प्रकाशितवाक्य 9 - ओङ राजपूतपाँचवी तुरही 1 जिसे बेले पाँचवे स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, तां मैं स्वर्ग़ा कनु धरती उपर हेक तारा ढेते ङेखला, ते ओनु पताल कोण्ड ची कुंजी ङिली गेली। 2 ओणे पताल कोण्ड खोड़ला, ते कोण्ड महु भट्टे आलीकर धूंआ ऊठला, ते कोण्ड चे धूंऐ लारे सूरज ते आसमान काले पड़ती गेले। 3 ओ धूंऐ महु धरती उपर तिङी निकड़ली, ते वानु धरती चे बिच्छुवा सिरखरी ताकत ङिली गेली। 4 ते वानु केहले गेले, कि ना धरती चे खड़ा नु, ना कुई सावली नु, ना कुई दरख्ता नु नुकसान पुचाओ, हेको वां इन्साना नु जाये मत्थे उपर नरीकारा ची मौहर कोनी। 5 ते वां तिङीया नु लौका नु मारती नाखणे चा ना, पर पाँचा मेहना तक दर्द ङेणे चा अधिकार ङिला गेला, ते वांचा दर्द इसड़ा हुता जिंवे बिच्छुवा चे ङंग मारणे लारे इन्साना नु हुवे। 6 वां ङिहां मां बन्दी मौत नु सोधे, ते नी लाभी, ते मरणे वास्ते तरसे ते मौत वाकनु दूर द्रोड़ी। 7 वां तिङीया चा नमुना लड़ाई वास्ते तियार करले आले घोड़ा जिसड़ा हुता, ते वांचे ठोङा उपर मना सोने चे मुग़ट हुते, ते वांची मुँहे बन्दा चे जिसड़ी हुती। 8 वांचे माल असतरीया चे माला जिसड़े ते ङांत शेरा चे ङांता जिसड़े हुते। 9 वे लोहे जिसड़ा कवच घाले आले हुते, ते वांचे खांपा ची अवाज इसड़ी हुती जिंवे रथा ते ब़ोहत सारे घोड़ा ची जको लड़ाई मां द्रोड़ते हो। 10 वांची पूंछ बिच्छुवा जिसड़ी हुती ते वांचे मां ङंग हुते, ते वानु पाँचा मेहना तक बन्दा नु ङोख पुचाणे ची जको ताकत मिड़ली हुती वा वांची पूंछे मां हुती। 11 पताल कोण्ड चा दूत वांचे उपर राजा हुता ओचे नां इब्रानी भाषा मां अबद्दोन ते यूनानी भाषा मां अपुल्लयोन छै। यानिकि जा ङोन शब्दा चा मतलब नाश करना छै। 12 पेहली बङी आफत बीतती चुकली ङेखा, हमा ऐचे बाद ङोन बङीया आफता नेरीया आणे आलीया छी। छेवीं तुरही चे बजणे 13 जिसे बेले छेवें स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली तां सोने ची वेदी जको नरीकारा चे सामणे छै, ओचे चऊं कूणा चे सींगा महु, मैं इसड़ी अवाज सुणली। 14 मना कुई छेवें स्वर्ग़दूता नु जाये कनु तुरही हुती किहे पला, “वां चार स्वर्ग़दूता नु जको बङी नदी फरात चे गोढु ब़झले आले छी खोलती ङे।” 15 वे चाहरी दूता नु खोलती ङिले गेले, जको वे घड़ी, ते ङिओ, ते मेहने, ते साल वास्ते बन्दा चा तीजा हेंस्सा मारणे वास्ते तियार करले गेले हुते। 16 वांची फौज चे सवारा ची गिणती बीस करोड़ हुती। मैं वांची गिणती सुणली। 17 ते मनु ऐ दर्शना मां घोड़े ते ओचे इसड़े सवार ङिसले, जाये कवच जाखते आलीकर लाल, ते नीले, ते गन्धक जिसड़े पीले कवच घाली आले हुते, ते वां घोड़ा चे ठोङ शेरा चे ठोङा आलीकर हुते, ते वांचे मुँहा महु जाखते ते धूंआ, ते गन्धक निकले पलते। 18 यां तीन महामारी यानि जाखते ते धूंऐ ते गन्धक लारे जको वांचे मुँहा महु निकले पलती बन्दा चा तीजा हेंस्सा मारती नाखला गेला। 19 कांकि वां घोड़ा ची ताकत वांचे मुँहा ते पूंछा मां हुती, ऐवास्ते कि वांचीया पूंछा नाग़ा जिसड़ीया हुतीया, ते वां पूंछा चे मुँह वी हुते ते वांचे लारे वे दर्द पुचाते। 20 बाकि बन्दा ने जको वां मरीया लारे कोनी मरले हुते आपणे हाथा चे कामा लारे मन कोनी फिराले कि दुष्टात्मा ची ते सोने ते चान्दी ते पित्तल ते पत्थर ते लाकड़ी चीया मूर्तिया ची पूजा ना करो जको ना ङेख ना सोण ना टोर सग़ी। 21 ते जको लुहीं बाहले, ते टूणे करले, ते व्यभिचार करला, ते चोरी वाणे करली हुती, वाणे वांचे कनु वी मन कोनी फिराले। |
CC BY-NC-ND 4.0