کُلُسِّیوں 2 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ مَیں تُہانوں دسنا چاہناں آں۔ پئی تُہاڈے تے لَودِیکیہ والیاں تے اوہناں سبھناں لئی جِنہاں میرا مُنھ نئیں ویکھیا کِنّاں ای دَوڑ بھج کرنا آں۔

² تاں جو اوہناں دے دِلاں نُوں تسلّی ہوئے۔ تے اوہ آپو وِچ مُحبّت نال گنڈھے رہن۔ تے پُوری سمجھ دی ساری دَولت لے لین۔ تے خُدا دے یعنی مسِیح دے بھیت نُوں پچھانن۔

³ جِہدے وِچ حِکمت تے عِلم دے سارے خزانے چُھپے ہوئے نیں۔

⁴ ایہہ مَیں ایس لئی آکھنا آں پئی کوئی جَنا مِٹّھیاں گلّاں نال تُہانوں دھوکھا نا دیوے۔

⁵ تے بھانویں میرا جِسم تُہاتھوں دُور اے پر میری رُوح تُہاڈے نال اے۔ تے تُہاڈے ڈھب تے پکّے اِیمان نُوں ویکھ کے خُوش آں جیہڑا مسِیح اُتّے اے۔

مسِیح دے وسیلے کامِل زِندگی

⁶ ایس لئی جیویں تُساں مسِیح یِسُوع خُداوند نُوں مَنّیا جھلیا اے اوسے طرح اوہدے وِچ ای چلدے رہو تے اوہدے وِچ جڑ پھڑ کے وَدھدے جاؤ۔

⁷ تے جیویں تُہانوں تعلِیم مِلی اے اوسے طرح اِیمان وِچ پکّے رہو۔ تے شُکرانے وِچ وَدھدے جاؤ۔

⁸ خبردار تُہانوں کوئی بندہ اوس فلسفی تے بے فائدہ فریب نال لُٹ نا لَئے۔ جیہڑے بندیاں دِیاں روائِتاں تے دُنیا دِیاں مُڈھ والِیاں گلّاں وانگر نیں۔ پر مسِیح وانگر نئیں۔

⁹ کیوں جو ساری کمال الُوہیّت اوسے وِچ جِسم لے کے وَسدی اے۔

¹⁰ تے تُسی اوسے وِچ کامِل بن گئے ہو۔ جیہڑا ساری حِکمت تے اختیار دا سِر اے۔

¹¹ اوسے وِچ تُسی ایس طرح سُنتی بَیٹھے جیہڑی سُنت ہتّھاں نال نئیں ہوندی۔ سگوں مسِیح دی سُنت جِہدے وِچ نفسانی بدن لاہ چھڈی دا اے۔

¹² تے اوہدے ای نال بپتِسمے وِچ دبّے گئے تے اوسے وِچ خُدا دی قُوّت اُتّے اِیمان لیا کے اوہدے نال جی وی اُٹھے۔ جِس اوہنوں مُردیاں وِچوں جوالیا۔

¹³ تے اوس تُہانوں وی جیہڑے اپنے قصوراں تے جِسم دی نا سُنتی دے سببّوں موئے ہوئے سو اوہدے نال جوالیا تے سارے ساڈے قصور بخش دِتّے۔

¹⁴ تے حُکماں دی اوہ اُلیکھ مِٹا چھڈی جیہڑی ساڈے ناں تے ساڈے سِر سی۔ تے اوہنوں صلِیب اُتّے کِلاّں نال جَڑھ کے اگّوں ہٹا دِتّا۔

¹⁵ اوس حکُومتاں تے اِختیاراں نُوں اپنے اُتّوں ہٹا کے اوہناں دا کُھلا تماشہ بنایا تے صلِیب دے سببّوں اوہناں اُتّے فتح پا لین دی خُوشی کِیتی۔

¹⁶ سو کھان پِین یا عید یا نَوِیں چَنّ یا سبت دی بابت کوئی تُہاڈے اُتّے الزام نا لائے۔

¹⁷ کیوں جو اوہ آؤن والِیاں شیواں دا پرچھاواں اے۔ پر اصل شیواں مسِیح دِیاں نیں۔

¹⁸ کوئی بندہ عاجزی یا فرِشتیاں دی بندگی نُوں پسند کر کے تُہاڈا دَوڑ والا اِنعام نا کھو لَئے۔ اجیہا بندے اپنے جِسم دی عقل اُتّے بے فائدہ شیخی مار کے ویکھیاں ہویاں شیواں وِچ لگّا رہندا اے۔

¹⁹ پر اوس سِر نُوں پَھڑی نئیں رہندا جِہدے توں سارا بدن جوڑاں تے پٹّھیاں دی راہِیں پَلدا اے۔ تے آپو وِچ مِل جُل کے خُدا ولّوں وَدھدا جاندا اے۔

مسِیح دے نال جینا تے مرنا

²⁰ جد تُسی مسِیح نال دُنیا دِیاں مُڈھ والِیاں گلّاں ولّوں مر گئے۔ تے فیر اوہناں وانگر جیہڑے دُنیا وِچ جِیوندے نیں بندیاں دے حُکماں تے تعلِیماں وِچوں اجیہاں رسماں نُوں کیوں مَن دے ہو۔

²¹ پئی ایہنوں نا چُھونا۔ اوہنوں نا چکھّنا تے اوہنوں ہتّھ نا لانا۔

²² (کیوں جو ایہہ سارِیاں شیواں ورتدیاں ورتدیاں مُک جان گِیاں۔)

²³ ایہناں گلّاں وِچ اپنی مرضی دی بندگی تے عاجزی تے بدن نال سختی کرن دے سببّوں حِکمت دی صُورت تے اے۔ پر جِسمانی خواہشاں دے روکن وِچ کِسے کمّ دِیاں نئیں۔