प्रकाशितवाक्य 5 - ओङ राजपूत

मौहरबन्द किताब ते मैमणे

¹ जको सिंहासना उपर ब़ेहला हुता, मैं ओचे सज़्ज़े हाथा मां हेक किताब ङेखली जको भीतर ते ब़ाहर लिखली आली हुती ते वा सात मोहरा लाती कर बन्द करली गेली हुती।

² बल्ति मैं हेक ताकतवार स्वर्ग़दूत नु ङेखले जको ऊंची अवाजी लारे हा घोषणा करे पलता, “ये किताबे नु खोलणे ते विची मौहर तरोड़ने चे लायक कूण छै?”

³ पर ना स्वर्ग़ा मां, ना धरती उपर, ना धरती चे तले कुई वे किताबे नु खोलणे, जा विचे उपर नजर नाखणे चे लायक निकड़ला।

⁴ बल्ति मैं ढढाती-ढढाती रोऊं लाग़ला, कांकि वे किताबे नु खोलणे जा विचे उपर नजर नाखणे चे लायक कुई कोनी मिड़ला।

⁵ ऐचे उपर वां प्राचीना महु हेके ने मनु केहले, “ना रो। ङेख, यहूदा ची जाति चा ओ सिंह जको दाऊद ची ज़हड़ छै वे किताबे नु खोलणे ते विचीया सात मोहरा तरोड़ने वास्ते जयवन्त हुला।”

⁶ तब मैं ओ सिंहासन ते चाहरी जींया ते प्राचीना चे बीच मां, हेक मैमणे भिले आले ङेखले, ऊं इसड़े ङिसे भिलते ले जिंवे कि बलि चढ़ाले गेले हो, ओचे सात सींगे ते सात आँख हुतीया ये नरीकारा चीया सात आत्मा छी जको सारी धरती उपर भेज़लीया गेलीया।

⁷ ओणे आती कर ओचे सज़्ज़े हाथा कनु जको सिंहासना उपर ब़ेहला हुता, वा किताब गेहती गेली।

⁸ जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।

⁹ वे ईं नवें गीत गाऊं लाग़ले, “तु ये किताबे नु गेहणे, ते ऐचीया मोहरा खोलणे चे लायक छी, कांकि तु बलि हुती कर, आपणे लुहींया लारे हर हेक कोल्‍ल ते भाषा ते लौक ते जाति महु नरीकारा वास्ते लौका नु मोल गेहले।

¹⁰ ते वानु अम्चे नरीकारा वास्ते हेक राज़ ते याजक बणाला। वे धरती उपर राज़ करी।”

¹¹ जब मैं ङेखले, तां ओ सिंहासन ते वां चाहरी जीते जींया ते वा प्राचीन चे चुधारु ब़ोहत सारे स्वर्ग़दूता ची अवाज सुणली जाई गिणती लखा ते करोड़ा ची हुती।

¹² ते वे ऊंची अवाजी मां किही पलते, “बलि चढ़ाले हुले आले मैमणे ही सामर्थ ते धन ते ज्ञान ते ताकत ते आदर ते महिमा ते धन्यवाद चे लायक छै।”

¹³ बल्ति मैं स्वर्ग़ा मां ते धरती उपर ते धरती चे तले ते समुन्दरा चीया सारीया सृजलीया आलीया चीजा नु, ते सब कोच्छ नु जको वांचे मां छी, ईं केहते सुणले, “जको सिंहासना उपर ब़ेहला ओचा ते मैमणे चा धन्यवाद ते आदर ते महिमा ते राज़ युगानयुग रिहो।”

¹⁴ ते चाहरी जीता जींया ने इसड़े ही हो केहले, ते प्राचीना ने ढेती कर ङण्डवत करले।