یعقُوب 1 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ خُدا دے تے خُداوند یِسُوع مسِیح دے غلام یعقُوب ولّوں اوہناں باراں قبیلیاں نُوں جیہڑے تھائِیں تھائِیں رہندے نیں سلام۔

اِیمان تے حِکمت

² میرے بھراؤ جدوں تُسی کئی طرح دِیاں ازمایشاں وِچ پَوو۔

³ ایہہ جان کے بڑی خُوشی دی گلّ سمجھناں پئی تُہاڈے اِیمان دی ازمایش صبر پَیدا کر دی اے۔

⁴ تے صبر نُوں اپنا پُورا اثر کرن دیو۔ تاں جو تُسی پُورے تے کامِل ہو جاؤ۔ تے تُہاڈے وِچ کِسے گلّ دا گھاٹا نا رہے۔

⁵ پر جے تُہاڈے وِچ کِسے نُوں دانائی دا گھاٹا ہوئے تے اوہ خُدا کولوں منگے جیہڑا ساریاں نُوں بِناں جِھڑکیاں کُھلے دِل نال دیندا اے تے اوہنوں مِل جائے گی۔

⁶ پر اِیمان نال منگے تے کُجھ شک نا کرے کیوں جو شکی سمُندر دی ٹَھل وانگر ہوندا اے جیہڑی وَا نال دھکی جاندی اے تے چھالاں مار دی اے۔

⁷ اجیہا بندہ ایہہ نا سمجھے۔ پئی مَینُوں خُداوند کولوں کُجھ لَبھّے گا۔

⁸ اوہ بندہ دو دِلا اے۔ تے اپنیاں سارِیاں گلّاں وِچ قیم نئیں رہندا۔

کنگال تے دَھنی

⁹ عاجز بھرا اپنے اُچّے درجے اُتّے فخر کرے

¹⁰ تے دَولتمند اپنی نِیچ حالت اُتّے۔ ایس لئی پئی گھاہ دے پُھل وانگر جاندا رہے گا۔

¹¹ کیوں جو سُورج چڑھدیاں ای لو وَگن لگدی اے۔ تے گھاہ نُوں سُکّا دیندی اے۔ تے اوہدا پَھل ڈِگّ پَیندا اے تے اوہدا رُوپ جاندا رہندا اے۔ ایسے طرح دَولتمند وی اپنے راہاں وِچ ٹُردیاں ٹُردیاں مِٹّی وِچ رَل جائے گا۔

اِمتحان تے ازمایش

¹² دھنّ اوہ بندہ اے جیہڑا ازمایش سہندا اے کیوں جو اوہ جدوں قبول ہویا تے اوہنوں زِندگی دا اوہ تاج مِلے گا۔ جِہدا خُداوند اپنیاں پیار کرن والیاں نال وعدہ کِیتا اے۔

¹³ جدوں کوئی ازمایا جائے اوہ ایہہ نا آکھے۔ پئی میری ازمایش خُدا ولّوں ہوندی اے کیوں جو نا تے خُدا کَدے بدی نال ازمایا جا سکدا اے تے نا اوہ کِسے نُوں ازماندا اے۔

¹⁴ ہاں بندہ اپنیاں ای خواہشاں دی کھِچّ نال پَھس کے ازمایا جاندا اے۔

¹⁵ فیر خواہش حاملہ ہو کے گُناہ جَمدی اے۔ تے گُناہ وَدّھ کے مَوت نُوں جمدا اے۔

¹⁶ میرے پیارے بھراؤ! دھوکھا نا کھاؤ۔

¹⁷ سارِیاں چَنگیاں نِعمتاں تے اِنعام اُتّوں نیں۔ تے چانن دے باپ ولّوں مِلدے نیں۔ جیہڑا نا بدل سکدا اے نا بھون دے سبّب اوہدے اُتّے کوئی پر چھاواں پَے سکدا اے۔

¹⁸ اوس اپنی مرضی نال سَچّے کلام دی راہِیں سانُوں پَیدا کِیتا تاں جو اوہدی خلقت وِچوں اِک طرح دے پہلے پَھل ہوئیے۔

سُننا تے عمل کرنا

¹⁹ میرے پیارے بھراؤ! ایہہ گلّ تُسی جان دے ہو سو سارے سُنن وِچ تیز تے بولن وِچ مِٹّھے تے غُصّے وِچ صبر کرن والے ہو۔

²⁰ کیوں جو اِنسان دا غُصّہ خُدا دی راستبازی دا کمّ نئیں کر دا۔

²¹ ایس لئی ساری پلِیتی تے وَدھن والی بُرائی نُوں چھڈ کے اوس کلام نُوں حلِیمی نال مَن لوؤ جیہڑا دِل وِچ بِیجیا گیا اے۔ تے تُہاڈیاں رُوحاں نُوں نجات دے سکدا اے۔

²² پر کلام اُتّے عمل کرن والے بنو نا نِرے سُنن والے جیہڑے اپنے آپ نُوں دھوکھا دیندے نیں۔

²³ کیوں جو جیہڑا کلام سُنن والا اے تے اوہدے اُتّے عمل نئیں کر دا اوہ اوس بندے وانگر اے۔ جیہڑا اپنا مُنھ شیشے وِچ ویکھدا اے۔

²⁴ ایس لئی پئی اوہ اپنا مُنھ ویکھ کے ٹُر جاندا اے تے چھیتی بُھل جاندا اے۔ پئی مَیں کہیو جِہیا ساں۔

²⁵ پر جیہڑا بندہ اَزادی دی پُوری شریعت اُتّے دِل نال سوچدا رہندا اے۔ اوہ اپنے کمّ وِچ برکت پائے گا۔ ایس لئی پئی اوہ سُن کے بُھلدا نئیں سگوں عمل کر دا اے۔

²⁶ جے کوئی اپنے آپ نُوں دِیندار سمجھے تے اپنی جِیبھ نُوں لگام نا چاہڑے سگوں اپنے دِل نُوں دھوکھا دے تے اوہدی دِینداری کِسے کمّ دی نئیں۔

²⁷ ساڈے خُدا تے باپ دے اگّے پاک تے بے نُقص دِینداری ایہہ اے پئی دُکھ دے ویلے یتِیماں تے رَنڈِیاں دی خبر لئیے۔ تے اپنے آپ نُوں دُنیا وِچ بے نُقص رکھیے۔