لُوقا 1 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی1 جدوں بُہت ساریاں ایس کمّ نُوں ہتّھ پایا۔ پئی جیہڑیاں گلّاں ساڈے وِچ پُوریاں ہویاں نیں اوہناں دا ٹھیک بیان کرن۔ 2 جیویں اوہناں بندیاں ساڈے تِیکر اپڑائیاں جیہڑے شُروع توں لے کے اَکھّیں ویکھن والے گواہ تے کلام دی خِدمت کرن والے سن۔ 3 تے اَے بزُرگ تھِیُفِلُس مَیں وی سارِیاں گلّاں دا ٹھیک ٹھیک پَتا لاکے مناسب سمجھیا پئی تیرے لئی ترتیب نال لِکھاں۔ 4 تاں جو جیہڑیاں گلّاں دی تُوں تعلِیم پائی اے اوہناں دی پُختیائی تینُوں پَتا لگ جاوے۔ یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دا جنم 5 یہُودیہ دے بادشاہ ہیرودیس دے دِناں وِچ اَبیّاہ دے فریق وِچوں زکریاہ ناں دا اِک کاہِن سی۔ تے اوہدی گھر والی ہارُون دی اولاد وِچوں سی تے اوہدا ناں اِلیشِبَع سی۔ 6 اوہ دوویں خُدا دے اگّے نیک سن۔ تے خُداوند دے سارے حُکماں تے قانُوناں اُتّے بے عیب چَلّن والے سن۔ 7 تے اوہناں دی اولاد نئیں سی۔ کیوں جو اِلیشِبَع بانجھ سی۔ تے اوہ دوویں ہُن وڈّی عُمر دے ہوگئے سن۔ 8 تے ایویں ہویا پئی جدوں اوہ خُدا دے اگّے اپنے فریق دی واری سِر کہانت دی خِدمت کر دا سی۔ 9 تے کاہِنی دے دستُور دے مُوافق گُنا اوہدے ناں دا نِکلیا پئی خُداوند دی ہیکل وِچ جا کے خوشبو ساڑے۔ 10 تے خوشبو ساڑن دے ویلے لوکاں دی ساری جماعت باہر وار دُعا پئی منگدی سی۔ 11 تَد خُداوند دا فرِشتہ خوشبو ساڑن دی تھاں دے سَجّے پاسے کھلوتا ہویا اوہنوں وکھالی دِتّا۔ 12 تے زکریاہ ویکھ کے گھابر گیا تے ڈر گیا۔ 13 پر فرِشتے اوہنوں آکھیا زکریاہ نا ڈر۔ کیوں جو تیری مِنّت سُنی گئی تے تیری گھر والی اِلیشِبَع تیرے لئی پُتر جمّے گی تے تُوں اوہدا ناں یُوحنّا رکھّیں۔ 14 تے تُوں خُوشی نال نہال ہوویں گا تے اوہدے جمّن نال بتھیرے لوک خُوش ہون گے۔ 15 کیوں جو خُداوند دی نظر وِچ اوہ بزُرگ ہوئے گا۔ تے اوہ انگور دی رَس تے نشہ نا پِیوے گا۔ تے اوہ اپنی ماں دی کُکّھوں ای پاک رُوح نال بھر جائے گا۔ 16 تے اِسرائیل دی اولاد وِچوں بتھیریاں نُوں خُداوند اوہناں دے خُدا ولّ موڑے گا۔ 17 تے اوہ ایلیّاہ دی رُوح تے قُدرت نال اوہدے اگّے اگّے چلّے گا تاں جو پئیواں دے دِلاں نُوں بچّیاں ولّ تے نافرماناں نُوں نیکاں دی دانائی ولّ موڑے۔ تے خُداوند دے لئی اِک سُدھاری ہوئی قوم تیار کرے۔ 18 تے زکریاہ نے فرِشتے نُوں آکھیا مَیں ایہہ کِیویں جاناں؟ کیوں جو مَیں اِک بُڈّھا بندا ہاں تے میری گھر والی بُہت عُمر والی اے۔ 19 فرِشتے اوہنوں جواب دِتّا۔ مَیں جبرائیل آں جیہڑا خُدا دے حضُور کھلونا واں تے مَیں گھلّیا گیا آں پئی تیرے نال کلام کراں تے ایہہ خُوشی دی خبر تینُوں سُناواں۔ 20 تے ویکھ جِس دِن تِیکر ایہہ گلّاں پُوریاں نا ہو جان۔ توں گُونگا ای روّیں گا تے بول نئیں سکیں گا۔ ایس لئی پئی تُوں میرِیاں گلّاں نُوں نئیں مَنّیا۔ جیہڑیاں اپنے ویلے سر پُوریاں ہون گِیاں۔ 21 تے لوک زکریاہ دا راہ پئے ویکھ دے سن۔ تے ہیکل وِچ چِر لان دی وجہ توں اوہدے تے حَیران ہوئے۔ 22 تے جد باہر آیا اوہ اوہناں نال گلّ نا کر سکیا تَد اوہناں معلُوم کِیتا پئی ہیکل وِچ اوہنے کوئی رویا ویکھیا اے۔ تے اوہ اوہناں نُوں سَینتاں کر دا سی تے گُونگا ای رہیا۔ 23 تے ایویں ہویا پئی جدوں اوہدی خِدمت دے دِن پُورے ہوگئے تے اوہ اپنے گھر گیا۔ 24 تے ایہناں دِناں دے پِچّھوں اوہدی گھر والی اِلیشِبَع نُوں گربھ ہویا۔ تے اوس ایہہ آکھ کے اپنے آپ نُوں پنج مہینے لُکا چھڈیا۔ 25 پئی جدوں خُداوند میری شرمساری دھون لئی میرے اُتّے دھیان کِیتا اونہی دِنیں اوس میرے نال اِنج کِیتا۔ یِسُوع دے جنم دی بشارت 26 تے چھیویں مہینے جبرائیل فرِشتہ خُدا ولّوں گلِیل دے شہر ناصرۃ نُوں۔ 27 اِک کواری کول گھلّیا گیا جِہدی منگنی داؤد دے گھرانے دے یُوسف ناں اِک بندے نال ہوئی سی۔ تے اوس کواری دا ناں مریم سی۔ 28 تے اوس اوہدے کول اندر آ کے آکھیا۔ سلام تینُوں جِہدے اُتّے فضل ہویا اے۔ خُداوند تیرے نال اے۔ 29 پر اوہ ایس گلّ اُتّے بُہت گھابر گئی تے سوچن لگّی پئی ایہہ کیہو جیہا سلام اے۔ 30 تَد فرِشتے اوہنوں آکھیا اَے مریم نا ڈر کیوں جو تُوں خُدا دے ولّوں فضل پایا۔ 31 تے ویکھ تُوں حاملہ ہوویں گی تے پُتر جمّیں گی تے اوہدا ناں یِسُوع رکھّیں گی۔ 32 اوہ بزُرگ ہوئے گا تے خُدا تعالیٰ دا پُتر اکھوائے گا تے خُداوند خُدا اوہدے پئیو داؤد دا تخت اوہنوں دیوے گا۔ 33 تے اوہ سدا تِیکر یعقُوب دے گھرانے اُتّے بادشاہی کرے گا تے اوہدی بادشاہی دا انت نا ہوئے گا۔ 34 تَد مریم فرِشتے نُوں آکھیا ایہہ کِیویں ہوسکدا اے جد کہ مَیں مرد نُوں جان دی ای نئیں؟ 35 تے فرِشتے اوہنوں جواب دِتّا پئی پاک رُوح تیرے اُتّے اُترے گا تے خُدا تعالیٰ دی قُدرت تیرے اُتّے پر چھاواں کرے گی۔ ایس واسطے اوہ قُدُّوس جیہڑا جمّے گا خُدا دا پُتر اکھوائے گا۔ 36 تے ویکھ اِلیشِبَع تیری ساک۔ اوہنوں وی بُڈّھاپے وِچ پُتر ہون والا اے تے اوہ جیہڑی بانجھ اکھواؤندی سی ایہہ اوہدا چھیواں مہِینہ اے۔ 37 کیوں جو کوئی وی گلّ خُدا دے وسوں باہر نئیں۔ 38 تَد مریم آکھیا ویکھ مَیں خُداوند دی بندی آں۔ میرے نال تیرے آکھے دے سببّوں ہوئے تے فرِشتہ اوہدے کولوں ٹُرگیا۔ مریم اِلیشِبَع نُوں مِلن جاندی اے 39 تے مریم ایہناں ای دِناں وِچ اُٹھی تے چھیتی نال پہاڑی مُلک وِچ یہُوداہ دے اِک شہر نُوں گئی۔ 40 تے زکریاہ دے گھر اندر آ کے اِلیشِبَع نُوں سلام کِیتا۔ 41 تے ایویں ہویا پئی جیویں ای اِلیشِبَع نے مریم دا سلام سُنیا تیؤں بچّہ اوہدی کُکھ وِچ اُچھل پیا تے اِلیشِبَع پاک رُوح نال بھر گئی۔ 42 تے زور نال اُچّی اواز وِچ آکھیا۔ تُوں زنانِیاں وِچوں مُبارک ایں تے مُبارک اے تیرے پیٹ دا پَھل۔ 43 تے میرے نال ایہہ کِیویں ہویا پئی میرے خُداوند دی ماں میرے کول آئی؟ 44 کیوں جو ویکھ تیرے سلام دی اواز میرے کنِّیں پَیندیاں سار ای بچّہ میری کُکھ وِچ خُوشی نال اُچھلیا۔ 45 تے مُبارک اے اوہ جیہڑی اِیمان لیائی کیوں جو جو کُجھ خُداوند ولّوں اوہنوں آکھیا گیا اے سو پُورا ہوئے گا۔ مریم حمد دا گِیت گاؤندی اے 46 تے مریم آکھیا میری جان خُداوند دی وڈیائی کر دی اے۔ 47 تے میری رُوح میرے بچان والے خُدا توں خُوش ہوئی۔ 48 کیوں جو اوس اپنی بندی دی غرِیبی اُتّے دھیان کِیتا۔ تے ویکھ ایدوں اگّے سارِیاں پِیڑھیاں مَینُوں مُبارک آکھن گِئیاں۔ 49 کیوں جو اوہ جیہڑا قادر اَے اوس میرے لئی وڈّے کمّ کِیتے نیں۔ تے اوہدا ناں قُدُّوس اے۔ 50 تے اوہدی مِہر اوہناں اُتّے جیہڑے اوہدے توں ڈر دے نیں۔ پِیڑھیوں پِیڑھی اے۔ 51 اوس اپنی بانہہ نال زور وکھایا۔ تے مان والیاں نُوں کھِنڈا دِتّا جیہڑے اپنے دِلاں وِچ اُچّے خیال کر دے سن۔ 52 اوس زور والیاں نُوں تختوں لاہ دِتّا تے نِیویاں نُوں اُچیاں کِیتا۔ 53 اوس بُھکھیاں نُوں چَنگیاں شیواں نال رجایا تے بختاوراں نُوں سکھنی ہتّھِیں موڑ دِتّا۔ 54 اوس اپنے بندے اِسرائیل دی مدد کِیتی تاں جو اپنے رَحم نُوں یاد کرے۔ 55 جیہڑا ابرہام تے اوہدی اولاد دے اُتّے ہمیشہ تِیکر رہے گا۔ جیویں اوس ساڈے پئیو دادیاں نُوں آکھیا سی۔ 56 تے مریم اوہدے کول تِنّ کُو مہینے رہی تے فیر اپنے گھر مُڑ گئی۔ یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دا جنم 57 تے اِلیشِبَع دا ویلا پُورا ہویا پئی بچّہ جمّے۔ تے اوس پُتر جمّیا۔ 58 تے اوہدے گوانڈِھیاں تے ساکاں سُنیا پئی خُداوند اوہدے اُتّے بڑی مِہر کِیتی۔ تے اوہناں اوہدے نال خُوشی کِیتی۔ 59 تے اٹھویں دِن ایویں ہویا پئی اوہ مُنڈے نُوں سُنتی بہان آئے۔ تے اوہدا ناں اوہدے باپ دے ناں اُتّے زکریاہ رکھن لگّے۔ 60 پر اوہدی ماں جواب دِتّا پئی نا سگوں اوہ یُوحنّا اکھوائے گا۔ 61 تے اوہناں اوہنوں آکھیا تیرے ساکاں وِچوں کوئی ایس ناں دا نئیں اکھواؤندا۔ 62 تَد اوہناں اوہدے پئیو ولّ سَینتاں کِیتیاں پئی اوہ اوہدا کِیہ ناں رکھنا چاہندا اے۔ 63 تے اوس پھٹّی منگا کے ایویں لِکھیا پئی اوہدا ناں یُوحنّا اے۔ تے سبھناں تعجُّب کِیتا۔ 64 جھٹ اوہدا مُنھ کُھل گیا تے اوہدی زبان چَل پئی تے اوہ خُدا دی وڈیائی کر دا بول پیا۔ 65 تے آلے دوالے دے رہن والے سبھ ڈر گئے۔ تے یہُودیہ دے سارے پہاڑی مُلک وِچ ایہناں سبھناں گلّاں دا چَرچا ہوگیا۔ 66 تے ساریاں سُنن والیاں اوہناں نُوں اپنے دِلاں وِچ سوچ کے ایہہ آکھیا پئی ایہہ مُنڈا کِیویں دا ہوئے گا؟ ایس لئی پئی خُداوند دا ہتّھ اوہدے نال سی۔ زکریاہ دی نبُوّت 67 تے اوہدا پئیو زکریاہ پاک رُوح نال بھر گیا تے نبُوّت کر کے آکھن لگّا۔ 68 خُداوند اِسرائیل دا خُدا مُبارک ہوئے کیوں جو اوس اپنے لوکاں اُتّے نظر کِیتی تے اوہناں دا چُھٹکارا کر دِتّا۔ 69 تے اپنے بندے داؤد دے گھر وِچ ساڈے لئی نجات دا اِک سِنگ کھلار دِتّا۔ 70 (جِہیا اوس اپنے پاک نبیاں دی زبانی آکھیا جیہڑے دُنیا دے مُڈھوں ہوندے آئے نیں۔) 71 پئی سانُوں ساڈے دُشمناں توں تے ساڈے سارے وَیرِیاں دے ہتھّوں خلاصی دِتّی۔ 72 تاں جو ساڈھے پئیو دادیاں اُتّے رَحم کرے تے اپنے پاک عہد نُوں یاد رکھّے۔ 73 یعنی اوس سَونہہ نُوں جیہڑی اوس ساڈے پئیو ابرہام نال کھادِی سی۔ 74 پئی سانُوں ایہہ بخشے گا پئی اسی اپنیاں وَیرِیاں دے ہتھّوں چُھٹ کے۔ 75 پاکیزگی تے نیکی نال ساری عُمر اوہدے حضُور بے دھڑک اوہدی عبادت کریئے۔ 76 تے اَے مُنڈیا تُوں خُدا تعالیٰ دا نبی اکھوائیں گا کیوں جو تُوں خُداوند دے راہ تیار کرن لئی اوہدے اگّے اگّے چلّیں گا۔ 77 تاں جو اوہدے لوکاں نُوں نجات دا عِلم دیویں۔ جیہڑی اوہناں نُوں گُناہ دی مُعافی توں مِلے۔ 78 ایہہ ساڈے خُدا دے رَحم توں ہوئے گا جِہدے سبّب اسمان توں ساڈے اُتّے سُورج چڑھے گا۔ 79 تاں جو اوہناں نُوں چانن دیوے جیہڑے ہنیرے تے مَوت دے پر چھاویں وِچ بَیٹھے ہوئے نیں۔ تے ساڈے قدماں نُوں سلامتی دی راہ پائے۔ 80 تے اوہ بال وَدھدا گیا۔ تے رُوح وِچ زور پھڑدا گیا۔ تے اِسرائیل اُتّے اپنے ظاہر ہون دے دِن تِیکر بیاباناں وِچ رہیا۔ |
Punjabi New Testament, Revised 2020
Revised Edition
Computer Typeset Edition.
Copyright©2020 by The Pakistan Bible Society
Revised Edition of Punjabi New Testament 1952
© British and Foreign Bible Society, used by permission.
All rights reserved.
The Punjabi New Testament text may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the title of the copyright page of the work as follows:
Scripture taken from the Punjabi New Testament, Revised 2020,
Copyright©2020, by The Pakistan Bible Society.
Used by Permission of The Pakistan Bible Society
All rights reserved.
For the use of text more than 25% of the work in which intended to quote, Please take prior permission.
Cover design, Composed and typeset by the CAP Department of the Pakistan Bible Society
LAHORE, PAKISTAN
Pakistan Bible Society