اعمال 5 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

حننیاہ تے سفِیرہ

¹ تے حننیاہ کر کے اِک بندے نے اپنی گھرالی سفِیرہ نال رَل کے ملکیّت ویچی۔

² تے گھر والی نال صلاح رَلا کے مُل وِچوں کُجھ رکھ لیا۔ تے کُجھ حِصّہ لے کے رسُولاں دے پیراں وِچ لیا رکھیا۔

³ پر پطرس آکھیا۔ اَے حننیاہ شیطان تیرے دِل وِچ ایہہ گلّ کیوں پائی پئی تُوں پاک رُوح نُوں فریب دیویں تے زمین دے مُل وِچوں کُجھ رکھ چھڈیں؟

⁴ جد تِیکر اوہ رہی تے تیری ای نئیں سی۔ تے جد وِک گئی۔ تے تیرے اختیار وِچ نا رہی؟ تُوں کیوں ایس گلّ نُوں دِل وِچ رکھیا؟ تُوں بندیاں نال فریب نئیں کِیتا پر خُدا نال۔

⁵ ایہہ گلّاں سُندیاں ای حننیاہ ڈِگّ پیا۔ تے اوہدا دَم نِکل گیا تے جِنّیاں سُنیا ساریاں نُوں بڑا ڈر لگّا۔

⁶ تے جواناں اُٹھ کے اوہنوں کفنایا تے باہر لے جا کے دفنایا۔

⁷ تے تِنّ کُو گھنٹیاں دے پِچّھوں اوہدی گھر والی ایس حال توں بے خبر ہو کے اندر آئی۔

⁸ تَد پطرس اوہنوں آکھیا مَینُوں دس تُساں پَیلی نُوں اینے توں ویچیا؟ اوہ آکھن لگّی آہو۔ اینے ای توں۔

⁹ فیر پطرس اوہنوں آکھیا۔ تُساں کاہِنُوں صلاح کِیتی پئی خُداوند دے رُوح نُوں ازماؤ۔ ویکھ تیرے گھر والے دے دفنان والیاں دے پَیر بُوہے اُتّے نیں تے تینُوں وی باہر لے جان گے۔

¹⁰ اوسے ویلے اوہ اوہدے پیراں کول ڈِگّی۔ تے اوہدا دَم نِکل گیا۔ تے جواناں اندر آ کے اوہنوں مُردہ ویکھیا۔ تے باہر لیجا کے اوہدے گھر والے دے کول دفنایا۔

¹¹ تے ساری کلِیسیا نُوں تے جِنہاں ایہہ گلّ سُنی ساریاں نُوں بڑا ڈر لگّا۔

نِشان تے عجِیب کمّ

¹² تے رسُولاں دے ہتھّوں بُہت کراماتاں تے مُعجزے لوکاں وِچ ظاہر ہوئے تے سبھ اِک دِل ہو کے سُلیمان دے برانڈے وِچ اکٹّھے سن۔

¹³ پر ہورناں وِچوں کِسے دا حَوصلہ نا پیا پئی اوہناں وِچ رَل جائے۔ تَد وی لوک اوہناں دی تعرِیف کر دے سن۔

¹⁴ تے ہور وی وَدّھ بندے تے زنانِیاں سگوں جماعتاں دِیاں جماعتاں اِیمان لیا کے خُداوند دے نال مِلدے جاندے سن۔

¹⁵ ایتھوں تِیکر پئی لوک اپنیاں روگِیاں نُوں لیاؤندے۔ تے پلنگاں تے مَنجِیاں اُتّے رکھدے سن ایس لئی پئی پطرس جد آوے اوہدا پر چھاواں ای اوہناں وِچوں کِسے اُتّے پَے جاوے۔

¹⁶ تے یرُوشلِیم دے آلے دوالے دیاں نگراں توں وی بڑا مُلکھ اکٹّھا ہویا تے اوہ اپنیاں روگِیاں نُوں تے اوہناں نُوں جیہڑے پلِیت رُوحاں توں اَوکھے سن لیاؤندے رہے تے اوہناں وِچوں اِک اِک چَنگا ہوگیا۔

رسُول ستائے جاندے نیں

¹⁷ تَد سردار کاہِن اُٹھیا۔ تے اوہدے سارے جوٹی دار وی جیہڑے صدوقیاں دے فِرقے دے نیں ساڑے نال بھرے ہوئے سن۔

¹⁸ تے رسُولاں اُتّے ہتّھ چُکے۔ تے اوہناں نُوں عام قیدخانے دے وِچ سُٹ دِتّا۔

¹⁹ پر خُداوند دے فرِشتے رات نُوں قیدخانے دا بُوہا کھو لیا۔ تے اوہناں نُوں باہر لیا کے آکھیا۔

²⁰ جاؤ تے ہیکل وِچ کھلو کے ایس زِندگی دِیاں سارِیاں گلّاں لوکاں نُوں سُناؤ۔

²¹ سو ایہہ سُن کے اوہ سویرے ہیکل وِچ گئے۔ تے سکھالن لگّے۔ جدوں سردار کاہِن اپنے جوٹی داراں دے نال آیا۔ اوہناں صدرِ مجلس نُوں تے بنی اِسرائیل دے بزُرگاں نُوں جمع کِیتا تے قیدخانے وِچ اکھوا گھلّیا پئی اوہناں نُوں لے آؤن۔

²² جدوں سپاہی اوتھے اَپڑے اوہناں نُوں قیدخانے وِچ نا ویکھیا۔

²³ تے مُڑ کے اوہناں نُوں خبر دِتّی۔ پئی اساں قیدخانے نُوں بڑا ٹکاؤ بند کِیتا ہویا ویکھیا تے پہرے والے بُوہیاں اُتّے کھلوتے ہوئے سن۔ تے جد کھو لیا تے کِسے نُوں اندر نا ویکھیا۔

²⁴ جد ہیکل دے سردار تے سردار کاہِناں ایہہ گلّاں سُنیاں اوہناں دی بابت بُہت گھبرا گئے۔ پئی ایہہ گلّ کِتّھوں تِیکر وَدھے گی۔

²⁵ تے کِسے آ کے اوہناں نُوں خبر دِتّی۔ پئی ویکھو اوہ بندے جِنہاں نُوں تُساں قیدخانے وِچ پا دِتّا۔ اوہ ہیکل وِچ کھلو کے لوکاں نُوں سکھالدے نیں۔

²⁶ تَد سردار سپاہیاں سَنے گیا۔ تے اوہناں نُوں لے آیا۔ پر زبردستی نال نئیں کیوں جو اوہ لوکاں توں ڈر دے سن۔ کِتے اوہ سانُوں پتّھر نا مارن۔

²⁷ تے اوہناں نُوں لیا کے پنچایت وِچ کھلار دِتّا تے سردار کاہِن اوہناں نُوں پچُھّن لگّا۔

²⁸ پئی اساں تُہانوں تاکِید نال حُکم دِتّا سی پئی ایس ناں اُتّے نا سکھالو؟ تے تُساں یرُوشلِیم نُوں اپنی تعلِیم نال بھر دِتّا اے۔ تے ایس بندے دا خُون ساڈے اُتّے لیاؤنا چاہندے ہو۔

²⁹ پر پطرس تے رسُولاں آکھیا سانُوں خُدا دا حُکم بندیاں دے حُکم نالوں وَدّھ مَنّنا چاہیدا اے۔

³⁰ ساڈے پئیو دادیاں دے خُدا نے یِسُوع نُوں جوالیا۔ جِہنُوں تُساں لکڑی اُتّے ٹنگ کے مار سُٹّیا۔

³¹ اوسے نُوں خُدا مالک تے نجات دین والا مُقرّر کر کے اپنے سَجّے ہتّھ نال اُچیاں کِیتا پئی اِسرائیل نُوں تَوبہ تے گُناہاں دی مُعافی بخشے۔

³² تے اسی ایہناں گلّاں دے گواہ آں۔ تے پاک رُوح وی گواہ اے۔ جیہڑا خُدا اپنے مَنّن والیاں نُوں دِتّا۔

³³ پر اوہ ایہہ سُن کے اپنے دِل وِچ سڑ گئے۔ تے صلاح کِیتی پئی اوہناں نُوں مار سُٹّیئے۔

³⁴ تَد گملی ایل ناں دے اِک فریسی نے جیہڑا شریعت دا مُعلّم تے سبھناں لوکاں وِچ عِزّت والا سی۔ صدرِ مجلس وِچ کھلو کے حُکم دِتّا۔ پئی ایہناں بندیاں نُوں ذرا کُو باہر کر دئیو۔

³⁵ تے اوہناں نُوں آکھیا۔ اے اِسرائیلیو ہوش کرو پئی تُسی ایہناں بندیاں نال کِیہ کرنا چاہندے ہو۔

³⁶ کیوں جو ایہناں دِناں توں پہلاں تھیُوداس نے اُٹھ کے آکھیا پئی مَیں وی کُجھ آں۔ اوہدے نال چار کُو سو بندے رَل گئے اوہ تاں مار یا گیا تے جِنّے اوہنوں مَن دے سن سارے کھِلرپُلر گئے۔ تے اوہناں دا ککّھ نئیں رہیا۔

³⁷ اوہدے پِچّھوں مردم شُماری دے دِناں وِچ گلِیل دا یہُوداہ اُٹھیا تے لوکاں نُوں ورغلا کے اپنے مگر کھِچّ لیا۔ اوہ وی ہلاک ہویا تے جِنّے اوہنوں مَن دے سن سبھ کھِلّرپُلّڑ گئے۔

³⁸ سو ہُن مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی ایہناں بندیاں توں ہٹے رہو۔ تے اوہناں نُوں جان دیو۔ کیوں جو جے ایہہ ہدایت تے ایہہ کمّ بندیاں ولّوں اے۔ تاں اوہ برباد کِیتا جائے گا۔

³⁹ پر جے خُدا ولّوں اے۔ تاں تُسی اوہناں نُوں برباد کر نئیں سکو گے۔ کِتے تُسی خُدا نال وی سامنا کرن والے نا بنو۔

⁴⁰ تے اوہناں اوہدی مَن لئی۔ تے جد اوہناں رسُولاں نُوں سدّیا تے مار پَوا کے حُکم کِیتا۔ پئی یِسُوع دے ناں اُتّے گلّ نا کرو۔ تَد اوہناں نُوں چھڈ دِتّا۔

⁴¹ سو اوہ صدرِ مجلس دے اگّوں خُوش ہو کے ٹُر گئے پئی اسی ایس ناں دی خاطر بے عِزّت ہون دے لائق تاں سمجھے گئے۔

⁴² تے روز دِہاڑے ہیکل وِچ تے گھر وِچ تعلِیم دین توں تے مسِیح یِسُوع دی اِنجِیل سُنان توں نا مُڑے۔