لُوقا 10 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

یِسُوع ستّر شاگِرداں نُوں گھل دا اے

¹ ایہناں گلّاں دے پِچّھوں خُداوند ستّر بندے ہور مُقرّر کِیتے تے اوہناں نُوں اپنے اگّے ہر شہر تے ہر تھاں جِتّھے آپ جان والا سی دو دو کر کے گھلّیا۔

² تے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی فصل تے بُہت اے۔ پر واڈھے تھوڑے نیں۔ ایس لئی فصل دے مالک دی مِنّت کرو۔ پئی اوہ فصل نُوں وَڈّھن لئی واڈھے گھل دیوے۔

³ جاؤ۔ ویکھو مَیں تُہانوں بگھیاڑاں وِچ لیلیاں وانگُوں گھَلّناں آں۔

⁴ نا بٹوا لے جاؤ نا جھولی نا جُتِّیاں۔ تے راہ وِچ کِسے نُوں سلام نا کرو۔

⁵ تے جِس کِسے گھر وِچ وڑو۔ پہلاں آکھو پئی ایس گھر دی سلامتی ہوئے۔

⁶ تے جے کوئی سلامتی دا پُتر اوتھے ہوئے تُہاڈا سلام اوہدے اُتّے ٹھیرے گا۔ نئیں تے تُہاڈے اُتّے مُڑ آئے گا۔

⁷ تے اوسے گھر وِچ رہو تاں جو کُجھ اوہناں ولّوں مِلے کھاؤ پِیو۔ کیوں جو مزدُوری مزدُور دا حق اے۔ گھر گھر نا پِھرو۔

⁸ تے جِس شہر وِچ وڑو تے اوہ شہر تُہانوں قبولے تاں جو کُجھ تُہاڈے اگّے رکھیا جائے کھاؤ۔

⁹ اوس تھاں دے روگِیاں نُوں ولّ کرو۔ تے اوہناں نُوں ایہہ آکھو۔ پئی خُدا دی بادشاہی تُہاڈے نیڑے آئی اے۔

¹⁰ تے جِس کِسے شہر وِچ وڑو تے اوہ شہر تُہانوں نا قبولے تے اوہدیاں بازاراں وِچ جا کے آکھو۔

¹¹ پئی تُہاڈے شہر دا گھٹّا وی جیہڑا ساڈے پیراں اُتّے پیا اے۔ اسی تُہاڈے سامھنے جھاڑ دینے آں۔ پر ایہہ جان لو پئی خُدا دی بادشاہی نیڑے آگئی اے۔

¹² مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی اوس دِن سدُوم دا حال اوس شہر نالوں بُہتا سوکھا ہوئے گا۔

اِیمان نا لیاؤن والے شہر

¹³ خُرازِین افسوس تیرے اُتّے۔ بَیت صَیدا افسوس تیرے اُتّے۔ کیوں جو اوہ کراماتاں جیہڑیاں تُہاڈے وِچ وکھائیاں گِئیاں سن جے صُور تے صَیدا وِچ وکھالِیاں جاندِیاں۔ تے اوہ ترپّڑ اپنے اُتّے لے کے تے سواہ وِچ بَیہہ کے کدوں دی تَوبہ کر لَیندے۔

¹⁴ پر صُور تے صَیدا لئی تُہاڈے نالوں عدالت وِچ سوکھا ہوئے گا۔

¹⁵ تے اَے کَفرنحُوم کِیہ تُوں اسمان تِیکر اُچّا کِیتا جائیں گا؟ نئیں تُوں سگوں پاتال تِیکر اُتاریا جائیں گا۔

¹⁶ جیہڑا تُہاڈی سُندا اے۔ میری سُندا اے۔ جیہڑا تُہانوں رَدّ کر دا اے اوہ مَینُوں رَدّ کر دا اے۔ تے جیہڑا مَینُوں رَدّ کر دا اے اوہ میرے گھلّن والے نُوں رَدّ کر دا اے۔

ستّر شاگِرداں دی واپسی

¹⁷ اوہ ستّر خُوشی نال مُڑ آئے تے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند تیرے ناں اُتّے بد رُوحاں وی ساڈے وَس وِچ نیں۔

¹⁸ تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ مَیں شیطان نُوں بِجلی وانگُوں اسمانوں ڈِگّیا ویکھیا۔

¹⁹ ویکھو مَیں تُہانوں اختیار دِتّا اے۔ پئی سپّاں تے ٹھوہیاں نُوں لتاڑو تے وَیری دی ساری طاقت نُوں۔ تے کوئی شے کدی تُہاڈا نُقصان نا کرے گی۔

²⁰ تَد وی ایس اُتّے خُوش نا ہو پئی رُوحاں تُہاڈے وَس وِچ نیں پر خُوشی کرو۔ پئی تُہاڈے ناں اسمانِیں لِکھے ہوئے نیں۔

یِسُوع خُوش ہوندا اے

²¹ اوسے گھڑی اوس پاک رُوح وِچ خُوش ہو کے آکھیا۔ اَے باپ اسمان تے زمین دے خُداوند مَیں تیری وڈیائی کرنا آں پئی تُوں ایہناں گلّاں نُوں عقل والیاں سیانیاں توں لُکایا۔ تے نیانیاں اُتّے اوہناں نُوں ظاہر کِیتا۔ ہاں اَے باپ ایسے طرح ای تینُوں چَنگا لگّا۔

²² سبھ کُجھ میرے باپ ولّوں مَینُوں دِتّا گیا اے۔ تے کوئی پُتر نُوں بِناں باپ دے نئیں جان دا۔ پئی اوہ کون اے۔ تے نا کوئی باپ نُوں جان دا اے پئی اوہ کون اے۔ بِناں پُتر دے۔ تے اوہ جِہدے اُتّے پُتر اوہنوں ظاہر کرنا چاہے۔

²³ تے شاگِرداں ولّ دھیان کر کے اوہناں نُوں اوہلے وِچ آکھیا دھنّ اوہ اَکھّیاں جیہڑیاں ایہہ ویکھدِیاں نیں۔ جو کُجھ تُسی پئے ویکھدے اوہ۔

²⁴ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی بتھیرے نبیاں تے بادشاہاں چاہ کِیتی پئی جو کُجھ تُسی ویکھدے اوہ۔ سو ویکھن۔ پر نا ویکھیا۔ تاں جو کُجھ تُسی سُن دے اوہ۔ سو سُنن۔ پر نا سُنیا۔

نیک سامری دی تمثِیل

²⁵ تے ویکھو اِک شریعت دا سکھالن والا اُٹھیا تے ایہہ آکھ کے اوہدی ازمایش کِیتی پئی اَے اُستاد مَیں کِیہ کراں۔ پئی ہمیشہ دی زِندگی دا وارث ہوواں؟

²⁶ اوس اوہنوں آکھیا۔ توریت وِچ کِیہ لِکھیا ہویا اے تُوں کِیویں پڑھنا ایں؟

²⁷ اوس جواب دِتّا پئی تُوں خُداوند نُوں جیہڑا تیرا خُدا اے اپنے سارے دِل تے اپنی ساری جان تے اپنے سارے زور تے اپنی ساری عقل نال پیار کر۔ تے اپنے گوانڈھی نُوں اپنے جِہیا۔

²⁸ اوس اوہنوں آکھیا۔ تُوں ٹھیک جواب دِتّا ایہو کر تے جیویں گا۔

²⁹ پر اوس ایس مطلب نال پئی اپنے آپ نُوں سَچّا ٹھہراوے۔ یِسُوع نُوں آکھیا۔ فیر میرا گوانڈھی کیہڑا ہویا۔

³⁰ یِسُوع آکھیا اِک بندہ یرُوشلیِموں یرِیحُو نُوں پیا جاندا سی تے ڈاکُوؤاں وِچ جا پیا۔ اوہناں اوہنوں ننگا کر کے مارکُٹ کِیتی تے ادھ موئیا چھڈ کے ٹُر گئے۔

³¹ سبّب نال اِک کاہِن اوسے راہ لگا جاندا سی تے اوہنوں ویکھ کے پریوں دی لنگھ گیا۔

³² تے ایسے طرح اِک لاوی وی اوس تھاں آیا تے اوہ وی اوہنوں ویکھ کے پریوں لنگھ گیا۔

³³ پر اِک سامری راہی اوسے تھاں آیا تے اوہنوں ویکھ کے ترس کھادا۔

³⁴ تے اوہدے کول گیا تے اوہدے زخماں نُوں تیل تے رَس پا کے بَدّھا۔ تے اپنے جنَور اُتّے بہا کے اوہنوں سَراں وِچ لے گیا تے اوہدی خبرداری کِیتی۔

³⁵ تے اگلے دیہاڑے دو دینار کڈھ کے بھٹیاری نُوں دِتّے۔ تے آکھیا تُوں ایہدی خبر رکھّیں۔ تے جو کُجھ تیرا ہور لگّے مَیں مُڑ دا ہویا تینُوں دے دیاں گا۔

³⁶ ہُن تیری سمجھ وِچ ایہناں تِنّاں وِچوں اوس بندے دا جیہڑا ڈاکُوؤاں وِچ جا پیا سی کیہڑا گوانڈھی بنیا۔

³⁷ اوہ آکھن لگّا۔ اوہ جِس اوہدے اُتّے مِہربانی کِیتی۔ یِسُوع اوہنوں آکھیا جا تُوں وی ایویں ای کر۔

یِسُوع مرتھا تے مریم نُوں مِلن جاندا اے

³⁸ تے اِنج ہویا پئی اوہ جاندِیاں اِک پِنڈ وِچ اَپڑے تے مرتھا ناں دی اِک زنانی اوہنوں اپنے گھر اُتاریا۔

³⁹ تے اوہدی اِک بھین مریم ناں سی۔ اوہ یِسُوع دے پیراں کول بَہہ کے اوہدا کلام پئی سُن دی سی۔

⁴⁰ پر مرتھا بُہت خِدمت دے سبّب گھابر گئی سی تے سامھنے ہو کے آکھیا اَے خُداوندا تینُوں کُجھ پرواہ نئیں اے۔ پئی میری بھین نے مَینُوں اکلّیاں سیوا کرن لئی چھڈ دِتّا؟ اوہنوں آکھ پئی میری مدد کر کے۔

⁴¹ تَد یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا مرتھا مرتھا! تُوں کِنیاں بھوتیاں شیواں دی فِکر وِچ پَے کے گھابر گئی ایں۔

⁴² پر اِکّو شے دی لوڑ اے۔ مریم تے چَنگا حِصّہ پسند کِیتا اے۔ اوہ اوہدے توں کھوہیا نا جاوے گا۔