۱-پطرس 2 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

زِندہ پتّھر تے مُقدّس قوم

¹ فیر ساری بدی تے سارے فریب تے مکّاری تے ساڑا تے بُرا آکھنا چھڈ کے۔

² نَوِیں جمّیاں ہویاں بچّیاں وانگر کلام دے نَروَیر رُوحانی دُدّھ دی چاہ رکھو۔ پئی اوہدی راہِیں نجات پان لئی وَدھدے جاؤ۔

³ جے تُہانوں خُداوند دے مہربان ہون دا سواد آگیا اے۔

⁴ اوہدے کول آ کے جیہڑا بندیاں دا ردّیا ہویا پر خُدا دا چُنیا تے قِیمتی جِیوندا پتّھر اے۔

⁵ تُسی وی جِیوندے پتّھراں وانگر رُوحانی گھر بندے جاندے ہو۔ تاں جو کاہِناں دا پاک فِرقہ بن کے اجیہاں رُوحانی قُربانِیاں چاہڑو۔ جیہڑیاں یِسُوع مسِیح دی راہِیں چَنگیاں لگدِیاں نیں

⁶ ایس واسطے پاک کتاب وِچ لِکھیا اے۔ پئی ویکھو مَیں صِیُّون وِچ نُکّر دے سِرے دا چُنیا ہویا تے قِیمتی پتّھر دھرنا آں۔ جیہڑا اوہدے اُتّے اِیمان لیاؤندا اے۔ اوہنوں کدی نموشی نا ہوئے گی۔

⁷ سو تُہاڈے اِیمان لیاؤن والیاں لئی تے اوہ قِیمتی اے۔ پر نا مَنّن والیاں لئی اوہ پتّھر جِہنُوں راجاں نیں رَدّ کِیتا اوہ ای نُکّر دے سِرے دا پتّھر ہوگیا۔

⁸ تے ٹھیڈا لگّن دا پتّھر تے ٹھوکر کھان دی چٹان ہویا کیوں جو اوہ نافرمان ہو کے کلام توں ٹھیڈا کھاندے نیں۔ تے ایہدے لئی مُقرّر وی ہوئے سن۔

⁹ پر تُسی اِک چُنی ہوئی نسل تے بادشاہی کاہِناں دا فِرقہ پاک قوم تے اجیہی اُمّت ہو جیہڑی خُدا دی خاص ملکیّت اے۔ تاں جو اوہدیاں خُوبِیاں ظاہر کرو۔ جِس تُہانوں ہنیرے وِچوں اپنے عجب چانن وِچ سدّیا اے۔

¹⁰ پہلاں تُسی کوئی اُمّت نئیں سو پر ہُن خُدا دی اُمّت اوہ۔ تُہاڈے اُتّے رَحم نئیں سی ہویا پر ہُن تُہاڈے اُتّے رَحم ہویا اے۔

خُدا دے غُلام

¹¹ پیاریو مَیں تُہاڈی مِنّت کرنا آں۔ پئی تُسی اپنے آپ نُوں پردیسی تے مُسافر جان کے اوہناں جِسم دِیاں خواہشاں توں بچے رہو جیہڑیاں رُوح نال لڑائی رکھدیاں نیں۔

¹² تے غیر قوماں وِچ اپنا چال چَلّن نیک رکھو۔ تاں جو جیہڑیاں گلّاں وِچ اوہ تُہانوں بدکار جان کے تُہاڈے اُتّے عیب لاندے نیں تُہاڈے نیک کمّاں نُوں ویکھ کے اوہناں دے سببّوں پڑتال دے دِہاڑے خُدا دی وڈیائی کرن۔

¹³ خُداوند دے لئی اِنسان دے ہر اِک انتظام دے تابعدار رہو۔ بادشاہ دے ایس لئی پئی اوہ سبھناں توں وَڈا اے۔

¹⁴ تے حاکماں دے ایس لئی پئی اوہ بدکاراں دی سزا تے نیکاں دی وڈیائی دے لئی اوہدے ولّوں گھلّے ہوئے نیں۔

¹⁵ کیوں جو خُدا دی ایہہ مرضی اے پئی تُسی نیکی کر کے جاہلاں دی نادانی دِیاں گلّاں نُوں بند کر دیو۔

¹⁶ تے اپنے آپ نُوں اَزاد سمجھو۔ پر ایس اَزادی نُوں بدی دا پردہ نا بناؤ۔ سگوں اپنے آپ نُوں خُدا دے غلام سمجھو۔

¹⁷ ساریاں دی عِزّت کرو۔ برادری نال مُحبّت رکھو۔ خُدا توں ڈرو بادشاہ دی عِزّت کرو۔

مسِیح دے دُکھاں دا نمونہ

¹⁸ نَوکرو! بڑے خَوف نال اپنے مالکاں دے تابعیاں رہو۔ نا نِرے نیکاں تے حلِیماں ای دے۔ سگوں ڈاھڈیاں دے وی۔

¹⁹ کیوں جو جے کوئی خُدا دا خیال کر کے بے انصافی نال دُکھ سہے تے ایہہ چَنگا اے۔

²⁰ ایس لئی پئی جے تُساں گُناہ کر کے ہُورے کھادے تے صبر کِیتا تے کِیہ وڈیائی اے؟ ہاں جے نیکی کر دیاں دُکھ پاندے تے صبر کر دے ہو۔ تے ایہہ خُدا دے اگّے چَنگا اے۔

²¹ تے تُسی ایسے لئی سَدّے گئے سو۔ کیوں جو مسِیح وی تُہاڈے لئی دُکھ پا کے تُہانوں اِک نمونہ دے گیا تاں جو اوہدے کُھرے اُتّے ٹُرو۔

²² نا اوس گُناہ کِیتا۔ تے نا ای اوہدے مُنھ توں مکر دی کوئی گلّ نِکلی۔

²³ نا اوہ گالاں لے کے گالاں دیندا سی۔ نا ای دُکھ پا کے کِسے نُوں جِھڑکدا سی۔ سگوں اپنے آپ نُوں سَچّے مُنصف دے ہتّھ سونپدا سی۔

²⁴ اوہ آپ ساڈے گُناہ نُوں اپنے بدن اُتّے چُک کے صلِیب اُتّے چڑھ گیا۔ تاں جو اسی گُناہ ولّوں مر کے راستبازی ولّوں جِیوئیے۔ تے اوہدے مار کھان نال تُسی چنگے کِیتے گئے۔

²⁵ کیوں جو پہلاں تُسی بھیڈاں وانگر بُھلّے پِھردے سو۔ پر ہُن اپنیاں رُوحاں دے ایّالی تے نِگہبان دے کول فیر آ گئے ہو۔