۲-پطرس 2 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

جُھوٹھے اُستاد

¹ تے جیویں اوس اُمّت وِچ جُھوٹھے نبی اُٹھے سن ایسے طرح تُہاڈے وِچ وی جُھوٹھے اُستاد ہون گے جیہڑے لُک چُھپ کے ہلاک کرن والِیاں بِدعتاں کڈھن گے۔ تے اوس مالک دا اِنکار کرن گے جِس اوہناں نُوں مُل لیا سی تے اپنے آپ نُوں شتابی ہلاکت وِچ سُٹّن گے۔

² تے بتھیرے اوہناں دے لُچ پُنے مگر ٹُرن گے جِنہاں دے سبّب سچیائی دے راہ دی بدنامی ہوئے گی۔

³ تے اوہ لالچ نال داء والیاں گلّاں بنا کے تُہانوں ویچ چھڈن گے۔ تے جیہڑا مُڈھوں اوہناں دی سزا دا حُکم ہوگیا اے۔ اوہدے آؤن وِچ کوئی چِر نئیں تے اوہناں دی ہلاکت سَوندی نئیں۔

⁴ کیوں جو جد خُدا گُناہ کرن والیاں فرِشتیاں نُوں نا چھڈیا۔ سگوں جہنّم وِچ گھل کے ہنیرے کُھوہ وِچ سُٹّیا۔ تاں جو عدالت دے دِن تِیکر ڈَکے رہن۔

⁵ تے نا پہلی دُنیا نُوں چھڈیا سگوں جِس ویلے بے دِین دُنیا اُتّے طوفان گھلّیا راستبازی دی منادی کرن والے نُوح نُوں ہور ستّاں بندیاں سَنے بچا لیا۔

⁶ تے سدُوم تے عمُورہ دے شہراں نُوں خاک سیاہ کر دِتّا۔ تے اوہناں نُوں ہلاکت دی سزا دِتّی تے آؤن والے زمانے دے بے دِیناں لئی اِک مِثال قیم کر دِتّی۔

⁷ تے سَچیار لُوط نُوں جیہڑا بے دِیناں دے پلِیت چال چَلّن توں اَکیّا ہویا سی خلاصی بخشی۔

⁸ (تے اوہ سَچیار اوہناں وِچ رہ کے تے اوہناں دے بے شریعت کمّ ویکھدا تے سُندا ہوندا سی۔ روز اوہدا راستباز دِل اَوکھا ہوندا سی۔)

⁹ تے خُداوند دِینداراں نُوں ازمایش وِچوں کڈھ لینا تے بدکاراں نُوں عدالت دے دِن تِیکر سزا وِچ رکھنا جان دا اے۔

¹⁰ خاص کر اوہناں نُوں جیہڑے پلِیت خواہشاں نال جِسم دی پَیروی کر دے نیں۔ تے حکُومت نُوں کُجھ نئیں جان دے تے۔ اوہ گُستاخ تے اَڑی کرن والے نیں تے عِزّت والیاں نُوں طعنے مِہنے مارن توں نئیں ڈر دے۔

¹¹ پر فرِشتے جیہڑے طاقت تے قُدرت وِچ اوہناں نالوں وڈّے نیں خُداوند دے سامھنے اوہناں اُتّے طعنے مار کے نالش نئیں کر دے۔

¹² سگوں ایہہ لوک بے عقل جنَوراں وانگر نیں جیہڑے پھڑے جان تے ہلاک ہون لئی پَیدا ہوئے نیں۔ جِنہاں گلّاں توں ناواقِف نیں اوہناں دی بابت ہورناں نُوں طعنے مِہنے دیندے نیں۔ پر اپنی خرابی وِچ آپ ای خراب کِیتے جان گے۔

¹³ دُوجیاں دا بُرا کرن دے بدلے ایہناں ای دا بُرا ہوئے گا۔ ایہناں نُوں دِن دِہاڑے عیاشی کرن وِچ سواد آؤندا اے۔ ایہہ داغ تے عیب نیں۔ جدوں تُہاڈے نال کھاندے پِیندے نیں تے اپنے ولّوں مُحبّت دی ضیافت کر کے عَیش تے عشرت کر دے نیں۔

¹⁴ اوہناں دِیاں اَکھّیاں جِنہاں وِچ زناکار عَورتاں وسِیاں ہویاں نیں گُناہ توں رُک نئیں سکدِیاں۔ اوہ ڈانواں ڈول دِلاں نُوں پھساندے نیں اوہناں دا دِل لالچ نال بھریا ہویا اے اوہ لعنت دی اولاد نیں۔

¹⁵ اوہ سِدّھا راہ چھڈ کے بدراہ ہوگئے نیں۔ تے بعُور دے پُتر بِلعام دے راہ اُتّے ٹُرے جِس ناراستی دی مزدُوری نُوں پیارا جانیا۔

¹⁶ پر اپنے قصور اُتّوں جِھڑکیا گیا۔ پئی اِک بے زبان کھوتی بندے وانگر بول کے ایس نبی نُوں احمق پُنے توں موڑیا۔

¹⁷ اوہ اَنھے کُھوہ نیں تے اجیہے بدّل جِنہاں نُوں ہنیری اُڈا دیندی اے۔ اوہناں لئی بے حد ہنیرا رکھیا ہویا اے۔

¹⁸ اوہ مغرُوری دِیاں واہیات گلّاں بَک بَک کے لُچ پُنے دی راہِیں اوہناں لوکاں نُوں جِسمانی خواہشاں وِچ پھساندے نیں جیہڑے بدراہاں وِچوں مَساں مَساں پئے نِکلدے نیں۔

¹⁹ اوہ اوہناں نال تے اَزادی دا وعدہ کر دے نیں تے آپی خرابی دے غلام بنے ہوئے نیں۔ ایس لئی پئی بندے اُتّے جِہدا دابا اے اوہ اوہدا غلام اے۔

²⁰ تے جد اوہ خُداوند تے نجات دین والے یِسُوع مسِیح دی پہچان دے سببّوں دُنیاوی پلِیتی توں چُھٹ کے فیر اوہدے وِچ پَھسے تے دَبّ گھتّے تے اوہناں دا چھیکڑلا حال پہلاں نالوں بُرا ہویا۔

²¹ کیوں جو راستبازی دے راہ دا نا جاننا اوہناں دے لئی ایہدے توں چَنگا ہوندا۔ پئی اوہنوں جان کے اوس پاک حُکم توں پھر جاندے جیہڑا اوہناں نُوں مِلیا سی۔

²² اوہناں اُتّے ایہہ سَچّی مِثال ٹھیک آؤندی اے۔ پئی کُتّا اپنی قَے ولّ پرتدا اے۔ تے نہاتی ہوئی سُؤرنی چِکڑ وِچ فیر لیٹن لگ پَیندی اے۔