اعمال 12 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

ہور ظُلم

¹ تے اوہناں دِناں وِچ ہیرودیس بادشاہ کلِیسیا دے کئی لوکاں نُوں دُکھ دین اُتّے لکّ بَدّھا۔

² تے یُوحنّا دے بھرا یعقُوب نُوں تلوار نال مار سُٹّیا۔

³ تے جد ویکھیا پئی یہُودِیاں نُوں ایہہ گلّ چنگی لگدی اے۔ تَد ہور وی وادھا کِیتا پئی پطرس نُوں وی پھڑ لیا ایہہ بے خمیری روٹی دے دِناں وِچ ہویا۔

⁴ سو اوہنوں قابُو کر کے قید وِچ پا دِتّا۔ تے چَوہاں چَوہاں سپاہیاں دے چَوہاں پَہریاں وِچ سونپیا۔ پئی اوہدی خبرداری کرن۔ تے ایہہ صلاح کِیتی پئی اوہنوں فسح دی عید دے پِچّھوں لوکاں دے سامھنے لیاوے۔

⁵ سو قید وِچ پطرس دی خبرداری ہوندی رہی۔ پر کلِیسیا دِل لا کے اوہدے لئی خُدا کولوں دُعا منگدی سی۔

پطرس قید خانے توں رہائی پاندا اے

⁶ تے جدوں ہیرودیس اوہنوں باہر لیاؤن نُوں تیار سی۔ اوسے رات پطرس دو سنگلاں وِچ بَدّھا ہویا دو سپاہیاں دے وِچکار سُتّا ہویا سی۔ تے پہرے والے قیدخانے دے بُوہے اگّے پَہرا پئے دیندے سن۔

⁷ تے ویکھو خُدا دا اِک فرِشتہ آ کھلوتا۔ تے اوس کوٹھڑی وِچ نُور چمکیا تے اوس پطرس دی وَکھّی اُتّے مار کے جگایا۔ تے اوہنوں آکھیا چھیتی نال اُٹھ کھلو۔ تے اوہدیاں ہتھکڑیاں اوہدیاں ہتّھاں توں جھڑ پئیاں۔

⁸ تے فرِشتے اوہنوں آکھیا لکّ بَنّھ تے اپنی جُتّی پا۔ اوس اوسے طرح کِیتا۔ فیر اوس اوہنوں آکھیا۔ اپنا کپڑا دوالے پا۔ تے میرے مگر آ۔

⁹ تے نِکل کے اوہ پِچّھے پِچّھے ٹُر پیا تے نئیں سی جان دا پئی جو کُجھ فرِشتے ولّوں پیا ہوندا اے سو سَچ اے۔ پر سمجھیا پئی مَیں رویا پیا ویکھنا ہاں۔

¹⁰ تَد اوہ پہلے تے دُوجے پہرے وِچوں دی نِکل گئے۔ تے لوہے دے پھاٹک تِیکر اَپڑے۔ جیہڑا شہر ولّ اے اوہ آپی اوہناں لئی کُھل گیا۔ تے اوہ نِکل کے اِک گلی وِچوں دی ٹُر پئے فرِشتہ اوس ویلے اوہدے توں وکھرا ہوگیا۔

¹¹ تے پطرس نے سُرت وِچ آ کے آکھیا۔ ہُن مَیں ٹھیک جانیا پئی خُداوند نے اپنا فرِشتہ گھلّیا۔ تے ہیرودیس دے ہتھّوں مَینُوں بچایا۔ تے یہُودِیاں دی قوم دی ساری آس توڑ دِتّی۔

¹² تَد وچار کر کے اوہ یُوحنّا دی ماں مریم دے گھر آیا۔ جیہڑا مرقس اکھواؤندا اے۔ اوتھے بتھیرے لوک اکٹّھے ہو کے دُعا پئے منگدے سن۔

¹³ تے جد اوہ بُوہے دی باری کھڑکاؤندا سی۔ تَد رُدی ناں دی ٹہلن سُنن آئی۔

¹⁴ تے پطرس دی بولی پچھان کے خُوشی نال بُوہا نا کھولیا پر اندر دَوڑ کے خبر دِتّی پئی بُوہے اگّے پطرس کھلوتا اے۔

¹⁵ اوہناں اوہنوں آکھیا۔ تُوں کملی ہوئی ایں۔ پر اوہ اپنی گلّ اُتّے پَکّی رہی۔ پئی ایسے طرح اے۔ تَد اوہناں آکھیا پئی اوہدا فرِشتہ ہوئے گا۔

¹⁶ پر پطرس بُوہا کھڑکاؤندا رہیا۔ تَد اوہناں کھول کے ویکھیا تے حَیران ہوگئے۔

¹⁷ پر اوس ہتّھ نال سینت کِیتی پئی چُپ کر رہن تے اوہناں نُوں دسیا پئی خُداوند مَینُوں کِس طرح قیدخانے توں باہر لیایا۔ تے اوس آکھیا یعقُوب نُوں تے بھراواں نُوں ایہناں گلّاں دی خبر کر دین تے اوہ باہر جا کے دُوجے تھاں ٹُر گیا۔

¹⁸ تے جدوں نِکلیا سپاہیاں وِچ بڑا رَولا پَے گیا۔ پئی پطرس کِیہ ہویا

¹⁹ تے جدوں ہیرودیس اوہنوں بھپا تے اوہ نا لَبھّا۔ تے پہرے والیاں توں پُچھ گچھ کر کے اوہناں نُوں قتل کرن دا حُکم دِتّا۔ تے آپ یہُودیہ ٹُرکے قَیصریہ وِچ جا رہیا۔

ہیرودیس دی مَوت

²⁰ تے صُور تے صَیدا دے لوکاں نال ہیرودیس بُہت ناراض سی۔ تے اِک دِل ہو کے اوہ اوہدے کول آئے تے بلَستُس نال مَیل کر کے صُلح صفائی کرنی چاہی۔ کیوں جو اوہناں دے مُلک نُوں بادشاہ دے مُلک توں رسد دِیاں شیواں آؤندیاں سن۔

²¹ تے ہیرودیس اِک تاریخ مِتھ کے بادشاہی کپڑے پا کے تخت اُتّے بَیٹھ گیا۔ تے اوہناں نال گلّ کرن لگّا۔

²² تے لوک بول اُٹھے پئی ایہہ تاں خُدا دی اواز اے نا بندے دی۔

²³ تے اونویں خُداوند دے فرِشتے اوہنوں ماریا۔ ایس لئی پئی اوس خُدا دی وڈیائی نئیں کِیتی۔ تے اوہنوں کِیڑے پَے گئے تے مر گیا۔

²⁴ پر خُدا دا کلام وَدھدا تے پَھلدا رہیا۔

²⁵ تے برنباس تے ساؤُل اپنی خِدمت پُوری کر کے۔ تے یُوحنّا نُوں جیہڑا مرقس اکھواؤندا اے نال لے کے یرُوشلِیم توں ٹُر گئے۔