۱-کُرِنتھِیوں 13 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

مُحبّت

¹ جے مَیں بندیاں تے فرِشتیاں دِیاں زباناں بولاں تے مُحبّت نا رکھاں تے کھڑکھڑ کرن والا پِتّل تے چَھن کن والی کھڑتال آں۔

² تے جے مَینُوں نبُوّت مِلے تے ساریاں بھیتاں تے سارے عِلم دی واقفی ہوئے تے میرا اِیمان ایتھوں تِیکر پَکّا ہوئے۔ پئی پہاڑاں نُوں ہٹا دیاں۔ تے مَیں مُحبّت نا رکھاں تے مَیں کُجھ وی نئیں۔

³ تے جے اپنا سارا مال غرِیباں نُوں کھوا دیاں۔ یا اپنا جِسم ساڑن لئی دے دیاں۔ پر مُحبّت نا رکھاں۔ تے مَینُوں کُجھ وی فائدہ نئیں۔

⁴ مُحبّت صبر کرن والی اے۔ تے مہربان اے۔ مُحبّت وِچ ساڑا نئیں۔ مُحبّت شیخی نئیں مار دی تے پُھلدی نئیں۔

⁵ کوچَجّے کمّ نئیں کر دی۔ اپنی بھلیائی نئیں چاہندی غُصّے نئیں ہوندی بدگمانی نئیں کر دی۔

⁶ بدکاری توں خُوش نئیں ہوندی۔ سگوں سچیائی توں خُوش ہوندی اے۔

⁷ سبھ کُجھ سہہ لَیندی اے۔ سارِیاں گلّاں دا یقِین کر دی اے۔ سارِیاں گلّاں دی آس رکھدی اے۔ سارِیاں گلّاں نُوں جَر لَیندی اے۔

⁸ مُحبّت نُوں زوال نئیں۔ نبُوّتاں ہون تے مَوقُوف ہو جان گِیاں تے زباناں ہون تے جاندِیاں رہن گِیاں۔ عِلم ہوئے تے مِٹ جائے گا۔

⁹ کیوں جو ساڈا عِلم اُدھورا اے۔ تے ساڈی نبُوّت پُوری نئیں۔

¹⁰ پر جد کامِل آوے گا۔ تے اُدھورا جاندا رہے گا۔

¹¹ جد مَیں بچّہ ساں تَد بچّیاں وانگُوں بولدا ساں۔ بچّیاں جیہی طبیعت سی۔ بچّیاں جیہی سمجھ سی۔ پر جد جوان ہویا تَد بچّے پُنے دِیاں گلّاں چھڈ دِتّیاں۔

¹² ہُن سانُوں شیشے وِچوں دُھندلا جیہا وکھائی دیندا اے پر اوس ویلے آہمنوں سامھنے ویکھاں گے۔ ایس ویلے میرا عِلم اُدھورا اے پر اوس ویلے اجیہا پُوری طرح نال پچھاناں گا۔ جیویں مَیں پچھانیاں گیا۔

¹³ سو اِیمان اُمّید مُحبّت تِنّے سدا رہن والِیاں نیں پر اوہناں وِچوں وَدّھیا مُحبّت اے۔