اعمال 14 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

اِکُنِیُم وِچ

¹ تے اِکُنِیُم وِچ اینج ہویا پئی اوہ دونویں مِل کے یہُودِیاں دے عبادت خانے وِچ گئے تے ایس ڈھنگ نال بولے پئی یہُودِیاں تے یُونانِیاں دی اِک بڑی جماعت نے اِیمان لیاندا۔

² پر بے اِیمان یہُودِیاں غیر قوم والیاں نُوں اُبھار کے اوہناں دے دِل بھراواں ولّوں بُرے کر دِتّے۔

³ سو اوہناں اوس تھاں بڑا چِر لایا۔ تے خُداوند اُتّے آسرا کر کے دلیری نال کلام سُناندے رہے۔ تے اوہ اوہناں دی ہتّھِیں نشانِیاں تے کراماتاں وکھال کے اپنے فضل دے کلام اُتّے گواہی دیندا رہیا۔

⁴ تے شہر دے لوکاں وِچ پُھٹ پَے گئی۔ کُجھ تاں یہُودِیاں ولّ تے کُجھ رسُولاں ولّ ہو گئے۔

⁵ تے جد غیر قوماں تے یہُودِیاں اپنے سرداراں سَنے فساد چُکیا تاں جو اوہناں نال بدسلوکی کرن۔ تے اوہناں نُوں مارن۔

⁶ اوہ ایس گلّ نُوں معلُوم کر کے لُکااُنیہ دے شہراں لُسترہ۔ تے دِربے۔ تے آلے دوالے دے دیس وِچ نَسّ گئے۔

⁷ تے اوتھے خُوشخبری سُناندے رہے۔

لُسترہ تے دِربے وِچ

⁸ تے لُسترہ وِچ اِک جَنا جِہدے پیراں وِچ طاقت نئیں سی۔ بَیٹھا ہویا سی۔ اوہ جماندرُو لنگا سی تے کدی ٹُریا نئیں سی۔

⁹ اوس پَولُس نُوں گلّاں کر دیاں سُنیاں تے پَولُس اوہدے ولّ غَور نال دھیان کر کے ویکھیا پئی ایہدے وِچ چَنگا ہون نُوں اِیمان اے۔

¹⁰ تاں بڑی اواز نال آکھیا پئی اپنے پیراں اُتّے سِدّھا کھلو تے اوہ چھال مار کے ٹُرن پِھرن لگ پیا

¹¹ جد سارے لوکاں ویکھیا پئی پَولُس کِیہ کِیتا۔ تَد اپنی لُکااُنیہ دی بولی وِچ اُچّی اُچّی آکھن لگّے۔ پئی دیوتے بندے دا رُوپ دھار کے ساڈے کول اُتر آئے نیں۔

¹² تے اوہناں برنباس نُوں زیوس آکھیا تے پَولُس نُوں ہرمِیس آکھیا۔ ایس کر کے پئی بولن وِچ اوہ آگُو سی۔

¹³ تے زیوس جِہدا مندر شہر دے سامھنے سی۔ اوہدا پُجاری ڈھگّا تے پُھلّاں دے ہار پھاٹک اُتّے لیا کے سارے لوکاں دے نال قُربانی کرنی چاہندا سی۔

¹⁴ جد رسُولاں برنباس تے پَولُس ایہہ سُنیا۔ تَد اپنے کپڑے پھاڑ کے تے لوکاں دے وِچ چھالاں مار کے کُد پئے۔ تے بڑی اواز نال آکھیا۔

¹⁵ اَے بندیو! تُسی ایہہ کِیہ کر دے ہو؟ اسی وی تُہاڈے جیہے دُکھ سُکھ سہن والے بندے آں تے تُہانوں خُوشخبری دینے آں پئی ایہناں واہیات گلّاں توں لانبھے ہو کے زِندہ خُدا ولّ پِھرو۔ اوسے ای اسمان تے زمین۔ تے سمُندر نُوں۔ تے سبھ کُجھ جو اوہناں دے وِچ اے بنایا اے؟

¹⁶ اوس اگلیاں زمانیاں وِچ سارِیاں قوماں نُوں اپنے اپنے راہاں اُتّے ٹُرن دِتّا۔

¹⁷ تَد وی اوس اپنے آپ نُوں بے گواہ نئیں چھڈیا۔ اوس مہربانِیاں کِیتیاں۔ تے اسمانوں تُہاڈے لئی مینہ وسایا۔ تے فصل والے مَوسم گھلّے۔ تے تُہاڈے دِل اَن پانی تے خُوشی نال بھر دِتّے۔

¹⁸ تے اوہناں ایہہ گلّاں آکھ کے لوکاں نُوں مَساں مَساں روکیا۔ پئی اوہ اوہناں اگّے قُربانی نا چڑھان۔

¹⁹ پر انطاکیہ تے اِکُنِیُم توں آ کے یہُودِیاں لوکاں نُوں اپنے نال رَلایا۔ تے پَولُس نُوں روڑے مارے۔ تے ایہہ سمجھ کے پئی اوہ مر گیا اے شہروں باہر گھسِیٹ کے لے گئے۔

²⁰ پر جد شاگِرد اوہدے چَوفیرے اکٹّھے ہوئے۔ تَد اوہ اُٹھ کھلوتا۔ تے شہر وِچ آیا۔ تے دُوجے دِن برنباس دے نال دِربے نُوں ٹُر گیا۔

سُوریہ تے انطاکیہ وِچ واپسی

²¹ تے اوس شہر وِچ وی خُوشخبری سُنائی۔ تے بتھیریاں نُوں شاگِرد کر کے لُسترہ تے اِکُنِیُم تے انطاکیہ نُوں پِچھّاں پرت گئے۔

²² تے شاگِرداں دے دِلاں نُوں تگڑیاں کر دے سن تے نصِیحت دیندے سن۔ پئی اِیمان اُتّے قیم رہو۔ تے آکھیا پئی ایہہ ضرُور اے۔ پئی بُہت مُصِیبتاں سہہ کے اسی خُدا دی بادشاہی وِچ داخل ہو جائیے۔

²³ تے روزے تے دُعا نال ہر اِک کلِیسیا وِچ اوہناں دے لئی بزُرگاں نُوں مُقرّر کِیتا۔ تے اوہناں نُوں خُداوند دے سپُرد کِیتا جِہدے اُتّے اوہ اِیمان لیائے سن۔

²⁴ تے پِسدِیہ دے وِچوں دی لنگھ کے پمفِیلیہ وِچ آئے۔

²⁵ تے جد پرگہ وِچ کلام سُنا چُکے۔ تَد اتّلیہ وِچ گئے۔

²⁶ تے اوتھوں جہاز اُتّے چڑھ کے انطاکیہ ولّ گئے۔ جِتّھوں اوہ اوس کمّ دے لئی جیہڑا ہُن اوہناں پُورا کِیتا سی خُدا دے فضل نُوں دِتّے گئے سن۔

²⁷ تے اوتھے اَپڑ کے کلِیسیا نُوں اکٹّھا کِیتا۔ تے اوہناں نُوں خبر دِتّی۔ پئی خُدا نے ساڈی راہِیں کِیہ کِیہ کمّ کِیتے۔ تے غیر قوماں دے اگّے اِیمان دا بُوہا کھول دِتّا۔

²⁸ تے شاگِرداں نال چِر تِیکر اوہ اوتھے رہے۔