لُوقا 13 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

اپنے گُناہاں نُوں چھڈو نئیں تے مرو

¹ اوس ویلے کئی اِک اوتھے آئے سن جیہڑے اوہنوں اوہناں گلِیلِیاں دی بارے خبر دیندے سن جِنہاں دا خُون پِیلاطُس اوہناں دِیاں قُربانِیاں دے نال مِلایا سی۔

² تے اوس جواب دِتّا۔ تُسی کِیہ سمجھدے ہو۔ پئی ایہہ گلِیلی ساریاں گلِیلِیاں نالوں وَدّھ گُناہیں سن پئی اوہناں اِنج دُکھ پایا اے؟

³ مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی نئیں۔ پر جے تُسی تَوبہ نا کرو۔ تے تُسی سبھو ایسے طرح ہلاک ہوؤگے۔

⁴ یا اوہ اٹھاراں جِنہاں اُتّے شِیلوخ وِچ بُرج ڈِگّا تے اوہناں نُوں مار دِتّا تُسی سمجھدے اوہ۔ پئی یرُوشلِیم دے سارے رہن والیاں نالوں اوہ وَدّھ تقصِیری سن؟

⁵ مَیں تُہانوں آکھنا آں نئیں۔ پر جے تُسی تَوبہ نا کرو تے سبھو ایسے طرح ہلاک ہوؤگے۔

ہنجیر دے بے پَھل رُکھّ دی تمثِیل

⁶ تے اوس ایہہ تمثِیل آکھی پئی کِسے دے انگور دے باغ وِچ اِک ہنجیر دا رُکھّ لایا ہویا سی تے اوہ پَھل لَبّھن نُوں آیا۔ پر نا لَبھّا۔

⁷ تَد اوس مالی نُوں آکھیا ویکھ تِنّاں ورھیاں توں مَیں آ کے ایس انجِیر دے بُوٹے اُتّے پَھل لبّھنا آں پر نئیں لَبّھ دا۔ ایہنوں وَڈّھ سُٹ۔ ایہہ کاہِنُوں زمین نُوں وی روکے۔

⁸ اوس جواب دِتّا۔ اَے مالک! ایس سال وی اوہنوں رہن دے تاں جو مَیں اوہدے دوالے گوڈی کراں تے رُوڑی پاواں۔

⁹ تے جے اوہ اگّے نُوں پَھل دیوے تے خَیر۔ نئیں تے اوہنوں وَڈّھا چھڈیں۔

یِسُوع سبت دے دِن اِک مفلُوج زنانی نُوں شفا دیندا اے

¹⁰ تے سبت دے دِن اوہ عبادت خانے وِچ تعلِیم پیا دیندا سی۔

¹¹ تے ویکھو اِک زنانی سی جِہنُوں اٹھاراں ورھیاں توں کمزور کرن والی رُوح چمبڑی ہوئی سی تے اوہ کُبّی ہوگئی سی تے کِسے طرح نال اوہ سِدّھی نئیں سی ہو سکدی۔

¹² یِسُوع اوہنوں ویکھ کے کول سدّیا تے اوہنوں آکھیا۔ اَے بی بی تُوں اپنی کمزوریوں چُھٹ گئی ایں۔

¹³ تے اپنے ہتّھ اوہدے اُتّے رکھّے۔ تے اوسے ویلے اوہ سِدّھی ہوگئی۔ تے خُدا دی وڈیائی کرن لگّی۔

¹⁴ تَد عبادت خانے دا سردار ایس لئی پئی یِسُوع سبت دے دِن چَنگا کِیتا غُصّے ہو کے لوکاں نُوں آکھن لگّا۔ پئی چھ دِن نیں جِنہاں وِچ کمّ کرنا چاہیدا اے۔ سو اوہناں وِچ آ کے علاج کراؤ۔ نا سبت دے دِن۔

¹⁵ خُداوند نے اوہنوں جواب وِچ آکھیا۔ اَے مکّارو! تُہاڈے وِچوں ہر کوئی سبت دے دِن اپنے ڈھگّے یا کھوتے نُوں کُھرلیوں نئیں کھولدا تے پانی ڈاہن نُوں نئیں لے جاندا؟

¹⁶ ایس زنانی نُوں جیہڑی ابرہام دی دِھی اے جِہنُوں شیطان اٹھاراں ورھیاں توں بَنّھ رکھیا سی۔ اوہنوں سبت دے دِن ایس بند توں چھڈاؤنا نئیں سی چاہیدا؟

¹⁷ تے جد اوہ ایہہ گلّاں پیا کر دا سی۔ اوہدے سارے مخالف شرمندے ہوئے تے سارے لوک اوہناں جلال والیاں کمّاں دے سبّب جیہڑے اوس کِیتے خُوش سن۔

رائی دے دانے دی تمثِیل

¹⁸ اوس آکھیا خُدا دی بادشاہی کِدے وانگر اے؟ تے مَیں اوہنوں کِدے وانگر آکھاں؟

¹⁹ اوہ رائی دے دانے وانگر اے۔ جِہنُوں کِسے بندے لے کے باغ وِچ سُٹّیا تے اوہ وَدّھیا تے وَڈا رُکھّ بن گیا۔ تے اسمان دے پنچھیاں اوہدی ٹہنِیاں اُتّے آہلنے بنائے۔

خمیر دی تمثِیل

²⁰ فیر اوس آکھیا مَیں خُدا دی بادشاہی نُوں کِہدے وانگر آکھاں؟

²¹ اوہ خمیر وانگر اے۔ جِہنُوں اِک زنانی لے کے تِنّ ٹوپے آٹے وِچ مِلایا۔ ایتھوں تِیکر پئی اوہ سارا خمیر ہوگیا۔

بِھیڑا بُوہا

²² تے اوہ یرُوشلِیم دے سفر وِچ شہر شہر پِنڈ پِنڈ تعلِیم دیندا جاندا سی۔

²³ تَد اوہنوں کِسے آکھیا۔ اَے خُداوندا۔ کِیہ نجات پان والے تھوڑے نیں؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔

²⁴ دِلوں کوشش کرو۔ پئی بِھیڑے بُوہے توں وڑو۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھناں آں۔ پئی بتھیرے وڑنا چاہن گے پر وڑ نا سکن گے۔

²⁵ جدوں گھر دے مالک اُٹھ کے بُوہا مار لیا۔ تے تُسی باہر کھلو کے بُوہا کھڑکاندیاں ایہہ آکھن لگّو۔ پئی اَے خُداوندا۔ ساڈے لئی کھول دے۔ تے اوہ تُہانوں جواب دے گا۔ پئی مَیں تُہانوں نئیں جان دا پئی کِتّھوں دے ہو۔

²⁶ تَد تُسی آکھن لگّو گے۔ پئی اساں تے تیرے سامھنے کھادا پِیتا تے تُوں ساڈیاں بازاراں وِچ تعلِیم دِتّی۔

²⁷ پر اوہ آکھے گا۔ مَیں تُہانوں آکھنا آں مَیں نئیں جان دا پئی تُسی کِتّھوں دے ہو۔ اَے سارے بدکارو۔ میرے کولوں دُراڈے ہو جاؤ۔

²⁸ اوس تھاں رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔ جد ابرہام نُوں تے اِضحاق نُوں تے یعقُوب نُوں تے سارے نبیاں نُوں خُدا دی بادشاہی وِچ شریک تے اپنے آپ نُوں باہر کڈھیاں ہویا ویکھو گے۔

²⁹ تے لوک چڑھدیوں لہندیوں تے پہاڑوں دکھنوں آؤن گے۔ تے خُدا دی بادشاہی وِچ بیہن گے۔

³⁰ تے دھیان کرو پئی کئی چھیکڑلے نیں جیہڑے پہلے ہون گے۔ تے کئی پہلے نیں جیہڑے چھیکڑلے ہون گے۔

یرُوشلِیم دے لئی یِسُوع دی مُحبّت

³¹ اوسے گھڑی کئی فرِیسیاں آ کے اوہنوں آکھیا۔ چَل نِکل تے ایتھوں ٹُر جا۔ کیوں جو ہیرودیس تینُوں جانوں مارنا چاہندا اے۔

³² اوس اوہناں نُوں آکھیا جا کے اوس لُومبڑ نُوں آکھو پئی ویکھ مَیں بدرُوحاں نُوں کڈھناں آں تے اَج تے بھلکے چَنگا پیا کرنا آں۔ تے ترِیجے دِن نُوں پُورا ہو جاواں گا۔

³³ پر مَینُوں ضرُور اے۔ پئی اَج تے بھلکے تے پرسوں اپنی راہ ٹُراں۔ کیوں جو ہو نئیں سکدا۔ پئی نبی یرُوشلِیم توں باہر ماریا جائے۔

³⁴ اَے یرُوشلِیم۔ اَے یرُوشلِیم۔ جیہڑی نبیاں نُوں مار سُٹّنی ایں۔ تے اوہناں نُوں پتّھراؤ کرنی ایں جیہڑے تیرے کول گھلّے گئے نیں۔ مَیں کِنی ای واری چاہیا۔ پئی جیویں کُکّڑی اپنے چُوچیاں نُوں کھنباں ہیٹھ اکٹّھے کر دی اے۔ مَیں تیرے بالاں نُوں اکٹّھیاں کراں۔ پر تُوں نئیں چاہندی سَیں۔

³⁵ ویکھو تُہاڈا گھر تُہاڈے لئی اُجاڑ چھڈیا جاندا اے۔ تے مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ ہُن توں لے کے تُسی مَینُوں نا ویکھو گے جد توڑی ایہہ نا آکھو گے۔ پئی دھنّ اے اوہ جیہڑا خُداوند دے ناں اُتّے آؤندا اے۔