لُوقا 15 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

گواچی ہوئی بھیڈ

¹ تَد سارے محصُولئے تے گُنہگار لوک اوہدی سُنن لئی اوہدے نیڑے آوندے سن۔

² تے فریسی تے فقِیہ بُڑبُڑ کر کے آکھن لگّے پئی ایہہ بندہ گُناہِیاں نُوں قبولدا تے اوہناں نال کھاندا اے۔

³ تَد اوس اوہناں نُوں ایہہ تمثِیل سُنائی۔

⁴ پئی تُہاڈے وِچوں کیہڑا بندہ اے۔ جِہدِیاں سَو بھیڈاں ہون تے اوہناں وِچوں اِک گواچ جائے۔ تے اوہ نڑنّویاں نُوں اُجاڑ وِچ چھڈ کے اوس گواچی ہوئی دے مگر نا جائے جد تِیکر نا لَبھّے۔

⁵ تے لَبّھ کے خُوشی نال اپنے موڈھیاں اُتّے رکھ نا لَئے۔

⁶ تے جد گھر اَپڑے دوستاں تے گوانڈِھیاں نُوں سَدّ کے اوہناں نُوں نا آکھے پئی میرے نال خُوشی کرو۔ کیوں جو مَیں اپنی گواچی ہوئی بھیڈ لَبّھی۔

⁷ مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی ایسے طرح اسمان وِچ اِک تَوبہ کرن والے گُنہگار دے سبّب نڑنّویاں نیکاں نالوں جِنہاں نُوں تَوبہ دی لوڑ نئیں اے۔ وَدّھ خُوشی ہوئے گی۔

گواچا ہویا سِکّہ

⁸ یا کیہڑی زنانی اے جَدے کول دَس دِرم ہون جے اوہدے کولوں اِک گواچ جائے تے اوہ دِیوا بال کے گھر نُوں نا ہُونجے۔ تے کوشش نال لَبھّدی نا رہے جِنّاں چِکر اوہنوں لَبّھ نا لیئے؟

⁹ تے جد لَبّھ لیئے سہیلیاں تے گوانڈِھیاں نُوں سَدّ کے نا آکھے پئی میرے نال خُوشی کرو۔ کیوں جو مَیں اپنا گواچیا دِرم لَبّھ لیا۔

¹⁰ ایسے طرح مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی خُدا دے فرِشتیاں دے اگّے اِک تَوبہ کرن والے گُنہگار دی بابت بُہت خُوشی ہوندی اے۔

گواچا ہویا پُتر

¹¹ فیر اوس آکھیا کِسے بندے دے دو پُتر سن۔

¹² اوہناں وِچوں نِکّے پئیو نُوں آکھیا۔ اَے ابّا! وِرثہ دا حِصّہ جیہڑا مَینُوں آؤندا اے۔ مَینُوں دے دے۔ اوس اپنا مال اوہناں نُوں ونڈ دِتّا۔

¹³ تے تھوڑے دِناں پِچّھوں نِکّے پُتر سبھو کُجھ اکٹّھیاں کِیتا تے دُوردراڈے دیس ٹُرگیا۔ تے اوتھے اپنا مال بدچلنی وِچ اُڈا دِتّا۔

¹⁴ تے جد اوہنے سارا خرچ کر لیا۔ تَد اوس دیس وِچ ڈاڈھا کال پیا۔ تے اوہنوں تُھڑ آؤن لگّی۔

¹⁵ تَد اوس مُلک دے کِسے واسی دے کول جا رہیا۔ تے اوس اوہنوں اپنیاں پَیلِیاں وِچ سُؤر چارن گھلّیا۔

¹⁶ تے اوہدا جی کر دا سی پئی مَیں اوہناں پَھلِیاں نال جیہڑیاں سُؤر کھاندے نیں اپنا ڈِھڈ بھراں تے کوئی اوہنوں کُجھ نئیں سی دیندا۔

¹⁷ تَد اوس ہوش وِچ آ کے آکھیا میرے پئیو دے کئیاں مزدُوراں نُوں لوڑ توں وَدّھ روٹِیاں مِل دِیاں نیں تے مَیں ایتھے بُھکھا پیا مرنا۔

¹⁸ مَیں اُٹھ کے اپنے پئیو کول جاواں گا۔ تے اوہنوں آکھاں گا۔ پئی اَے پئیو مَیں اسمان دا تے تیرا گُناہ کِیتا اے۔

¹⁹ تے ہُن مَیں ایس گلّ جوگا وی نئیں۔ پئی فیر تیرا پُتر اکھواواں۔ مَینُوں اپنے مزدُوراں وِچوں اِک جِہیا بنا۔

²⁰ تَد اُٹھ کے اوہ اپنے پئیو ولّ ٹُر پیا تے اوہ اجے دُراڈے ای سی۔ پئی اوہنوں ویکھ کے اوہدے پئیو نُوں ترس آیا۔ تے دَوڑ کے اوہنوں گل نال لایا تے مُنھ سِر چُمّیا۔

²¹ پُتر اوہنوں آکھیا اَے پئیو مَیں اسمان دا تے تیرا گُناہ کِیتا اے۔ تے ہُن مَیں ایس گلّ جو گا وی نئیں رہیا پئی فیر تیرا پُتر اکھواواں۔

²² پئیو اپنے ٹہلِیاں نُوں آکھیا چنگے توں چنگے کپڑے چھیتی کڈھ لیاؤ۔ تے اوہنوں پاؤ۔ تے اوہدی ہتّھِیں چھاپ تے پَیرِیں جُتّی پاؤ۔

²³ تے پلیا ہویا وَچّھا لیا کے حلال کرو پئی کھائیے تے خُوشی کریئے۔

²⁴ کیوں جو میرا ایہہ پُتر مر گیا سی۔ سو جی پیا اے اوہ گواچ گیا سی ہُن لَبّھ گیا اے۔ تَد اوہ خُوشی کرن لگّے۔

²⁵ تے اوہدا وَڈا پُتر باہر پَیلِیاں وِچ سی تے اوس گھر دے نیڑے آؤندیاں آؤندیاں گاؤن وجان تے نچّن دی اواز سُنی۔

²⁶ تَد اِک نوکر نُوں سَدّ کے پُچھیا۔ پئی ایہہ کِیہ پیا ہوندا اے؟

²⁷ اوس اوہنوں آکھیا پئی تیرا بھرا آیا اے تے تیرے پئیو پلے ہوئے وَچّھے نُوں حلال ایس لئی کِیتا اے۔ پئی اوہنوں بھلا چَنگا پایا۔

²⁸ پر اوہ رُسّ پیا تے اندر جان نُوں راضی نا ہویا۔ تَد اوہدا پئیو باہر آ کے اوہنوں منان لگّا۔

²⁹ اوس اپنے پئیو نُوں جواب دِتّا ویکھاں۔ اینے ورھیاں توں مَیں تیری سیوا کرنا واں کدی تیرے حُکموں باہر نئیں گیا پر تُوں کدی اِک لیلا وی مَینُوں نا دِتّا۔ پئی اپنے دوستاں نال خُوشی کراں۔

³⁰ تے جِس ویلے تیرا ایہہ پُتر آیا۔ جِس تیرا مال کنجرِیاں دے نال اُڈایا تے تُوں اوہدے لئی پلے ہوئے وَچّھے نُوں حلال کرایا۔

³¹ اوس اوہنوں آکھیا۔ پُتر تُوں سدا میرے نال ایں تے جو کُجھ میرا اے۔ سو تیرا اے۔

³² پر خُوش ہونا تے خُوشی کرنی چاہی دی سی۔ کیوں جو تیرا ایہہ بھرا مر گیا سی۔ ہُن جی پیا اے۔ اوہ گواچ گیا سی تے ہُن لَبّھ گیا اے۔