یعقُوب 5 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

دَولتمنداں دے لئی خبرداری

¹ دَولت مندو۔ ذرا سُنو تے! تُہانوں اپنیاں تنگِیاں اُتّے جیہڑیاں آؤن والِیاں نیں رونا تے پِٹناں چاہیدا اے۔

² تُہاڈا مال وِگڑ گیا تے تُہاڈیاں کپڑیاں نُوں کِیڑا کھا گیا۔

³ تُہاڈے سونے چاندی نُوں جنگال لگ گیا تے اوہ جنگال تُہاڈے اُتّے گواہی دے گا۔ تے اَگ وانگر تُہاڈا گوشت کھائے گا۔ تُساں چھیکڑے دِناں وِچ خزانہ جمع کِیتا اے۔

⁴ ویکھو مزدُوراں تُہاڈیاں پَیلِیاں وَڈھِیاں تے تُساں دغے نال اوہناں دی مزدُوری رکھ لئی۔ اوہناں دی اوہ مزدُوری پئی کُوکدی اے۔ تے فصل وَڈّھن والیاں دی فریاد فَوجاں دے ربّ دے کنّاں وِچ اَپڑ گئی اے۔

⁵ تُساں زمین اُتّے شُوکا شاکی کِیتی تے مَوجاں کِیتیاں۔ تُساں اپنے دِلاں نُوں ذِبح دے دِن موٹا کِیتا۔

⁶ تُساں راستباز بندے نُوں قصوروار بنا کے اوہنوں قتل کِیتا پر اوس تُہاڈا سامنا نئیں کِیتا۔

صبر تے دُعا

⁷ سو بھراؤ! خُداوند دے آؤن تِیکر صبر کرو۔ ویکھو زمیندار زمین دی قِیمتی پَیداوار نُوں اوڈِیکدا اے۔ تے پہلے تے پِچّھلے مینہ دے وَسّن تِیکر صبر کر دا رہندا اے۔

⁸ تُسی وی صبر کرو۔ تے اپنے دِلاں نُوں تگڑیاں رکھو۔ کیوں جو خُداوند چھیتی آؤندا اے۔

⁹ بھراؤ! اِک دُوجے دی چُغلی نا کرو۔ تاں جو سزا نا پاؤ۔ ویکھو مُنصف بُوہے اُتّے کھلوتا اے۔

¹⁰ بھراؤ جِنہاں نبیاں خُداوند دے ناں اُتّے کلام کِیتا اے اوہناں نُوں دُکھ سہن تے صبر کرن دا نمونہ سمجھو۔

¹¹ ویکھو صبر کرن والیاں نُوں اسی دھنّ آکھنے آں۔ تُساں ایُّوب دے صبر دا حال تے سُنیا ای اے تے خُداوند ولّوں جیہڑا اوہدا انت ہویا اوہنوں وی معلُوم کر لیا۔ جِہدے توں خُداوند دا بڑا ترس تے رَحم ظاہر ہوندا اے۔

¹² پر میرے بھراؤ! ساریاں توں وَدّھ کے ایہہ اے۔ پئی سَونہہ نا کھاؤ۔ نا اسمان دی نا زمین دی نا کِسے ہور شے دی۔ سگوں ہاں دے تھاں ہاں کرو۔ تے نا دے تھاں نا۔ تاں جو سزا دے لائق نا ہوؤ۔

¹³ جے تُہاڈے وِچوں کوئی تنگ ہوئے۔ تے دُعا منگے جے خُوش ہوئے تے وڈیائی دے گِیت گاوے۔

¹⁴ جے تُہاڈے وِچ کوئی بیمار ہوئے تے کلِیسیا دے بزُرگاں نُوں سَدّے تے اوہ خُداوند دے ناں اُتّے اوہنوں تیل مَل کے اوہدے لئی دُعا منگن۔

¹⁵ جیہڑی دُعا اِیمان نال ہوئے گی۔ اوہدے نال بیمار بچ جاوے گا۔ تے خُداوند اوہنوں بچائے گا۔ تے جے اوس گُناہ کِیتے ہون اوہ وی مُعاف ہو جان گے۔

¹⁶ سو تُسی آپو وِچ اِک دُوجے دے اگّے اپنے اپنے گُناہ دا اِقرار کرو۔ تے اِک دُوجے واسطے دُعا منگو تاں جو چنگے ہو جاؤ۔ راستباز بندے دی دُعا نال بڑا اثر ہوندا اے۔

¹⁷ ایلیّاہ ساڈے وانگر بندہ سی۔ اوس بڑے زور نال دُعا منگی۔ پئی مینہ نا وَسّے۔ سو ساڈھے تَرے ورھے دھرتی اُتّے مینہ نا وسّیا۔

¹⁸ فیر اوس دُعا منگی تے اسمان توں پانی وسّیا۔ تے زمین اُتّے پَیداوار ہوئی۔

¹⁹ میرے بھراؤ! جے تُہاڈے وِچوں کوئی ٹھیک راہ توں گُھس جاوے تے کوئی اوہنوں فیر لیاوے۔

²⁰ تے اوہ ایہہ جانے پئی جیہڑا کِسے گُناہی نُوں اوہدے گُھس جان توں فیر لیاوے گا۔ اوہ اِک جان نُوں مَوت توں بچائے گا۔ تے بتھیرے گُناہاں اُتّے پردہ پائے گا۔