عِبرانیوں 11 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

اِیمان دی قدر

¹ ہُن اِیمان آس کِیتیاں ہویاں شیواں دا پَکّ تے اَن ڈِٹھ شیواں دا ثبُوت اے۔

² کیوں جو اوہدی بابت بزُرگاں دے حق وِچ چنگی گواہی دِتّی گئی۔

³ اِیمان دی راہِیں اسی پتا کرنے آں پئی جہان خُدا دے حُکم نال بنے ایتھوں توڑی پئی جو کُجھ دِسدا اے۔ ظاہری شیواں توں نئیں بنیا۔

⁴ اِیمان دی راہِیں ہابل قائن نالوں چنگی قُربانی خُدا اگّے چاہڑی تے اوہدے سبّب اوہدے راستباز ہون دی گواہی ہوئی۔ کیوں جو خُدا اوہدیاں نذراں دی بابت گواہی دِتّی تے بھانویں اوہ مر گیا تَد وی اوسے دی راہِیں ہُن تِیکر گلّ کر دا اے۔

⁵ اِیمان دی راہِیں حنوک چُکیا گیا پئی مَوت نُوں نا ویکھے تے ایس لئی پئی خُدا اوہنوں چُک لیا سی اوہ نا لَبّھیا۔ ایس لئی پئی چُکے جان توں پہلاں اوہدے حق وِچ ایہہ گواہی دِتّی گئی سی پئی اوہ خُدا نُوں پسند آیا سی۔

⁶ تے بِناں اِیمان اوہنوں پسند آؤنا اَنہونی گلّ اے۔ ایس لئی پئی خُدا دے کول آؤن والے نُوں اِیمان رکھنا پَیندا اے۔ پئی خُدا اے تے اپنے لَبّھن والیاں نُوں اَجر دیندا اے۔

⁷ اِیمان دی راہِیں نُوح نُوں اوہناں شیواں دی بابت جیہڑیاں اودُوں تِیکر نئیں سن دِسدیاں۔ ہدایت ہوئی۔ اوس خُدا کولوں ڈردِیاں اپنے ٹبّر دے بچان لئی بیڑی بنائی جِہدی راہِیں اوس دُنیا نُوں مُجرم ٹھہرایا۔ تے اوس راستبازی دا وارث ہویا جیہڑی اِیمان سیتی ہوندی اے۔

⁸ اِیمان دی راہِیں ابرہام جد سدّیا گیا حُکم مَن کے اوس تھاں ٹُر گیا۔ جیہڑا وِرثے وِچ اوہنوں مِلن والا سی تے بھانویں اوہ نئیں سی جان دا پئی مَیں کِتّھے لگا جانا آں تَد وی ٹُرپیا۔

⁹ اِیمان دی راہِیں اوہ وعدے دے مُلک وِچ پرائے مُلک وانگُوں بے وطن ہویا تے اِضحاق تے یعقُوب سَنے جیہڑے اوسے وعدے دے اوہدے نال وارث سن تنبُوآں وِچ وَسّن لگّا۔

¹⁰ ایس لئی پئی اوس سدا رہن والے شہر دی اوڈِیک وِچ سی جِہنُوں اُسارن والا تے بنان والا خُدا اے۔

¹¹ اِیمان دی راہِیں آپے سارہ نُوں وی عُمر لنگھا کے پیٹ ہون دی طاقت لَبّھی ایس لئی پئی اوس وعدہ کرن والے نُوں سَچّا جانیا۔

¹² سو اِک بندے وِچوں جیہڑا مُردے جِہیا سی اسمان دے تاریاں دے برابر بے انت تے سمُندر دی ریت وانگر اَن گنت اولاد پَیدا ہوئی۔

¹³ ایہہ سارے اِیمان وِچ مر گئے تے وعدے دِیاں شیواں نئیں ساں لَیاں سگوں دُوروں ای ویکھ کے اوہناں نُوں چاء چڑھیا تے مَن لیا پئی اسی دُنیا اُتّے پردیسی تے راہی آں۔

¹⁴ جیہڑے اجیہاں گلّاں آکھدے نیں اوہ ظاہر کر دے نیں پئی اسی اپنا وطن لَبّھنے آں۔

¹⁵ تے جِہدے وِچوں اوہ نِکل آئے سن۔ جے اوہ اوہدا خیال کر دے تے اوہناں نُوں پرت جان دی ویہل لگدی۔

¹⁶ پر اوہ اِک اودُوں چنگے پئی اسمانی مُلک دی چاہ کر دے نیں ایس لئی خُدا اوہناں دا خُدا اکھوان توں نئیں سنگدا ایس لئی پئی اوس اوہناں لئی اِک شہر وی تیار کِیتا اے۔

¹⁷ اِیمان دی راہِیں ابرہام ازمایش دے ویلے اِضحاق نُوں نذر چاڑھیا۔ جِس وعدیاں نُوں سَچ مَن لیا سی اوہ اپنے اوس اِکّی پُتر نُوں نذر کرن لگّا۔

¹⁸ جِہدی بابت ایہہ آکھیا گیا سی پئی اِضحاق وِچوں تیری نسل اکھوائے گی۔

¹⁹ کیوں جو اوہ ایہہ سمجھیا۔ پئی خُدا مویاں وِچوں وی جوال سکدا اے۔ تے مِثال وانگُوں مویاں وِچوں اوہنوں فیر مِلیا سی۔

²⁰ اِیمان دی راہِیں اِضحاق وی آؤن والِیاں شیواں دی بابت یعقُوب تے عیسَو دوہاں نُوں دُعا دِتّی۔

²¹ اِیمان دی راہِیں یعقُوب مر دے ویلے یُوسف دے دوہاں پُتراں واسطے وَکھو وَکھ برکت منگی تے اپنے سوٹے دے سِرے دا آسرا لے کے سجدہ کِیتا۔

²² اِیمان دی راہِیں یُوسف جد اوہ مرن دے نیڑے سی۔ بنی اِسرائیل دے اوتھوں نِکل جان دا ذِکر کِیتا۔ تے اپنی ہڈِّیاں دی بابت حُکم دِتّا۔

²³ اِیمان دی راہِیں مُوسیٰ دے ماں پئیو نیں اوہدے جمّن پِچّھوں اوہنوں تَرے مہینے لُکا رکھیا۔ کیوں جو اوہناں ویکھیا۔ پئی مُنڈا سوہنا اے۔ تے اوہ بادشاہ دے حُکموں نا ڈرے۔

²⁴ اِیمان دی راہِیں مُوسیٰ وڈّیاں ہو کے فِرعون دی دِھی دا پُتر ہون توں مُکّریا۔

²⁵ ایس لئی پئی اوس گُناہ دا تھوڑے چِر دا سواد چکھّن نالوں خُدا دی اُمّت نال رَل کے ماڑا سلُوک جھلنا بُہتا پسند کِیتا۔

²⁶ تے مسِیح لئی طعنے مِہنے جِرنا مِصر دے خزانیاں نالوں وڈّی دَولت جانیا کیوں جو اوہنوں اَجر دا خیال سی۔

²⁷ اِیمان دی راہِیں اوس بادشاہ دے غُصّے دا ڈر نا کِیتا تے مِصر نُوں چھڈ دِتّا ایس لئی پئی اوہ اینج پکّے پَیر رہیا جیویں اوہ اَن ڈِٹھ نُوں پیا ویکھدا اے۔

²⁸ اِیمان دی راہِیں فسح کرن تے لہو چھڑکن اُتّے عمل کِیتا تاں جو پلیٹھی دیاں دا مارن والا اوہناں نُوں چھڈ دے۔

²⁹ اِیمان دی راہِیں اوہ لال سمُندر وِچوں ایس طرح لنگھ گئے۔ جیویں سُکّی زمین اُتّوں۔ تے جد مِصر والیاں لنگھن دا اِرادہ کِیتا تے اوہ ڈُب گئے۔

³⁰ اِیمان دی راہِیں یرِیحُو دا کوٹ جد سَتّ دِن تِیکر اوہدے دوالے پھیریاں مارِیاں تے ڈِگّ پیا۔

³¹ اِیمان دی راہِیں راحب کسبی نافرماناں نال ہلاک نا ہوئی۔ کیوں جو اوس جاسُوساں نُوں آرام نال رکھیا سی۔

³² ہُن ہور کِیہ آکھاں اینی ویہل کِتّھے پئی جَدعون تے برق تے سمسُون تے اِفتاہ تے داؤد تے سموئیل تے ہورناں نبیاں دا حال بیان کراں۔

³³ اوہناں اِیمان دی راہِیں بادشاہیاں جِت لَیاں۔ نیکی دے کمّ کِیتے وعدے دِیاں شیواں نُوں لے لیا شیراں دے مُنھ بند کِیتے۔

³⁴ اَگ دی تیزی نُوں بُجھایا تے تلوار دی دھار توں بچ نِکلے۔ کمزوری وِچ زور والے ہوئے تے لڑائی وِچ بہادر نِکلے۔ تے وَیرِیاں دی فَوجاں نُوں بھجا دِتّا۔

³⁵ زنانِیاں اپنے مُردے فیر جِیوندے لے لَئے۔ تے ہور کلپائے گئے۔ پر خلاصی منظُور نا کِیتی۔ تاں جو اوہناں نُوں چنگی قیامت مِل جائے۔

³⁶ تے ہور اِنج جا پَے گئے۔ پئی اوہناں نال مخَول ہویا تے کولڑے کھادے سگوں اوہناں نُوں بیڑیاں تے قیداں پئیاں۔

³⁷ اوہناں نُوں پتّھر مارے گئے۔ آرے نال چیرے گئے۔ ازمایش وِچ پئے۔ تلوار نال مارے گئے۔ بھیڈاں تے بکرِیاں دِیاں کھلّاں اُتّے پائیاں تنگی وِچ۔ مُصِیبت وِچ۔ لوکاں دے بَھیڑے سلُوک دے سببّوں پَھوندے رہے۔

³⁸ دُنیا اوہناں دے لائق نئیں سی۔ اوہ بیاباناں تے پہاڑاں غاراں تے زمین دیاں ٹویاں وِچ خجل خوار ہوندے رہے۔

³⁹ تے بھانویں اوہناں سبھناں دی بابت اِیمان دے سبّب چنگی گواہی دِتّی گئی۔ تَد وی اوہناں نُوں وعدے دی شے نا مِلی۔

⁴⁰ ایس لئی پئی خُدا اگّے ای ساڈے لئی کوئی بہتر شے سوچی سی تاں جو اوہ ساڈے بِناں کامِل نا بنن۔