اعمال 9 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

ساؤُل دا بدل جانا

¹ تے ساؤُل جیہڑا خُداوند دے شاگِرداں نُوں دھمکان تے قتل کرن پیچھے پیا سی۔ سردار کاہِن دے کول جا کے۔

² اوہدے توں دمِشق دیاں عبادت خانیاں دے ناں اُتّے ایس مضمُون دِیاں چِٹّھیاں منگِیاں پئی جے ایس طریقے دے کوئی بندے مِلن بھانویں بندے بھانویں زنانِیاں ہون۔ تے اوہناں نُوں یرُوشلِیم وِچ بَنّھ کے لے آواں۔

³ تے ایویں ہویا جد اوہ پَینڈا کر دیاں دمِشق دے نیڑے آیا تے اِک دم اسمانوں نُور اوہدے چَوفیرے چمکیا۔

⁴ تَد اوہ زمین اُتّے ڈِگّ پیا تے اِک اواز سُنی جیہڑی اوہنوں آکھدی سی۔ اَے ساؤُل۔ اَے ساؤُل تُوں مَینُوں کیوں ستانا ایں؟

⁵ اوس آکھیا اَے خُداوند تُوں کون ایں؟ اوس آکھیا مَیں یِسُوع آں جِہنُوں تُوں ستانا ایں۔

⁶ پر اُٹھ کھلو تے شہر وِچ جا تے جو کُجھ تینُوں کرنا چاہیدا اے۔ تینُوں دسیا جائے گا۔

⁷ تے جیہڑے بندے اوہدے نال پئے پَینڈا کر دے سن چُپ کِیتیاں کھلوتے رہے۔ کیوں جو اواز تے سُندے سن پر کِسے نُوں ویکھدے نئیں سن۔

⁸ تے ساؤُل زمین توں اُٹھیا۔ تے جدوں اوہدیاں اَکھّیاں کُھلِیاں اوہنوں کُجھ نظر نا آیا۔ تے اوہدا ہتّھ پھڑ کے اوہنوں دمِشق وِچ لیائے۔

⁹ تے تِنّ دِن تِیکر اوہ اَنھا رہیا تے نا کھاندا تے نا پَیندا سی۔

¹⁰ تے دمِشق وِچ حننیاہ کر کے اِک شاگِرد سی۔ اوہنوں خُداوند رویا وِچ آکھیا۔ اے حننیاہ۔ اوس آکھیا اَے خُداوند ویکھ مَیں حاضر آں۔

¹¹ تَد خُداوند اوہنوں آکھیا اُٹھ تے اوس گلی وِچ جا جیہڑی سِدّھی اکھواؤندی اے۔ تے یہُوداہ دے گھر ساؤُل ناں دے ترسی بندے نُوں پُچھ۔ کیوں جو ویکھ اوہ دُعا پیا منگدا اے۔

¹² تے اوس حننیاہ کر کے اِک بندے نُوں ویکھیا۔ جِس اندر آ کے اوہدے اُتّے ہتّھ رکھیا پئی فیر سُجاکھا ہوئے۔

¹³ حننیاہ جواب دِتّا پئی اے خُداوند مَیں بتھیریاں لوکاں کولوں ایس بندے دے بارے سُنیا اے پئی اوس یرُوشلِیم وِچ تیرے پاک لوکاں نال کِنیاں خرابیاں کِیتیاں۔

¹⁴ تے ایتھے وی سردار کاہِناں ولّوں اوہنوں اختیار مِلیا اے۔ پئی تیرا ناں لین والیاں سبھناں نُوں بَنّھ لَوے۔

¹⁵ پر خُداوند اوہنوں آکھیا تُوں جا۔ کیوں جو اوہ غیر قوماں تے بادشاہاں تے بنی اِسرائیل دے اگّے میرا ناں پُہنچان نُوں میرا چُنیا ہویا وسیلہ اے۔

¹⁶ کیوں جو مَیں اوہنوں دس دیاں گا۔ پئی میرے ناں دے بدلے اوہنوں کیڈے کیڈے دُکھ جَھلّنے پَین گے۔

¹⁷ تَد حننیاہ گیا۔ تے اوس گھر وِچ وڑیا تے اپنے ہتّھ اوہدے اُتّے رکھّے تے آکھیا۔ اَے بھرا ساؤُل! خُداوند یعنی یِسُوع جیہڑا تیرے اُتّے اوس راہ وِچ جیہڑے راہ تُوں آیا ایں۔ ظاہر ہویا مَینُوں گھلّیا اے پئی تُوں فیر سُجاکھا ہوویں۔ تے پاک رُوح نال بھر جاویں۔

¹⁸ تے اونویں اوہدیاں اَکھّیاں توں چھائی جِہی لتّھی تے اوہ ویکھن لگ پیا تے اُٹھ کے بپتِسمہ لیا۔

¹⁹ تے کھانا کھا کے اوہنوں طاقت آئی۔ پر اوہ کئی دِن دمِشق وِچ شاگِرداں دے نال رہیا۔

ساؤُل دمِشق وِچ منادی کر دا اے

²⁰ تے اوسے ویلے ای عبادت خانیاں وِچ یِسُوع دی منادی کِیتی پئی اوہ خُدا دا پُتر اے۔

²¹ تے سبھ سُنن والے حَیران ہو کے آکھن لگّے۔ ایہہ اوہ نئیں جیہڑا یرُوشلِیم وِچ ایس ناں دے لین والیاں نُوں برباد کر دا سی؟ تے ایتھے وی ایسے مطلب لئی آیا سی پئی اوہناں نُوں بَنّھ کے سردار کاہِناں دے کول اپڑا وے۔

²² پر ساؤُل نُوں ہور وی طاقت مِلدی رہی ایس گلّ نُوں ثابت کر کے پئی مسِیح ایہو اے۔ اوہنے اوہناں یہُودِیاں نُوں جیہڑے دمِشق وِچ رہندے سن حَیران کِیتا۔

²³ تے جد بُہت دِن لنگھ گئے یہُودِیاں آپو وِچ اوہدے مار سُٹّن دا مَتا پکائیا۔

²⁴ پر اوہناں دے مَتے دا ساؤُل نُوں پتا لگ گیا۔ تے اوہ رات دِن دروازیاں دے اگّے لگّے رہندے سن۔ پئی اوہنوں مار سُٹّن۔

²⁵ تَد اوہدے شاگِرداں رات دے ویلے ٹوکرے وِچ بٹھا کے کندھ وِچوں اوہنوں لاہ دِتّا۔

ساؤُل یرُوشلِیم وِچ

²⁶ تے جد اوہ یرُوشلِیم وِچ اَپڑیا اوس کوشش کِیتی۔ پئی شاگِرداں دے نال رَل جائے۔ تے سارے اوہدے توں ڈردے سن۔ کیوں جو اوہدے شاگِرد ہون دا یقِین نئیں سن کر دے۔

²⁷ پر برنباس اوہنوں لے کے رسُولاں دے کول اپڑا دِتّا۔ تے اوہناں نُوں دسیا پئی اوہنے راہ وِچ خُداوند نُوں کِیویں ویکھیا سی تے خُداوند اوہدے نال گلّاں کِیتیاں۔ تے کِس طرح دمِشق وِچ یِسُوع دے ناں اُتّے اوس دلیری نال کلام سُنایا سی۔

²⁸ تے اوہ اوہناں نال یرُوشلِیم وِچ اندر باہر آؤندا جاندا رہیا۔

²⁹ تے خُداوند دے ناں اُتّے دلیری نال کلام سُناندا سی۔ تے یُونانی یہُودِیاں نال گلّاں کر دا تے بحث کر دا سی۔ پر اوہ اوہدے مار سُٹّن دا داء لَبّھن لگّے۔

³⁰ پر جد بھراواں نُوں ایہہ گلّ معلُوم ہوگئی تاں قَیصریہ وِچ لیا کے اوہنوں تَرسُس ولّ ٹور دِتّا۔

³¹ تَد سارے یہُودیہ تے گلِیل تے سامریہ وِچ کلِیسیا سُکھ پایا۔ تے ترقی کر دی جاندی سی۔ تے خُداوند دے خَوف تے پاک رُوح دی تسلّی اُتّے چَلدی تے وَدّھدِی جاندی سی۔

پطرس لُدّہ تے یافا وِچ

³² تے ایویں ہویا پئی پطرس ہر تھاں پِھردا ہویا اوہناں پاک لوکاں کول وی آیا۔ جیہڑے لُدّہ وِچ رہندے سن۔

³³ تے اوتھے اَینیاس کر کے اِک بندہ اوہنوں ٹکّریا۔ جیہڑا اَٹھاں ورھیاں توں فالج دا ماریا ہویا مَنجی اُتّے پیا سی۔

³⁴ تے پطرس اوہنوں آکھیا۔ اَے اَینیاس یِسُوع مسِیح تینُوں چَنگا کر دا اے۔ تُوں اُٹھ تے اپنا بسترا سانبھ لے۔ تے اوہ اوسے ویلے اُٹھیا۔

³⁵ تے لُدّہ تے شارُون دے سارے رہن والے اوہنوں ویکھ کے خُداوند دے ولّ پِھرے۔

³⁶ تے یافا وِچ اِک شاگِردنی سی جِہدا ناں تبِیتا سی جِہدا مطلب ہرنی اے۔ اوہ نیک کمّاں تے خَیرات کرن وِچ رُدھی رہندی سی۔

³⁷ تے ایویں ہویا۔ پئی اوہناں دِناں وِچ اوہ بیمار ہو کے مر گئی۔ تے اوہنوں نوھا کے چوبارے اُتّے رکھ دِتّا۔

³⁸ تے لُدّہ یافا دے نیڑے جو سی ایس واسطے جد شاگِرداں نیں سُنیا۔ پئی پطرس اوتھے ای اے۔ تَد اوہناں دو بندیاں نُوں اوہدے کول گھلّیا پئی عرض کرن پئی ساڈے کول آؤن وِچ چِر نا لا۔

³⁹ تے پطرس اُٹھ کے اوہناں دے نال ٹُر پیا تے جد اَپڑیا۔ اوہ اوہنوں چوبارے اُتّے لے گئے۔ تے سارِیاں بیوہ زنانِیاں اوہدے کول آ کھلوتیاں۔ تے روندیاں ہویاں جِنّے کُرتے۔ تے کپڑے ہرنی نے اوہناں دے نال ہوندیاں بنائے سن وکھالِدیاں سن۔

⁴⁰ پر پطرس اوہناں سبھناں نُوں باہر کڈھ کے تے گوڈے نواکے دُعا منگی۔ تے مَیّت ولّ مُنھ کر کے آکھیا۔ تبِیتا اُٹھ۔ تَد اوس اَکھّیاں کھولِیاں تے پطرس نُوں ویکھ کے اُٹھ بَیٹھی۔

⁴¹ تے اوس ہتّھ وَدّھا کے اوہنوں کھڑیاں کِیتا۔ تے پاک لوکاں تے بیوہ زنانِیاں نُوں سَدّ کے اوہنوں جیوندی اوہناں دے حوالے کِیتا۔

⁴² تے ایہہ گلّ سارے یافا وِچ مشہُور ہوگئی۔ تے بُہت لوکاں خُداوند اُتّے اِیمان لیاندا۔

⁴³ تے اوہ بُہت دِناں تِیکر یافا وِچ شمعُون ناں دے اِک چمرنگ گھر رہیا۔