گلتِیوں 4 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ میرا مطلب ایہہ اے پئی وارث جِچر تِیکر بال اے۔ بھانویں سبھ کُجھ اوسے دا ای اے۔ پر اوہدے وِچ تے غلام وِچ فرق نئیں۔

² سگوں جیہڑی میعاد باپ مُقرّر کِیتی اُچر تِیکر سَربراہاں تے مُختِیاراں دے اختیار وِچ رہندا اے۔

³ ایسے طرح اسی وی جدوں نِیانے ساں۔ تے دُنیا دی مُڈھ دِیاں گلّاں دی غلامی وِچ ڈکے رہے۔

⁴ پر جدوں پُورا ویلا آ گیا خُدا اپنے پُتر نُوں گھلّیا جیہڑا عورت توں جمّیا۔ تے جنم توں شریعت دا ہٹھارُو بنیا۔

⁵ ایس کر کے پئی شریعت دِیاں ہٹھارُواں نُوں مُل لے کے چھڈا لَئے۔ تے سانُوں پُتر ہون دا درجہ مِلے۔

⁶ تے تُسی پُتر جو ہوئے ایس کر کے خُدا اپنے پُتر دا رُوح ساڈیاں دِلاں وِچ گھلّیا جیہڑا ابّا یعنی اَے باپ کر کے پُکار دا اے۔

⁷ سو ہُن تُوں غلام نئیں۔ سگوں پُتر ایں تے جد پُتر ہوئیوں۔ تے خُدا دے سببّوں وارث وی ہوئیوں۔

گلِتّیاں لئی پَولُس دی فِکر مندی

⁸ پر اوس ویلے تُسی خُدا نُوں نئیں سو جان دے۔ تے تُسی اوہناں بُتاں دی غلامی وِچ سو جیہڑے اصلوں خُدا نئیں۔

⁹ پر ہُن جو تُساں خُدا نُوں پِچھانیا۔ سگوں خُدا تُہانوں پِچھانیا تے اوہناں کمزوراں تے نکمّیاں مُڈھ والِیاں گلّاں ولّ کیوں پِھردے ہو۔ جِنہاں دی دُوجی وار غلامی کرنی چاہندے ہو۔

¹⁰ تُسی دِناں تے مہِینیاں تے بنھیاں ہویاں ویلیاں تے ورھیاں نُوں مَن دے ہو۔

¹¹ مَیں ڈرنا آں پئی اوہ محنت جیہڑی مَیں تُہاڈے اُتّے کِیتی اے۔ کِتے ایویں نا جائے۔

¹² بھراؤ! مَیں تُہاڈی مِنّت کرنا آں۔ پئی میرے وانگر ہو جاؤ۔ کیوں جو مَیں وی تُہاڈے وانگر آں۔ تُساں میرا کُجھ وگاڑیا نئیں۔

¹³ سگوں تُسی جان دے ہو۔ پئی مَیں پہلی واری تُہانوں جِسمانی کمزوری دے سببّوں خُوشخبری سُنائی سی۔

¹⁴ تے تُساں میرے جِسم نُوں جِہدے وِچ تُہاڈی ازمایش سی نا ماڑا جانیا نا اوس توں نفرت کِیتی۔ پر خُدا دے فرِشتے سگوں مسِیح یِسُوع وانگر مَینُوں مَن لیا۔

¹⁵ سو تُہاڈی اوہ خُوشی کِتّھے گئی؟ مَیں تُہاڈا گواہ آں پئی جے ہو سکدا تے تُسی اپنیاں اَکھّیاں وی کڈھ کے مَینُوں دے دیندے۔

¹⁶ تے تُہاڈے نال سَچّی گلّ کرن دے سببّوں مَیں تُہاڈا وَیری بن گیا؟

¹⁷ اوہ تُہانوں سجن بنان دی کوشش تے کر دے نیں پر نیک نِیتی نال نئیں۔ سگوں اوہ تُہانوں چھیکنا چاہندے نیں۔ ایس کر کے پئی تُسی اوہناں نُوں سجن بنان دی کوشش کرو۔

¹⁸ پر ایہہ چنگی گلّ اے پئی نیک کمّ وِچ سجن بنان دی ہر ویلے کوشش کِیتی جائے نا نِرا اوسے ویلے جِس ویلے تُہاڈے کول ہوواں۔

¹⁹ میرے بالو! تُہاڈے ولّوں مَینُوں نَوِیں سِریوں جمّن دِیاں پِیڑاں لگِیاں نیں۔ جدوں تِیکر مسِیح تُہاڈے وِچ صُورت نا پھڑ لَئے۔

²⁰ پر مَیں ایہہ چاہناں آں پئی ہُن تُہاڈے کول حاضر ہو کے ہوری طرح بولاں۔ کیوں جو مَینُوں تُہاڈے ولّوں فِکر اے۔

ہاجرہ تے سارہ دی مِثال

²¹ مَینُوں دَسّو کھاں تُسی جیہڑے شریعت دے ہٹھارُو ہونا چاہندے ہو۔ تُسی شریعت دی گلّ نُوں نئیں سُندے؟

²² کیوں جو ایہہ لِکھیا ہویا اے پئی ابرہام دے دو پُتر سن۔ اِک ٹہلن وِچوں تے دُوجا ویاہڑ وِچوں۔

²³ پر ٹہلن دا مُنڈا جِسمانی طَور تے ویاہڑ دا مُنڈا وعدے دے سببّوں جمّیا۔

²⁴ ایہناں گلّاں وِچ مِثال پائی جاندی اے۔ ایس کر کے پئی ایہہ زنانِیاں گویا دو عہد نیں۔ اِک سِینا پہاڑ دا جِہدے توں غلام ای جمدے نیں۔ تے اوہ ہاجرہ اے۔

²⁵ تے ہاجرہ عرب دا سِینا پہاڑ اے۔ تے ہُن دا یرُوشلِیم اوہدے نال مِلدا اے کیوں جو اوہ اپنیاں بالاں سَنے غلامی وِچ اے۔

²⁶ پر اُتلا یرُوشلِیم اَزاد اے۔ تے اوہ ساڈی ماں اے۔

²⁷ کیوں جو لِکھیا ہویا اے۔ پئی اَے بے اولاد تُوں جِہدے گھر اولاد نئیں خُوشی کر تُوں جیہڑی جمّن دِیاں پِیڑاں نُوں نئیں جاندی اُچّی اُچّی رو کیوں جو جیہڑی وچاری چھڈی گئی سی۔ اوہدی اولاد سُہاگن نالوں وَدّھ اے۔

²⁸ سو بھراؤ! اسی اِضحاق وانگر وعدے دے پُتر آں۔

²⁹ تے جیویں اودُوں جِسم توں جمّیا ہویا رُوح توں جمّے ہوئے نُوں ستاؤندا ہوندا سی اوسے طرح ہُن وی ہوندا اے۔

³⁰ پر پاک کتاب کِیہ آکھدی اے؟ پئی ٹہلن تے اوہدے پُتر نُوں کڈھ دے کیوں جو ٹہلن دا پُتر ویاہڑ دے پُتر نال کدی وارث نا ہوئے گا۔

³¹ سو بھراؤ اسی ٹہلن دے پُتر نئیں سگوں ویاہڑ دے آں۔