۲-کُرِنتھِیوں 11 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

پَولُس تے جُھوٹھے رسُول

¹ چَنگا ہوندا جے تُسی میری تھوڑی جیہی بیواقوفی دی برداشت کر سکدے۔ ہاں تُسی میری برداشت کر دے تے اوہ۔

² مَینُوں تُہاڈے لئی خُدا جیہی غیرت اے۔ کیوں جو اِکّو ای بندے دے نال تُہاڈی منگنی کِیتی اے۔ تاں جو تُہانوں پاک کواری وانگُوں مسِیح دے کول حاضر کراں۔

³ پر مَیں ڈرناں آں۔ کِتے اجیہا نا ہوئے۔ جِہیا سَپّ نیں اپنی مکّاری نال حوّا نُوں چُکیا ایسے طرح تُہاڈے خیال وی اوس سادگی تے پاکیزگی توں ہَٹ جان جیہڑی مسِیح دے نال ہونی چاہیدی اے۔

⁴ کیوں جو جیہڑا آؤندا اے جے اوہ کِسے دُوجے یِسُوع دی منادی کر دا اے۔ جِہدی اساں منادی نئیں کِیتی۔ یا کوئی ہور رُوح تُہانوں مِلدا اے۔ جیہڑا نئیں سی مِلیا۔ یا دُوجی خُوشخبری مِلی۔ جِہنُوں تُساں قبول نئیں سی کِیتا۔ تے تُہاڈا سہہ لینا ٹھیک اے

⁵ مَیں تے اپنے آپ نُوں اوہناں وڈّیاں رسُولاں نالوں کُجھ گھٹ نئیں سمجھدا۔

⁶ تے جے بولن دا مَینُوں ولّ نئیں آؤندا تے عِلم تے آؤندا اے۔ سگوں اساں اوہنوں ہر گلّے ساریاں لوکاں اُتّے تُہاڈی خاطر ظاہر کر دِتّا۔

⁷ کِیہ ایہہ مَیتھوں خطا ہوئی؟ پئی مَیں تُہانوں خُدا دی خُوشخبری مُفت اپڑا کے اپنے آپ نُوں نِیویاں کِیتا۔ تاں جو تُسی اُچّے ہو جاؤ؟

⁸ مَیں ہورناں کلِیسیاواں نُوں لُٹیا۔ یعنی اوہناں کولوں مزدُوری لئی۔ تاں جو تُہاڈی خِدمت کراں۔

⁹ تے جد مَیں تُہاڈے کول ساں تے ضرورت مند ہوگیا ساں۔ تَد وی مَیں کِسے اُتّے بھار نا پایا۔ کیوں جو بھراواں مَکِدُنیہ توں آ کے میری لوڑ پُوری کر دِتّی سی۔ تے مَیں ہر گلّ وِچ تُہاڈے اُتّے بھار پان توں رُکیا رہیا۔ تے رہاں گا وی۔

¹⁰ مسِیح دی سچیائی دی سَونہہ جیہڑی میرے وِچ اے۔ اَخیہ دے علاقے وِچ کوئی بندہ مَینُوں ایہہ فخر کرن توں نا روکے گا۔

¹¹ کیوں؟ ایس کر کے پئی مَیں تُہاڈے نال مُحبّت نئیں رکھدا؟ ایہہ خُدا جان دا اے۔

¹² پر جو کُجھ کرناں آں اوہ ای کر دا رہاں گا۔ تاں جو داء لَبّھن والیاں دا داء لگّن نا دیاں۔ سگوں جِس گلّے اوہ فخر کر دے نیں اوہدے وِچ ساڈے جیہے ای نِکلن۔

¹³ کیوں جو اجیہے لوک جُھوٹھے رسُول تے دغابازی دے کمّ کرن والے نیں تے اپنے آپ نُوں مسِیح دے رسُولاں جیہے بناندے نیں۔

¹⁴ تے کُجھ عجب نئیں۔ کیوں جو شیطان وی اپنے آپ نُوں نُورانی فرِشتے جِہیا بناندا اے۔

¹⁵ سو جے اوہدے خادم وی راستبازی دے خادماں جیہے بن جان تے کوئی وڈّی گلّ نئیں۔ پر اوہناں دا اوڑک اوہناں دے کمّاں دے سببّوں ہوئے گا۔

رسُول ہون دی وجہ توں پَولُس دا دُکھ

¹⁶ مَیں فیر آکھنا آں۔ پئی مَینُوں کوئی مُورکھ نا سمجھے۔ نئیں تے مُورکھ ای سمجھ کے مَینُوں قبول کرو۔ تاں جو مَیں وی تھوڑا جِہیا فخر کراں۔

¹⁷ جو کُجھ مَیں آکھنا آں۔ اوہ خُداوند وانگر نئیں سگوں جیویں مُورکھ وانگُوں تے اوس حَوصلے نال آکھنا آں۔ جیہڑا فخر کرن وِچ ہوندا اے۔

¹⁸ جِتّھے ہور بتھیرے جِسمانی طَور نال فخر کر دے نیں۔ مَیں وی کراں گا۔

¹⁹ کیوں جو تُسی تے سِیانے ہو کے خُوشی نال مُورکھاں دی برداشت کر دے ہو۔

²⁰ جد کوئی تُہانوں غلام بناندا اے یا کھا لَیندا اے۔ یا پھسا لَیندا اے۔ یا اپنے آپ نُوں وَڈا بناندا اے۔ یا تُہاڈے مُنھ اُتّے چپیڑ مار دا اے۔ تے تُسی سہہ لَیندے ہو۔

²¹ میرا ایہہ آکھنا بے عِزّتی دے طَور اُتّے ای سہی۔ پئی اسی ماڑے جیہے ساں۔ پر جِس کِسے گلّ وِچ کوئی دلیر اے (بھانویں ایہہ آکھنا کملی گلّ اے) مَیں وی دلیر آں۔

²² اوہ عِبرانی نیں؟ مَیں وی آں۔ اوہ اِسرائیلی نیں؟ مَیں وی آں اوہ ابرہام دی نسل وِچوں نیں؟ مَیں وی آں۔

²³ اوہ مسِیح دے خادم نیں؟ (میرا ایہہ آکھنا نادانی اے) مَیں وَدّھ آں۔ محِنتاں وِچ وَدّھ کے۔ قید وِچ وَدّھ کے کولڑے کھان وِچ حدّوں وَدّھ۔ کئی واری مَوت دے خطریاں وِچ رہیا آں۔

²⁴ مَیں یہُودِیاں توں پنج واری اِک گھٹ چالی چالی کولڑے کھادے۔

²⁵ تِنّ واری بیَنت کھادے اِک وار پتّھراں نال ماریا گیا۔ تِنّ واری جہاز ٹُٹن دی بلا وِچ پیا۔ اِک رات دِن سمُندر وِچ کَٹیا۔

²⁶ مَیں کئی واری سفراں وِچ۔ دریاواں دے خطریاں وِچ۔ ڈاکُوؤاں دے خطریاں وِچ۔ اپنی قوم توں خطریاں وِچ۔ غیر قوماں توں خطریاں وِچ۔ شہر دیاں خطریاں وِچ۔ بیابان دیاں خطریاں وِچ۔ سمُندر دیاں خطریاں وِچ۔ جُھوٹھے بھراواں دے خطریاں وِچ۔

²⁷ محنت تے مُشقّت وِچ۔ کئی واری جاگدیاں رہن۔ بُھکھ تے تَریہہ دی مُصِیبت وِچ۔ کئی واری فاقے وِچ۔ پالے تے ننگے رہن دی حالت وِچ رہیا آں۔

²⁸ ہورناں گلّاں دے سِوا جِنہاں دا مَیں ذِکر نئیں کر دا۔ سارِیاں کلِیسیاواں دا فِکر مَینُوں روز دِہاڑے آ دبدا اے۔

²⁹ کِہدی کمزوری توں مَیں کمزور نئیں ہوندا؟ کِہدے ٹھوکر کھان توں میرا دِل نئیں دُکھدا؟

³⁰ جے فخر ای کرنا پئے۔ تے اوہناں گلّاں دا فخر کراں گا۔ جیہڑیاں میری کمزوری دِیاں نیں۔

³¹ خُداوند یِسُوع دا خُدا تے باپ جِہدی سدا تِیکر حمد ہوئے۔ جان دا اے۔ پئی مَیں جُھوٹھ نئیں آکھدا۔

³² دمِشق وِچ اوس حاکم جیہڑا بادشاہ اَرِتاس ولّوں سی۔ میرے پھڑن دے لئی دمشقیاں دے شہر اُتّے پَہرا بہال چھڈیا سی۔

³³ فیر مَیں ٹوکرے وِچ باری دی راہِیں کوٹ وِچوں لمکایا گیا۔ تے مَیں اوہدے ہتھّوں بچ گیا۔