۱-پطرس 3 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

زنانِیاں تے بندے

¹ زنانِیو! تُسی وی اپنے اپنے گھر والیاں دی تابعدار رہو۔

² ایس لئی پئی جے کوئی بندہ کلام نُوں نا وی مَنّے تَد وی زنانی دے پاک چال چَلّن نال تے خَوف نُوں ویکھ کے بِناں کلام دے کھِچّے جان۔

³ تے تُہاڈی سجاوٹ وکھالے دی نا ہوئے پئی سِر گُندنا تے سونے دے گہنے تے کپڑے۔

⁴ سگوں تُہاڈے دِل دی چُھپی ہوئی اِنسانِیّت نرمی تے حلِیمی دی نا ناس ہون والی سجاوٹ نال سَجی رہے۔ کیوں جو خُدا دے کول ایہدی بتھیری قدر اے۔

⁵ تے پِچّھلے زمانے وِچ وی خُدا اُتّے آس رکھن والِیاں پاک زنانِیاں اپنے آپ نُوں ایسے طرح سنگار دِیاں تے اپنے اپنے گھر والیاں دے حُکم وِچ رہندیاں سن۔

⁶ جیویں سارہ ابرہام دے حُکم وِچ رہندی تے اوہنوں خُداوند آکھدی سی تُسی وی جے نیکی کرو تے کِسے ڈراوے توں نا ڈرو۔ تے اوہدیاں دِھئیاں ہویاں۔

⁷ گھر والیو! تُسی وی اپنیاں زنانِیاں نال عقل نال وسّیا کرو تے زنانی نُوں کمزور جان کے اوہدی عِزّت کرو تے ایسے طرح سمجھو پئی اسی دونویں زِندگی دی نِعمت دے وارث آں۔ تاں جو تُہاڈیاں دُعاواں رُک نا جان۔

نیک کمّاں دے لئی دُکھ سہنا

⁸ چھیکڑلی گلّ ایہہ اے۔ پئی سارے اِک دِل تے ہمدرد ہوؤ۔ بھراواں وانگر مُحبّت کرو۔ نرم دِل تے نِیویں رہو۔

⁹ بدی دے بدلے بدی نا کرو۔ تے گال دے بدلے گال نا دیو۔ سگوں برکت منگو۔ کیوں جو تُسی برکت دے وارث ہون لئی سَدّے گئے ہو۔

¹⁰ جیہڑا زِندگی توں خُوش ہونا تے چنگے دِن ویکھنے چاہندا اے اوہ زبان نُوں بدی توں تے مُنھ نُوں مکر دی گلّ آکھن توں موڑے۔

¹¹ بدی توں لانبھے رہے تے نیکی کر دا رہے۔ صُلح لَبّھدا رہے تے اوہدا پِچھّا کر دا رہے۔

¹² کیوں جو خُداوند دِیاں اَکھّیاں راستبازاں ولّ نیں تے اوہدے کنّ اوہناں دِیاں دُعاواں ولّ نیں۔ پر بدکار خُداوند دی نظر وِچ نیں۔

¹³ جے تُسی شَوق نال نیکی کرو۔ تے تُہاڈے نال بدی کیہڑا کرن والا اے؟

¹⁴ تے جے راستبازی دی خاطر دُکھ سَہو تے تُسی مُبارک ہو۔ نا اوہناں دے ڈران توں ڈرو تے نا گھابرو۔

¹⁵ سگوں مسِیح نُوں خُداوند جان کے اپنے دِلاں وِچ پاک سمجھو۔ تے جیہڑا تُہاڈے کولوں تُہاڈی آس دا سبّب پُچھے اوہدا جواب دین لئی ہر ویلے تیار رہو پر حلِیمی تے خَوف نال۔

¹⁶ تے نِیّت وی نیک رکھو۔ تاں جو جِنہاں گلّاں وِچ تُہاڈے اُتّے عیب لایا جاندا اے۔ اوہناں وِچ اوہ لوک شرمندے ہون جیہڑے تُہاڈے مسِیح وِچ نیک روَئیے اُتّے طعنے دیندے نیں۔

¹⁷ کیوں جو جے خُدا دی ایہو مرضی ہوئے پئی تُسی بھلا کر کے دُکھ سَہو تے اوہ بُرا کر کے دُکھ سہن نالوں چَنگا اے۔

¹⁸ ایس لئی پئی مسِیح وی راستباز ناراستاں دے لئی اِکّو وار دُکھ اُٹھایا۔ تاں جو سانُوں خُدا دے کول اَپڑائے۔ اوہ جِسم ولّوں ماریا گیا پر رُوح ولّوں جوالیا گیا۔

¹⁹ جِہدے وِچ اوس جا کے اوہناں قیدی رُوحاں وِچ منادی کِیتی۔

²⁰ جیہڑیاں اوس اگلے زمانے وِچ نافرمان سن۔ جدوں خُدا نُوح دے ویلے صبر کر کے اوڈِیکدا رہیا سی تے اوہ بیڑی تیار کِیتی جاندی سی جِہدے اُتّے سوار ہو کے تھوڑے جیہے بندے یعنی کُل اَٹھ جاناں پانی دی راہِیں بچِئیاں۔

²¹ تے ٹھیک اوسے پانی وانگر بپتِسمہ وی یِسُوع مسِیح دے جی اُٹھن دی راہِیں ہُن تُہانوں بچاندا اے۔ اوہدے توں جِسم دی مَیل دُور کرنا نئیں پر چنگی نِیّت نال خُدا دا طالب ہونا مُراد اے۔

²² اوہ اسمان اُتّے جا کے خُدا دے سَجّے پاسے بَیٹھا ہویا اے تے فرِشتے تے اختیار تے قُدرتاں اوہدے تابعیاں کِیتیاں گِئیاں نیں۔