح لعزر نُوں مَندِیاں شیواں مِلیاں سو ہُن اوہنوں ایتھے تسلّی مِلدی اے تے تُوں تڑپنا ایں۔

²⁶ تے ایہناں سارِیاں گلّاں دے بِناں ساڈے تُہاڈے وِچ اِک وڈّی کھڈ پئی ہوئی اے پئی اوہ جیہڑے ایتھوں تُہاڈے ولّ لنگھناں چاہن اوہ نا لنگھ سکن۔ تے نا اودھروں کوئی ساڈے ولّ اُراں آوے۔

²⁷ تَد اوس آکھیا فیر اَے باپ میری مِنّت اے۔ پئی تُوں اوہنوں میرے پئیو دے گھر گھل۔

²⁸ کیوں جو میرے پنج بھرا نیں۔ تاں جو اوہناں دے اگّے اوہ گواہی دیوے۔ اجیہا نا ہوئے پئی اوہ وی ایس عذاب والے تھاں وِچ آؤن۔

²⁹ ابرہام اوہنوں آکھیا اوہناں کول مُوسیٰ تے بنی نیں۔ سو اوہ اوہناں دی سُنن۔

³⁰ اوس آکھیا نئیں اَے باپ ابرہام سگوں جے کوئی مُردیاں وِچوں اوہناں دے کول جائے تے اوہ تَوبہ کرن گے۔

³¹ اوس اوہنوں آکھیا۔ جے مُوسیٰ تے نبیاں دی نئیں سُندے۔ تے بھانویں مُردیاں وِچوں کوئی جی وی اُٹھے۔ اوہ نا مَنّن گے۔