۲-کُرِنتھِیوں 2 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ مَیں اپنے دِل وِچ ایہہ اِرادہ کِیتا سی۔ پئی فیر تُہاڈے کول دلگِیر ہو کے نا آواں۔

² کیوں جو جے مَیں تُہانوں دلگِیر کراں۔ تے مَینُوں کون خُوش کرے گا۔ بِناں اوہدے جیہڑا میرے سببّوں دلگِیر ہویا؟

³ تے مَیں تُہانوں ایہو گلّ لِکھی سی۔ تاں جو اجیہا نا ہوئے پئی مَیں آ کے جِنہاں توں خُوش ہونا چاہندا ساں۔ اوہناں ای دے سببّوں دلگِیر ہوواں۔ کیوں جو مَینُوں تُہاڈے ساریاں اُتّے ایس گلّ دا بھروسا اے۔ پئی جیہڑی میری خُوشی اے سو ای تُہاڈی سبھناں دی اے۔

⁴ کیوں جو مَیں بڑی مُصِیبت تے دلگِیری دی حالت وِچ بتھیرے اتھرُو وَہا وَہا کے تُہانوں لِکھیا سی۔ پر ایس واسطے نئیں پئی تُہانوں غم ہوئے۔ سگوں ایس واسطے پئی تُسی اوس مُحبّت نُوں معلُوم کرو۔ جیہڑی مَینُوں تُہاڈے نال اے۔

قصوروار دے لئی مُعافی

⁵ تے جے کوئی بندہ غم دا سبّب ہویا اے۔ تے میرے ای غم دا نئیں سگوں (اوہدے اُتّے وَدّھ سختی نا کراں) کِسے قدر تُہاڈے سبھناں دے غم دا سبّب ہویا۔

⁶ ایہو سزا جیہڑی اوہنوں کئیاں ولّوں مِلی اجیہے بندے لئی بس اے۔

⁷ سو اوہدے بدلے وِچ ایہو چَنگا اے پئی اوہدا قصور مُعاف کرو۔ تے تسلّی دیو تاں جو اوہ بُہتے غم دے سبّب برباد نا ہو جائے۔

⁸ ایس لئی مَیں تُہاڈی مِنّت کرنا آں پئی اوہدی بابت اپنی مُحبّت نُوں پَکیّاں کرو۔

⁹ کیوں جو مَیں ایس کر کے وی لِکھیا سی پئی تُہانوں ازمانواں پئی سارِیاں گلّاں وِچ فرمانبردار ہویا نئیں۔

¹⁰ جِہنُوں تُسی مُعاف کر دے اوہ۔ اوہنوں مَیں وی مُعاف کرنا آں کیوں جو جو کُجھ مَیں مُعاف کِیتا۔ جے کر مَیں کُجھ مُعاف کِیتا اے۔ اوہ مسِیح دا قیم مقام ہو کے تُہاڈی خاطر مُعاف کِیتا۔

¹¹ تاں جو شیطان دا ساڈے اُتّے داء نا چلّے کیوں جو اسی ایہدیاں فریباں توں ناواقِف نئیں آں۔

تروآس وِچ پَولُس دی بے چینی

¹² تے جد مَیں مسِیح دی خُوشخبری دین لئی تروآس وِچ آیا۔ تے خُداوند وِچ میرے لئی بُوہا کُھل گیا۔

¹³ تے میری رُوح نُوں آرام نا مِلیا۔ ایس لئی پئی مَیں اپنے بھرا طِطُس نُوں نا ویکھیا۔ سگوں اوہناں توں وِداع ہو کے مَکِدُنیہ نُوں ٹُر گیا۔

مسِیح دے وسیلہ فتح

¹⁴ پر خُدا دا شُکر اے۔ جیہڑا مسِیح وِچ سانُوں سدا قیدِیاں وانگُوں گشت کراندا اے۔ تے اپنے عِلم دی خُوشبوئی ساڈی راہِیں ہر تھاں پَھیلاؤندا اے۔

¹⁵ کیوں جو اسی خُدا دے اگّے نجات لین والیاں تے ہلاک ہون والیاں دوہاں دے لئی مسِیح دی خُوشبوئی آں۔

¹⁶ کئیاں واسطے تے مرن دے لئی مَوت دی بو تے کئیاں واسطے جیون دے لئی زِندگی دی بو آں۔ تے کون ایہناں گلّاں دے لائق اے؟

¹⁷ کیوں جو اسی اوہناں بتھیریاں لوکاں وانگر نئیں جیہڑے خُدا دے کلام وِچ مِلاوٹ کر دے نیں۔ سگوں دِل دی صفائی نال تے خُدا ولّوں خُدا نُوں حاضر جان کے مسِیح وِچ بولنے آں۔